Ίσως ακόμη και πολλοί συμπατριώτες του, στη μικρή κοινωνία του Λιτοχώρου, να μη γνωρίζουν όλο το εύρος των ιδιοτήτων αλλά και δραστηριοτήτων του Χρήστου Σάλτα. Ωστόσο πάντα σ΄ανάλογες περιπτώσεις τίθεται το ερώτημα “αγιάζει” κανείς στον τόπο του;
Γυρίζοντας την Ελλάδα για παρουσιάσεις, παραστάσεις, σεμινάρια κι εκπαιδευτικά προγράμματα, έχω τη μεγάλη χαρά ν’ ανακαλύπτω σπουδαίους ανθρώπους με ταλέντο και μεράκι να προσφέρουν στον Πολιτισμό.
Βρέθηκα τυχαία στο Λιτόχωρο, με παραίνεση του αγαπημένου μου φίλου και ξεχωριστού καλλιτέχνη Μιχάλη Μητρούση, για να παρακολουθήσω μια εκδήλωση για τον αγαπημένο μου Ιάκωβο Καμπανέλη, στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα του 2ου Δημοτικού Σχολείου.
Έμεινα με το στόμα ανοιχτό και δάκρυα στα μάτια για μιάμιση ώρα. Χορωδία, τραγουδιστές, ηθοποιοί, μουσικοί, όλοι άνθρωποι αυτής της μικρής κωμόπολης της Πιερίας επί σκηνής σ’ αυτό το αφιέρωμα με αιχμή του δόρατος τα δυο έργα του «Μαουτχάουζεν» και «Το μεγάλο μας τσίρκο».
Ένας αεικίνητος μαέστρος τα ρύθμιζε όλα υπέροχα. Διήυθυνε, σκηνοθετούσε, έπαιζε κιθάρα, τραγουδούσε. Το όνομα του: Χρήστος Σάλτας. Γνωριστήκαμε μετά και με κέρδισε με τα πρώτα του λόγια. Βιογραφικό; Για όσκαρ!
Η Φυσική κι η Μουσική. Ενώ σπούδασε φυσικός και πολιτικός μηχανικός στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, καθώς επίσης και Master στα προηγμένα συστήματα ήχου και εικόνας του τμήματος ηλεκτρονικών υπολογιστών του Πολυτεχνείου Θεσ/νίκης, τον κέρδισε η Μουσική. Είναι διπλωματούχος Κιθάρας και διπλωματούχος Ανωτέρων θεωρητικών (Σύνθεση, Φυγή, Αντίστιξη, Αρμονία, Ενοργάνωση, Ωδική).
Έχει κάνει ανώτατες σπουδές στη Μουσική Ακαδημία της Σιένας (Ιταλία), καθώς επίσης διεύθυνση ορχήστρας με τον Dimitri Dimitrof (Σαν Μαρίνο και Φιλιππούπολη) και Κάρολο Τρικολίδη.
Μια ζωή μέσα στις νότες. Έχει διευθύνει τις συμφωνικές ορχήστρες: Πανεπιστημίου Αθηνών – Μαρσύας (Ουγγαρία), Φιλιππούπολης – Σλήβεν – Χάσκοβο – Μπουργκάς (Βουλγαρία),ανεβάζοντας πολλά συμφωνικά έργα, ενώ ως σολίστ κιθάρας έχει συμπράξει με τις πιο γνωστές συμφωνικές ορχήστρες σε διάφορες χώρες της Ευρώπης (Ιταλία, Σουηδία, Ελβετία, Σερβία, Τσεχία, Ουγγαρία ) καθώς επίσης και πάρα πολλές εμφανίσεις σε ατομικά ρεσιτάλ.
Έχει συνεργαστεί με τους Μίκη Θεοδωράκη, Γιάννη Μαρκόπουλο, Μανώλη Μητσιά, Πέτρο Γαιτάνο, Αλέξια, Βασίλη Λέκκα, Μάριο Φραγκούλη και πολλούς άλλους διακεκριμένους καλλιτέχνες. Έχει ηχογραφήσει στην Ελληνική ( ΕΤ 1, ΕΤ3 ), Σουηδική, Ουγγρική, Σέρβικη και Τσέχικη κρατική τηλεόραση.
Το ίδρυμα. Το 2006 ιδρύει το «Ίδρυμα Ιωάννη και Θεόφραστου Σακελλαρίδη» με τους Βύρωνα Φιδετζή (Διευθυντή κρατικής ορχήστρας Αθηνών) Νίκο Αστρινίδη (πιανίστα και π. Διευθυντή της όπερας του Καϊρου ), Μιχάλη Μητρούση και του γιού του Θεόφραστου Σακελλαρίδη Γιάννη Σακελλαρίδη, συγκεντρώνοντας το μεγαλύτερο μέρος του έργου των δύο μεγάλων μουσουργών και ανεβάζοντας τις οπερέτες του μεγάλου συνθέτη.
Στο συνθετικό του έργο περιλαμβάνονται 4 σουίτες, 2 συμφωνίες και 3 ορατόρια, στο δε συγγραφικό του έργο 6 βιβλία ανωτέρων θεωρητικών.
Το αφιέρωμα. Του δίνω τον λόγο μετά την εκδήλωση. «Ο Καμπανέλλης πιστεύω πως σήμερα ότι είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. Τα έργα του: ‘Μαουτχάουζεν’ και ‘Μεγάλο μας τσίρκο’ μιλάνε από μόνα τους. Το Μαουτχάουζεν, το ολοκαύτωμα δηλαδή που ίδιος βίωσε, όντας κρατούμενος σ’ αυτό το στρατόπεδο – κολαστήριο θα πρέπει να το θυμούνται καθημερινά όλοι οι λαοί του κόσμου και να μην το ξεχνούν ποτέ. Ειδικά δε, αυτοί που το υπέστησαν μαρτυρικότερα απ’ όλους τους άλλους.
Δυστυχώς όμως, τα σημερινά γεγονότα μας δείχνουν πως ο άνθρωπος ξεχνά πολύ γρήγορα, γι αυτό και το ανέ-βασμα της παράστασης του Μαουτχάουζεν αποτέλεσε για μένα επιτακτική ανάγκη, ώστε η θύμηση των δεινών του φασισμού και του πολέμου να παραμένει πάντα ανεξίτηλη μέσα μας.
Όσον αφορά δε, το δεύτερο έργο του Καμπανέλη ‘Το μεγάλο μας τσίρκο’ αυτό κι αν δεν είναι πιο επίκαιρο από ποτέ σήμερα. Οι 500.000 νέοι Έλληνες, που αναγκάστηκαν να φύγουν στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια, για να βρούν δουλειά, μας το φωνάζουν κάθε μέρα όλο και πιο δυνατά. Ο δράκος της διαπλοκής, του ρουσφετιού και της αναξιοκρατίας είναι εδώ και θα είναι και αύριο και μεθαύριο. Ξερογλείφεται με το στόμα ανοιχτό και περιμένει να μας φάει.
Τα έργα του Καμπανέλη είναι αυτά όμως που έρχονται σήμερα και μας ανοίγουν το νου και την καρδιά. Αυτές οι ιδέες του με ενέπνευσαν και έκανα το αφιέρωμα σ αυτόν τον μεγάλο θεατρικό μας συγγραφέα»
