Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Δεν έμαθε από το πάθημα του κ. Ερντογάν ο κ. Τσίπρας. Με μια επίδειξη αλαζονείας ο Σουλτάνος ακύρωσε το αποτέλεσμα των εκλογών στην Κωνσταντινούπολη και προκήρυξε επαναληπτικές. Αποτέλεσμα να τις χάσει πανηγυρικά και η διαφορά από 13.000 ψήφους περίπου, να ξεπεράσεις τις 800.000! Πώς τα κατάφερε;
Μα με τις συνεχείς επιθέσεις και συκοφαντίες εναντίον του κ. Ιμάμογλου. Και οι Τούρκοι όπως και κάθε λαός δεν ανέχονται το άδικο.
Αν εξαιρέσουμε τους φανατικούς που ηδονίζονται οι περισσότεροι μένουν αδιάφοροι από τις συκοφαντίες. Αυτές μάλλον γυρίζουν εναντίον των εμπνευστών. Έτσι η υπόθεση Νοβάρτις γύρισε εναντίον του Σύριζα. Ακόμα οι συνεχείς επιθέσεις εναντίον του κ. Μητσοτάκη δεν έχουν τα αποτελέσματα που περίμεναν οι γέροντες του Μαξίμου που του καθορίζουν την πορεία.
Όταν παρερμηνεύεις συνέχεια τον αντίπαλο υποτιμάς τον ψηφοφόρο. Το πιθανότερο που θα σκεφτεί, είναι τι θα έκανες εσύ στην περίπτωση που θα ήσουν στη θέση του. Κι εκεί την πάτησε. Γιατί το είναι ο κ. Τσίπρας το μάθαμε έστω και με επώδυνο τρόπο. Το τι είναι ο κ. Μητσοτάκης δεν το ξέρουμε. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι ήταν αουτσάιντερ στις εσωκομματικές της Ν.Δ και τις κέρδισε. Πώς;
Αυτοί που τον γνωρίζουν λένε ότι είναι απίστευτα εργατικός και κυρίως μεθοδικός. Έχει μαζέψει γύρω του μια ομάδα από λαμπρούς αναλυτές που αναλύουν κάθε ενδεχόμενο και τα μέτρα που πρέπει να πάρουν. Μια ιδέα δίνει το ψηφοδέλτιο επικρατείας από την τρίτη θέση και μετά. Αυτό βέβαια θα το δείξει η μετέπειτα πορεία.
Ο κ. Τσίπρας τελευταία κάνει πολλά λάθη. Λέει αυτά που θα ευχαριστούσαν τους φανατικούς Συριζαίους! Αλλά αυτούς του έχει σίγουρους. Το θέμα είναι να πιάσειτους κεντρώους. Κι εδώ η επίκληση του Αντρέα Παπαντρέου ήταν ένα άλλο λάθος γιατί προδίνει πανικό.
Τέλος έχει ένα χαρακτηριστικό που χαρακτηρίζει τη στατική του νοοτροπία. Ψάχνει για μια μεγαλοφυή κίνηση για να τους εκπλήξει όλους. Μια κίνηση που θα αποδεικνύει την ευστροφία και το ταλέντο του. Θέλει να εντυπωσιάσει!
Μας θυμίζει τα «ταλέντα» που είχαμε στο φροντιστήριο στα μαθηματικά. Έβαζε ο φροντιστής ασκήσεις κι αυτοί έψαχναν για εμπνεύσεις και κόλπα. ‘Όταν αυτό έπιανε αποσπούσαν τον θαυμασμό κι η αυτοπεποίθησή τους ανέβαινε στα ύψη. Όμως οι περισσότερες ασκήσεις ήθελαν κοινό νου και πολλή δουλειά κι εκεί τους έπιανε απελπισία γιατί έχαναν τον χρόνο τους ψάχνοντας για κάτι που δεν υπήρχε.
Το μεγάλο πρόβλημά του είναι ότι η ομάδα που έχει γύρω του από την μια μεριά τον θυμιατίζει με κολακείες κι από την άλλη του κρύβει την πραγματικότητα για να μη φανεί η δική της ανεπάρκεια.
Κώστας Δαλακιουρίδης.
