Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Σπάζαμε το κεφάλι μας να θυμηθούμε ποιος μας έρχεται στο νου όταν ακούμε τα κατορθώματα του Ντόναλντ Τράμπ αλλά δεν τα καταφέρναμε. Μέχρι που έπεσε στα χέρια μας ένα τεύχος του Μίκυ Μάους. Και τότε όλα φωτίστηκαν. Στη συμπεριφορά είναι ίδιος ο Ντόναλντ Ντακ. Καυγαδίζει με τους πάντες και τα πάντα, όλοι του φταίνε, πάντα τα κάνει θάλασσα κι έχει από πάνω το μόνιμο παράπονο ότι δεν του αναγνωρίζουν την εξυπνάδα του.
Βέβαια έτσι ατσούμπαλος που είναι φέρνει στο νου μας το Γκούφη με τις γκάφες του, αλλά δεν έχει δίπλα του ένα Μίκυ να τον προσέχει. Όποιος δεν ζει στον ίδιο κόσμο με αυτόν φεύγει χωρίς διαδικασίες. Ουρά οι απολυμένοι.
Μιας όμως και είναι επιχειρηματίας δεν θα παραλείψουμε την ομοιότητα με τον Σκρουτζ Μακ Ντακ που μετρά τα πάντα με το χρήμα. Μπροστά στο χρήμα και το εμπόριο όλα εξαφανίζονται. Φιλίες, συμμαχίες, περιβάλλον, νόμοι όλα παραμερίζονται για τους εμπόρους και ειδικά για τους εμπόρους όπλων.
Αυτόν λοιπόν τον απίθανο τύπο που είναι μια συλλογή από ήρωες του Γουόλτ Ντίσνεϋ ψήφισαν εκατομμύρια Αμερικανοί και δεν το μετανιώνουν. Κάθε γκάφα, κάθε ανοησία εκλαμβάνεται σαν σοφία από τους οπαδούς του.
Φυσικά αν δεν κρατούσε στα χέρια του το πυρηνικό οπλοστάσιο μιας υπερδύναμης θα τον θεωρούσαμε σαν ένα είδος Ιντί Αμίν Νταντά και θα γελούσαμε αφού δεν είμαστε από την Ουγκάντα. Τώρα όμως μας λούζει κρύος ιδρώτας αφού δεν ξέρουμε τι μέρα θα μας ξημερώσει.
Κυβερνά με τουίτερ κι έχει μια φρασεολογία που έχει με τη διπλωματία όποια σχέση έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Κι όμως με αυτόν κάναμε πρόσθετες αμυντικές συμφωνίες. Με τον άνθρωπο που θα πουλούσε τη Σούδα και την Αλεξανδρούπολη σε όποιον αγόραζε F35 και Πάτριοτ με το πρόσχημα ότι δεν πολεμήσαμε μαζί τους Απάτσι.
Μια χώρα σαν τη δική μας δεν έπρεπε να του δίνει «γη και ύδωρ» πριν ακόμα τα ζητήσει γιατί θα τα πουλήσει κι αυτά κι εμάς. Αφού έτσι κι αλλιώς τα παίρνει ας τα αγοράσει ακριβά για να τα εκτιμήσει. Τα χαμόγελα και οι υποσχέσεις που μας δίνει δεν αποθαρρύνουν κάτι τύπους σαν τον Ερντογάν. Προκαλούν καγχασμό σ’ αυτούς που ξέρουν.
Ας σοβαρέψουμε καμιά φορά. Αλλιώς θα είμαστε έρμαια στις διαθέσεις του κάθε Τραμπ.
Κώστας Δαλακιουρίδης
