Του Κώστα Δαλακιουρίδη
«Ξέρεις τι είναι να παίρνεις ένα δάνειο όταν το εισόδημά σου ήταν είκοσι χιλιάδες το χρόνο και να το πληρώνεις τώρα που δεν παίρνεις ούτε τα μισά;»
«Με φύλαξε ο Θεός να μην το μάθω».
«Να σου πω εγώ. Είναι να μη σε πιάνει ύπνος και να σκέφτεσαι τι να πληρώσεις και που να βάλεις φέσι.
«Στη ΔΕΗ! Πολύ συνηθίζεται τώρα τελευταία».
«Ναι αλλά θα βάλουν μια εταιρία να με τσιγαρίζει. Να με απειλεί με όλες τις πληγές του Φαραώ και το κυριότερο θα μου κόψουν και το ρεύμα».
«Πολύ βάρβαρο μέτρο».
«Πραγματικά! Το ρεύμα έπρεπε να είναι δωρεάν. Είναι κοινωνικό αγαθό έλεγαν οι σοσιαλιστές!»
«Εγώ το μόνο δωρεάν ρεύμα που ξέρω είναι του αέρα!»
«Ούτε κι αυτό, γιατί αν καθίσεις πολύ ώρα θα πουντιάσεις και θα στα φάνε οι γιατροί!»
«Ε να ζήσουν κι αυτοί, αν και τώρα τους κόψαμε. Πεθαίνουμε και μόνοι μας!»
«Δυστυχώς την σήμερον ημέρα πρέπει να είσαι με το χέρι στην τσέπη που όμως είναι συνέχεια άδεια».
«Ωραία θα κάνεις και δίαιτα για τέλεια σιλουέτα».
«Άσε τ’ αστεία. Τώρα θα μου πάρουν και το σπίτι αν δεν πληρώσω τις δόσεις».
«Ουκ αν λάβουν παρά του μη έχοντος».
«Αυτά να τα πεις στην τράπεζα που μόλις με βλέπουν ξινίζουν τα μούτρα τους».
«Ναι αλλά όταν σε παρακαλούσαν να πάρεις δάνειο ήταν όλο γλύκες και χαμόγελα»
«Ακόμα και καφέ με κέρασαν!»
«Αλλοτινές μας εποχές που τις θυμάσαι κι όλο κλαις!»
«Μην παίζεις με τον πόνο μου, είμαι σε απόγνωση σου λέω. Όλοι οι παλιοί φίλοι με αποφεύγουν γιατί τους τρέλανα στην τράκα».
«Τώρα θυμήθηκα, έχω μια βιαστική δουλειά!»
«Κάτσε μωρέ να σου πω τον πόνο μου και να με συμβουλεύσεις, τι να κάνω»
«Να πάς να γραφτείς στο Σύριζα!»
«Αναγνωρίζουν σαν μέλη τους αυτά που γράφτηκαν τουλάχιστον πριν είκοσι χρόνια».
«Ξέρω κι εγώ; Δεν βλέπω άλλη διέξοδο».
« Το βρήκα! Θα γραφτώ στην ‘Ελλήνων Συνέλευσις’ του Αρτέμη Σώρρα και για να τον καλοπιάσω θα του πω ότι ο προπάππος του παππού του προπάππου μου ώ προπάππε ήταν νόθο παιδί του Θεού Απόλλωνα!»
«Τι να σου πω, το γαρ πολύ της θλίψεως γεννά παραφροσύνη».
Κώστας Δαλακιουρίδης.
