Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Ο Φάλαρις ήταν ένας περιώνυμος για τη θηριωδία του τύραννος στον Ακράγαντα της Σικελίας. Έγινε διάσημος για την έμπνευση του να κατασκευάσει ένα χάλκινο κούφιο ταύρο όπου έψηνε τους αντιφρονούντες ή όσους επιβουλεύονταν την εξουσία του. Μάλιστα έγινε τέτοια διαρρύθμιση στα ρουθούνια του ταύρου ώστε αντί για κραυγές να ακούγεται μελωδία. Αυτή ήταν μεγάλη καινοτομία σε σχέση με τους Φοίνικες που έκαιγαν σε φούρνους μικρά παιδιά, θυσία στον Μολώχ, όπου για να μην ακούγονται οι κραυγές τους οι ιερείς χτυπούσαν τύμπανα.
Μάλιστα έμεινε στην αιωνιότητα και το όνομα του γλύπτη αυτού του ανοσιουργήματος: Περίλαος. Αυτός ο Περίλαος λοιπόν έβαλε όλη του την τέχνη να ευχαριστήσει τον Φάλαρη ώστε εκείνος του έκανε την τιμή να τον κάνει το πρώτο θύμα!
Τα χρόνια πέρασαν, αλλά τέτοια μεταχείριση πολιτικών αντιπάλων δεν ξαναείδε ο κόσμος. Στη ναζιστική Γερμανία ο υπουργός προπαγάνδας ο διαβόητος Γκαίμπελς είχε άλλη πιο πολιτισμένη ιδέα: την ηθική εξόντωση: «κατηγορείτε, κατηγορείτε», έλεγε, «όλο και κάτι θα μείνει».
Από τότε εκπολιτιστήκαμε! Όλοι οι πολιτικοί επιδόθηκαν μετά μανίας σ’ αυτό το σπορ της σπίλωσης ιδίως εκείνων που θεωρούσε επικίνδυνους. Μάλιστα στην πρόσφατη ιστορία μας, έβγαλαν κάποιον τραβεστί, γιατί διεκδικούσε τη θέση του Μεγάλου.
Ο καιρός περνούσε με τον Πάνο τον Καμμένο να φοβερίζει με κάθαρση μέχρι που τον καθάρισε ο Αλέξης για να περιλάβει μετά όσους του έμπαιναν στο ρουθούνι. Έτσι φτάσαμε στο «μεγαλύτερο σκάνδαλο» της νεοελληνικής ιστορίας με την Νοβάρτις. Το ότι έγινε πάρτι σε βάρος μας, είναι προφανές. Οι φαρμακευτικές εταιρείες μεταχειρίζονται όλα τα μέσα για να προωθήσουν τα προϊόντα τους και είναι γνωστές απίθανες ιστορίες με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Φαρμάκων. Όμως από αυτό το σημείο μέχρι να πάρουν οι κυβερνητικοί το φτυάρι και να ρίχνουν τόνους λάσπη υπάρχει μεγάλη διαφορά. Πρόχειρα στο πόδι, χωρίς στοιχεία, διακήρυξαν «Ούρμπι ετ Όρμπι» τουτέστιν στην πόλη και την οικουμένη ότι δέκα πολιτικά πρόσωπα παρείχαν, προφανώς με ανταλλάγματα, τις υπηρεσίες τους στην Νοβάρτις. Άντε τώρα να αποδείξουν ότι δεν είναι ελέφαντες. Βέβαια για τους πέντε η υπόθεση πάει στο αρχείο «ελλείψει στοιχείων» που για τον νεοέλληνα σημαίνει «άπιαστος κλέφτης καθάριος νοικοκύρης» τουτέστιν ότι ίσως και να τα πήραν. Η σκιά δεν φεύγει ποτέ από πάνω τους. Βέβαια παρέλειψαν να τους πάρουν δακτυλικά αποτυπώματα όπως τη γιαγιά που πουλούσε τερλίκια. Όμως τα υπονοούμενα και τα λοξά βλέμματα δεν θα σταματήσουν. Τελικά δεν ξέρουμε ποιο είναι χειρότερο, να σε κάψουν στον ταύρο του Φάλαρη (Φαλάριδος για τους καθαρευουσιάνους) ή να σε κρεμάσουν στα μανταλάκια;
Κώστας Δαλακιουρίδης
