Του Κώστα Δαλακιουρίδη
…να σου πει και του χρόνου λέει μια παροιμία. Συνηθίζεται, όταν κάνει συνέδριο ένα κόμμα να προσκαλεί κάποιον εκπρόσωπο από άλλα κόμματα για να απευθύνει ένα χαιρετισμό. Ο κ. Λεβέντης έκανε στο Κινάλ την τιμή να πάει ο ίδιος. Τι ήθελαν και τον κάλεσαν; Άρχισε με αναμνήσεις όταν έτρεχε για το Πασόκ και έκανε έναν ύμνο για τον Γεννηματά που ο θάνατός του ήταν πραγματική απώλεια για το κόμμα (και για τον τόπο συμπληρώνουμε).
Μετά τους γκρίνιαξε γιατί δεν θέλουν την απλή αναλογική και άρχισε να πιάνει ένα- ένα αρχηγό. Άρχισε με τον Γιωργάκη:
– Τι βλέπω εδώ; Τον πρωθυπουργό που μας έβαλε στα μνημόνια! Ωραία εικόνα με το Καστελόριζο!
Μετά έπιασε τον Σημίτη.
– Ο κ. Σημίτης μας έβαλε στο ευρώ αλλά δεν έκανε τις μεταρρυθμίσεις που ήταν απαραίτητες γιατί είχαν πολιτικό κόστος. Κι ακόμα δεν τις έχουμε κάνει.
Δεν σεβάστηκε ούτε την κ. Γεννηματά.
– Άκουσα τον λόγο της κ. Προέδρου που ήταν λόγος για χειροκρότημα. Όσο για τα συνθήματα, αυτά ήταν το παλιού Πασοκ: δημοκρατία, λαϊκή συμμετοχή. Αλλά αν δεν τα έχουμε κατακτήσει και είμαστε ακόμα εκεί, αλίμονό μας.
Δυστυχώς δεν θυμόμαστε ακριβώς τα λόγια του όμως θυμούμαστε ότι δεν τους είπε ούτε μια φορά Κιναλ. Πασόκ τους ανέβαζε Πασόκ τους κατέβαζε. Μάταια προσπαθούσε ο πρόεδρος του συνεδρίου να τον επαναφέρει στην τάξη.
-Είμαστε φιλόξενο κόμμα (τα ου έπαιρνα και έδιναν) αλλά…
– Μα η αυτοκριτική είναι το πολυτιμότερο στα δημοκρατικά κόμματα (κι επειδή δεν το κάνετε εσείς, το κάνω εγώ για λογαριασμό σας).
Αλλά δεν είχε τελειώσει τα βέλη του. Θυμήθηκε σε μια εκπομπή ότι κάποιο νεαρό στέλεχος του Κινάλ έπλεκε το εγκώμιο του παλιού Πασόκ οπότε πήρε τηλέφωνο κάποιος τηλεθεατής και του είπε «έχεις άδικο, είσαι νέο παιδί αλλά αν έχεις αυτό το μυαλό θα…καταστραφείς»!
Επειδή κάτω γινόταν χαλασμός τους λέει «καλά αφού δεν θέλετε κριτική φεύγω».
Δεν θα πρέπει να προκαλεί έκπληξη το ότι δεν θα τον ξανακαλέσει ούτε το Κινάλ ούτε κάποιο άλλο κόμμα. Διότι κύριε Λεβέντη μας πρώτα από όλα κανείς δεν πάει σε χαρά για να κατηγορήσει αυτούς που τον κάλεσαν. Μετά κανένας πολιτικός δεν ανέχεται την κριτική και ούτε του περνάει ποτέ από το μυαλό η αυτοκριτική. Πόσο μάλλον να κάνει χαρακίρι για κάποιαν αποτυχία. Ποτέ δεν πρόκειται να ακούσουμε έστω ένα απλό «συγγνώμη έκανα λάθος» (εννοείται στα ελληνικά) Είμαστε η χώρα των αλάνθαστων. Τότε όμως γιατί πάμε κατά ανέμου;
Κώστας Δαλακιουρίδης
