Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Τω καιρώ εκείνω, που λένε τα ευαγγέλια, ήμασταν στο δημοτικό και ο φίλος μας ο Χρηστάκης ήταν παιδί της αστικής τάξης που τότε ασφυκτιούσε ανάμεσα σε γεωργούς, εργάτες και κτηνοτρόφους. Του Χρηστάκη ο πατέρας ήταν έμπορος. Τότε έβλεπες στα μπακάλικα την ταμπέλα «Εδώδιμα – Αποικιακά», που σημαίνει τρόφιμα και είδη από αποικίες (πιπέρια, κανέλλες και τα τοιαύτα). Άλλα για εμάς ήταν κάτι σαν Ελντοράντο αν και τα μόνο που μπορούσαμε να αγοράσουμε ήταν σβούρες και σβώλους (γκαζές)
Ο Χρηστάκης που λέτε μεγάλωνε με ηθικές αρχές αφού πήγαινε στα κυκλάμινα. Στο σχολείο όμως πλειοψηφία ήταν τα εργατόπαιδα που κοιμόταν σε μια καμαρούλα μια σταλιά (κοινώς παράγκα) μετά τις στάχτες του Εμφύλιου. Δεν θυμόμαστε πώς, αλλά σε ένα διάλειμμα πιάσαμε μια συζήτηση για τα μωρά. Ο Χρηστάκης περίμενε αδελφό και του είπαν ότι τα παιδιά γεννιούνται στα λάχανα. Δηλαδή μόλις το μωρό μεγαλώσει ανοίγουν το λάχανο και το παίρνουν. Έτσι ο Χρηστάκης δεν έτρωγε λάχανα για να μη γίνει κανίβαλος. Το θέμα ήταν ότι κάτι πιτσιρίκια μπασμένα (ένεκα η παράγκα) τον πήραν στο ψιλό.
– Ρε Χρηστάκη εσείς δεν έχετε κήπο από που θα τα πάρετε το παιδί;
-Έχουμε ένα μεσιακό με τον κουμπάρο!
– Άντε ρε Χρηστό να ρωτήσεις τη μαμά σου από που βγαίνουν τα παιδιά.
– Η μαμά μου μού το είπε. Θα έρθει μια μαμή που είναι ειδική στα λάχανα!
-Αχα-χούχα. Και δεν μου λες Χρήστο πόσο σίγουρος είσαι ότι τα παιδιά βγαίνουν από τα λάχανα;
-Βάζεις στοίχημα;
Και τότε έπεσε όλη η μαρίδα επάνω του. Χρηστάκη βάζω κι εγώ στοίχημα!
-Κώστα, μου λέει, θα βγάλουμε λεφτά.
-Δεν το βλέπω, του λέω αφού είχα φίλους όλα τα τσακαλάκια.
-Είμαι σίγουρος, μου λέει, το είδα σε ένα βιβλίο! Κι αυτοί οι χαζοί δεν διαβάζουν βιβλία!
Κι όσο του πήγαιναν κόντρα τόσο πείσμωνε κι ευτυχώς δεν το είπε στο δάσκαλο γιατί οι κρανίσιες οι βέργες έσπαζαν στα χέρια μας. Όμως από τότε μου έμεινε το πείσμα του και η περιφρόνηση για τους άλλους που δεν διάβαζαν βιβλία όταν ήξεραν φαρσί το βιβλίο της ζωής.
Και θυμηθήκαμε όλα αυτά με τους αρνητές του εμβολίου. Γιατί το να έχει κανείς επιφυλάξεις είναι λογικό. Το να είναι όμως απόλυτος θυμίζει τα παιδιά στα λάχανα. Κάπου διάβασαν, κάποιος τους είπε εμπιστευτικά, κάτι έπαθαν στην παιδική ηλικία κι επειδή «όποιος καεί στο κουρκούτι φυσάει και στο γιαούρτι», προτιμούν να μείνουν νηστικοί από ανοσία. Το κακό είναι ότι όσο το συζητούν τόσο πληθαίνουν. Γι’ αυτό έχει δίκαιο ο Άκης Πάνου «Ασ’ τον τρελό στην τρέλα του». Αξίζει άλλωστε να θυμηθούμε πώς κέρδισε το δημοψήφισμα ο Αλέξης. Πάντως όχι με τη λογική.
Κώστας Δαλακιουρίδης
