Του Κώστα Δαλακιουρίδη
«Υπάρχουν τόσοι καλοί και ανιδιοτελείς που αρχίζει κανείς και πιστεύει στους ανθρώπους!»
«Πώς σου κατέβηκε πάλι;»
«Να τόσες ΜΚΟ (μη κυβερνητικές οργανώσεις) δραστηριοποιούνται για να απαλύνουν τον πόνο τον προσφύγων!»
«Των προσφύγων τον πόνο ή τον δικό τους;»
«Μα ο πόνος των προσφύγων είναι και δικός τους».
«Τότε γιατί οι πρόσφυγες παραπονιούνται ότι το φαγητό είναι άθλιο και οι συνθήκες διαβίωσης πιο άθλιες;»
«Τι θέλεις να πεις;»
«Πρώτα ότι πολλές από τις ΜΚΟ δεν είναι και τόσο μη κυβερνητικές γιατί αν δεν έχεις μπάρμπα στην Κορώνη δεν θα παίρνει φράγκο η οργάνωσή σου. Και δεύτερο ότι η οργάνωση έχει λειτουργικά έξοδα που απορροφούν κάποιο μέρος από τα έσοδά της».
«Αμ τότε τι μένει για τους πρόσφυγες;»
«Ασ’ το, μην το ψάχνεις γιατί θα πάψεις να πιστεύεις ολωσδιόλου στους ανθρώπους».
«Δηλαδή είναι οργανώσεις της αρπαχτής;»
«Να μην είμαστε και άδικοι υπάρχουν και εξαιρέσεις».
«Εμείς για τον κανόνα ενδιαφερόμαστε γιατί εξαιρέσεις υπάρχουν παντού. Να ένας ληστής άφησε 500 ευρώ σε μια γιαγιά από τις 5000 που τις είχε κλέψει!»
«Λαμπρό παράδειγμα. Και δεν είναι μόνο αυτό. Ασκούν δική τους πολιτική και ξεσηκώνουν τους άτυχους αυτούς ανθρώπους που τους εμπιστεύονται. Για να μη πούμε ότι φημολογείται πως μερικά από τα μέλη τους έχουν σχέσεις με διακινητές».
«Εγώ πάντως πιστεύω στη βοήθεια που προσφέρουν. Το πρόβλημα το δημιούργησαν οι αετονύχηδες που είδαν ευκαιρία να βοηθήσουν τον εαυτό τους!»
«Μα το πρόβλημά μας αυτοί είναι. Δες στα κατειλημμένα σπίτια όπου κυριολεκτικά στοίβαζαν ανθρώπους οι πονόψυχοι, βρήκαν οι άλλοι την ευκαιρία για να παίρνουν νοίκια από ξένα σπίτια!
«Ένα κράτος δεν είναι κράτος αν δεν έχει μηχανισμούς ελέγχου. Βλέπουμε το σώμα μας αν κάτι δεν πάει καλά αρχίζει και πονά. Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί έχουν συστήματα ελέγχου και αυτορρύθμισης αλλιώς είναι νεκροί».
«Δηλαδή το κράτος μας είναι νεκρό;»
«Όχι ακριβώς. Σε κώμα!»
Κώστας Δαλακιουρίδης
