Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Δεν πάνε να λένε οι επιστήμονες ο Αγησίλαος δεν μασάει από λογικές ερμηνείες.
– Δεν είμαστε κινεζάκια φίλε μου. Το μυαλό μας κόβει.
– Μα κι η μαγιονέζα κόβει αλλά όχι για καλό!
– Λοιπόν, δεν ξέρω τι σκοπούς έχουνε αλλά χρησιμοποιούν τον φόβο για να μας μαντρώσουν. Κι εγώ πότε θα διασκεδάσω; Τα χρόνια φεύγουν.
– Πρόσεξε μη σου φύγουν μια και καλή γιατί μόλις μας άφησαν λάσκα θεωρήσαμε ότι ο ιός τελείωσε.
– Καλά πώς καταπίνεις ότι σου σερβίρουν; Ξέρεις κανένα από αυτούς που πέθαναν;
– Όχι γιατί;
– Δεν είναι περίεργο όταν συζητούμε για ζωντανούς τους περισσότερους τους ξέρουμε ενώ όσους πάνε από κορονοϊό δεν τους ξέρουμε; Άρα κάποιο λάκκο έχει η φάβα.
– Ναι κι εγώ το παρατήρησα.
– Ά μπράβο! Και μόλις αρρωσταίνει κανείς υπέργηρος αμέσως βγάζουν διάγνωση ότι πήγε από κορονοϊό. Μα εδώ έκαναν σπριντ καμιά δεκαριά υποκείμενα νοσήματα και πάνω στη στροφή τον βούτηξε ο άτιμος ο ιός.
– Εδώ πραγματικά υπάρχει ένα πρόβλημα που ο είχε επισημάνει και ο κ. Τσιόδρας αλλά από το σημείο αυτό μέχρι το να γίνεται παγκόσμια συνωμοσία ειδικά για τον Αγησίλαο πάει πολύ.
– Τότε πώς εξηγείς την άγνοιά μας για την ταυτότητα των νεκρών;
– Απλούστατα. Όσοι φεύγουν από τον μάταιο τούτο κόσμο είναι συνήθως ηλικιωμένοι κι επειδή έχουν υποκείμενα προβλήματα είναι αφανείς. Κανείς δεν ξέρει αν ζουν ή πέθαναν. Αν αρχίζουν να πεθαίνουν από την πιάτσα θα σου πω αν θα τους ξέρουμε ή όχι.
– Για κοίτα που έχουν έτοιμη την απάντηση. Σε όλες τις εφημερίδες και τα κανάλια σας κάνουν σεμινάρια έ;
– Τα μυαλά σου και μια λίρα. Τι θα κερδίσουν με όλα αυτά;
– Μα είναι παιγνίδι του καπιταλισμού να μας πάνε στα συσσίτια!
– Καλά εδώ δίνουν σε συνταξιούχους αναδρομικά!
– Κι ο Τσίπρας τα ίδια έκανε· έδινε πέντε με το ένα χέρι κι έπαιρνε εκατό με το άλλο, σε τα μας τώρα;
– Ναι αλλά τότε δεν υπήρχε ο κορονοϊός.
– Γι αυτό τον κατάλαβαν και τον μαυρίσανε. Κατάλαβες τώρα;
– Κατάλαβα ότι σκας και γάιδαρο. Η λογική σου είναι «από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα!»
– Όταν αποκαλυφθεί η συνωμοσία θα γελάσει κάθε πικραμένος..
– Αν είναι πολλοί σαν και σένα φοβάμαι ότι στο τέλος μάλλον θα κλαίμε».
Κώστας Δαλακιουρίδης
Σημείωση: η στήλη θα απουσιάσει τον Αύγουστο. Καλό καλοκαίρι!
