Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Μας έλαχε ο κλήρος να παρακολουθούμε έκπληκτοι τα καμώματα εκείνου που τουλάχιστον επιφανειακά είναι ο ισχυρότερος άνθρωπος του πλανήτη. Με αυτόν δεν ξέρεις ποτέ «τι τέξεται η επιούσα», δηλαδή τι μέρα ξημερώνει. Είναι η επιτομή του απρόβλεπτου.
Πάνω από όλα δεν ξεχνά ότι είναι επιχειρηματίας και σαν τέτοιος κυβερνάει. Λϊγο παλιότερα, είχε προτείνει στους Δανούς να αγοράσει τη Γροιλανδία μισοτιμής κι επειδή δεν δέχτηκαν κατέβασε τα μούτρα του δυο πιθαμές. Δεν πέρασαν μερικοί μήνες αφότου πρότεινε να εξαγοράσει μια ευρωπαϊκή φαρμακευτική εταιρεία που βρισκόταν κοντά στο εμβόλιο. Τον έκραξαν.
Ήθελε να παρουσιάσει πρώτος το εμβόλιο και να αρχίσει τις διαπραγματεύσεις. Ωραία έκφραση για τους εκβιασμούς. Άλλωστε αυτά είναι τα όπλα στη φαρέτρα του: καλοπιάσματα και απειλές, προσφορές με ανταλλάγματα κι εκβιασμοί.
Θα πείτε τώρα ότι σήμερα οι αρχηγοί κρατών έγιναν πλασιέ οπλικών συστημάτων και μήπως τι κάνει ο κ. Τραμπ παραπάνω; Μόνο που αυτοί διαπραγματεύονται και οι δικοί τους κάνουν μπίζνες από την πίσω πόρτα. Ενώ οι γαμπροί του κ. Τραμπ και του κ. Ερντογάν τις κάνουν παράλληλα!
Όμως αυτά συμβαίνουν και εις Παρισίους, αλλά εκεί που τα έκανε μπάχαλο είναι το εσωτερικό της χώρας του. Την ξαναγύρισε στην εποχή των πιστολέρο. Επί προεδρίας του η οπλοκατοχή είναι τιμή και καμάρι του κάθε επίδοξου δολοφόνου. Κανένας πρόεδρος δεν τολμά να τα βάλει με τους εμπόρους του θανάτου γιατί έχουν μαζί τους μεγάλο κομμάτι της κοινής γνώμης που ζει ακόμα στη εποχή του φαρ ουέστ.
Το να πούμε ότι είναι λαϊκιστής περιττεύει αφού έχει οπαδούς που καταπίνουν χλωρίνη αν τους ζητηθεί ή τον μιμούνται παίρνοντας επικίνδυνα φάρμακα παριστάνοντας τους παντογνώστες.
Η Αμερική ποτέ δεν ήταν εσωτερικά τόσο διχασμένη, αλάθητο σημείο παρακμής. Με τις τελευταίες ταραχές διχάζει πάλι. Απειλεί με αιματοχυσία αν αρχίσουν οι λεηλασίες (που άρχισαν) βάζοντας απέναντί του τους μαύρους που συνήθως είναι φτωχοί (οι πλούσιοι μαύροι τον ψηφίζουν!) Οι ΗΠΑ είναι καλές για όποιους έχουν λεφτά δηλαδή για τους οπαδούς του Τραμπ. Βέβαια και οι άλλοι μπουμπούκια με αγκάθια είναι αλλά «το μη χείρον βέλτιστον».
Με άλλα λόγια η Δύση γενικά, μπήκε σε παρατεταμένη περίοδο παρακμής. Δεν είναι μια ήρεμη δύναμη. Είναι αλλοπρόσαλλη. Η δημοκρατία δοκιμάζεται από τις επιθέσεις της τεχνολογίας και των λαϊκιστών. Βέβαια προς το παρόν δεν συγκρίνεται με την Ανατολή κι αυτό φαίνεται από τις προσφυγικές ροές. Όταν αντιστραφούν κλάφτα Χαράλαμπε.
Κώστας Δαλακιουρίδης
