Διαβάζοντας εδώ και λίγο καιρό απ’ ευθείας τις ομιλίες του Χρυσοστόμου από τους τόμους της σειράς Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας (ΕΠΕ) σημείωνα τα λόγια που μιλούσαν ιδιαίτερα στην καρδιά μου. Μου πέρασε όμως η σκέψη να κάνω και άλλους μετόχους σ’ αυτόν τον θησαυρό της σοφίας, κι έτσι θα τα παρουσιάζω λίγα κάθε φορά. Εγώ σημείωνα μόνο το αρχαίο κείμενο, εδώ όμως θα έχω μόνο την ερμηνεία παρουσιάζοντας όσο μπορώ καλύτερα αυτά που νομίζω ότι εννοεί ο άγιος (στις παρενθέσεις οι επεξηγήσεις και τα σχόλια είναι δικά μου).
του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Από εκείνους που μιλάνε με κομπασμό για τα δικά τους κατορθώματα, μη περιμένεις να σωθείς απ’ αυτούς, αλλά από την φιλανθρωπία του Θεού, την οποία και οι πατέρες απήλαυσαν, αυτό είναι σημάδι της πολλής ταπεινοφροσύνης τους (με απλά λόγια οι άνθρωποι που παινεύονται και παινεύονται μη περιμένεις ότι θα σε βοηθήσουν).
Ακούστε όσοι δεν προσέχετε όσο πρέπει τα παιδιά σας, όσοι ενώ τραγουδούν διαβολικά τραγούδια αδιαφορείτε, και δεν φροντίζετε να ακούν θείες διηγήσεις …για τα παιδιά τα στόματα αυτών που τα γέννησαν είναι βιβλία, και έπρεπε να σπουδάζουν τις διηγήσεις από αυτά τα στόματα, από τις οποίες τίποτα δεν είναι πιο τερπνό και ωφέλιμο (έτσι έπρεπε να είναι οι οικογένειες, αλλά εμπιστευθήκαμε τους εχθρούς μας στο ραδιόφωνο, την τηλεόραση και όλα τα άλλα σήμερα. Πέστε μου ποιος από εσάς ξέρει τι άνθρωπος είναι, αυτός που έφτιαξε το παιδικό που βλέπει το παιδί σας στην τηλεόραση ή το διαδίκτυο ;).
Όταν κάποιος πρώτος ζητάει (από τον Θεό) και λαμβάνει, τότε ανοίγει την πόρτα και στους άλλους, αν είναι όμοιοι με αυτούς ή ζητάνε τα ίδια (δηλαδή αφού ζητούσαν οι άγιοι Πορφύριος, Παΐσιος, και τόσοι άλλοι από τον Θεό και τους τα έδινε, είναι «υποχρεωμένος» να τα δώσει και σε μάς. Αν δεν παίρνουμε, ή δεν είμαστε σαν κι αυτούς ή δεν ζητάμε αυτά που ζητούσαν αυτοί).
Επειδή κάποιος και το σιτάρι που έχει αποθηκευμένο στο σπίτι, αν το λυπάται και δεν το ξοδέψει (για κάνει ψωμί), ούτε το σπείρει στα χωράφια, ουσιαστικά το παραδίδει στα σκουλήκια. Αν όμως το σκορπίσει, αυξάνει τον πλούτο του (θέλει να πει το ίδιο ισχύει και για τα χρήματά σας).
Ακούστε εσείς που δεν είστε καλύτεροι απ’ αυτούς που πλουτίζουν στον ύπνο τους. Επειδή η παρούσα ζωή είναι ένα όνειρο. Αυτός που δεν μπόρεσε να μεταφέρει τίποτα στην άλλη ζωή, είναι απ’ όλους φτωχότερος, κι ας έχει σ’ αυτή την ζωή αποκτήσει τα πάντα, επειδή είναι σαν να πλούτισε στον ύπνο του (ξέρω μας φαίνεται παράξενο που αποκαλεί συνεχώς ο Χρυσόστομος την παρούσα ζωή όνειρο, αλλά σκεφθείτε πόσοι ήταν ανάμεσά μας και έφυγαν. Δεν είναι σαν όνειρο ότι κάποτε ζούσαν ανάμεσά μας ;).
Ας αφήσουμε λοιπόν την απάτη των ονομάτων, κι ας ασχοληθούμε με την αλήθεια των πραγμάτων. Δεν στηρίζονται στα ονόματα οι πραγματικότητες, αλλά οι πραγματικότητες φτιάχνουν τα ονόματα για να δηλώνουν αυτό που πραγματικά είναι (όταν ήμουν φοιτητής μού είχε πει κάποιος από τους «αριστερούς» του χωριού μου : «να σου αποδείξω ότι το ΕΑΜ ήταν πολύ καλό ; Από το όνομά του. ΕΑΜ σημαίνει Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο». Έπρεπε να του πω : «Να σου αποδείξω ότι είμαι ελέφαντας ; Ονομάζω τον εαυτό μου ελέφαντα, άρα είμαι»).
Μέχρι πότε θα απατάτε τους εαυτούς σας, μέχρι πότε δεν θα βλέπετε την αλήθεια των πραγμάτων, αλλά θα αποχαυνώνεστε με τα όνειρα (την παρούσα ζωή), ενώ η ώρα της κρίσης έφθασε πλέον στην πόρτα σας ; (η ώρα του θανάτου μας).
Δεν πειράζει αν διηγείται κάποιος μια ιστορία που συνέβηκε παλιά ή μια που συνέβηκε πρόσφατα, αρκεί να είναι οικεία η ιστορία μ’ αυτόν που την διηγείται (δηλαδή μη διηγούνται οι δειλοί ιστορίες για τολμηρούς, ή οι άθεοι θρησκευτικές ιστορίες).
Για καλλωπισμό είχαν τα όπλα οι Εβραίοι τότε που πολεμούσε γι αυτούς ο Θεός, παρά για την ασφάλεια (αφού πολεμούσε γι αυτούς ο Θεός. Δηλαδή αν οι Έλληνες αγωνιζόμασταν να ζούμε εν μετανοία τον δρόμο του Ευαγγελίου, δεν υπήρχε λόγος να δαπανάμε κάθε χρόνο 7 δισεκατομμύρια ευρώ για την άμυνα. Απλά θα είχαμε λίγα όπλα κυρίως για καλλωπισμό παρά για την ασφάλεια).
Όταν εκεί που ηχούσαν σάλπιγγες υπήρχε τόση ευταξία (εννοεί τότε που έπεσαν τα πανίσχυρα τείχη της Ιεριχούς μόλις ήχησαν οι σάλπιγγες), μέσα στον Ναό που ηχεί η φωνή του Θεού, ποια συγχώρεση θα έχουν εκείνοι που θορυβούν κι εμποδίζουν ν’ ακούγονται με ακρίβεια οι ύμνοι προς τον Θεό ;
Τόσο πολύ είχαν αλλοιωθεί από τις συνήθειες των Αιγυπτίων, τόσο είχαν διαφθαρεί, ώστε και μετά τόσα θαύματα στην έρημο δεν είχαν αφήσει εντελώς τις πλάνες τους (και εμείς τρώμε κάθε μέρα την πονηριά με το κουτάλι και δεν φοβόμαστε τίποτα) … τους σκότωσε στην έρημο (ο Θεός) για να μη γίνουν δάσκαλοι της πονηριάς και στους άλλους (εξαχρείωσε τον εαυτό σου όσο θέλεις, μη θελήσεις όμως να εξαχρειώσεις και καθαρές ψυχές, αν αγαπάς τον εαυτό σου).
Κι αν ο Θεός προστάζει να κάμνουν κι αυτοί ότι περνάει από το χέρι τους και να παίρνουν τα όπλα τους να πολεμήσουν τον εχθρό, το κάμνει από συγκατάβαση προς την ασθένειά τους (δηλαδή δεν χρειάζεται ο Θεός να πολεμήσουμε κι εμείς για να κατατροπώσει τους εχθρούς μας, απλά το λέει για να έχουμε κι εμείς την ικανοποίηση ότι πολεμήσαμε και νικήσαμε !).
(Ο Ηπειρώτης ανθυπασπιστής Γκάτζαρος Νικόλαος στην προς το I /40 Τάγμα Ευζώνων αναφορά του της 3 Μαρτίου 1941, αναφέρει ότι σε βραδυνό περίπατό του σε λόφο κοντά στον καταυλισμό της μονάδας τους, τού ενεφανίσθη η Παναγία ντυμένη στα μαύρα και τού είπε να έχουν θάρρος γιατί ο πόλεμος κατά της Ελλάδας είναι άδικος και γι’ αυτό η Ελλάδα θα νικήσει. Πριν 30 χρόνια τον άκουσα σε μοναστήρι στο Άγιο Όρος να το διηγείται κλαίγοντας, υπάρχει όμως και συνέντευξή του στο youtube).
Ακόμα και οι Προφήτες αν και μιλούσαν για τον Θεό, είχαν ανάγκη από φροντίδες ανθρώπων (οι Απόστολοι, εκτός του Αποστόλου Παύλου, είχαν μαζί τους και αδελφή – γυναίκα να τους περιποιείται) … ώστε την ψυχή που ανατρέφεται με τα αισθητά, από τα ανθρώπινα να την διδάξει τα, πάνω από τα ανθρώπινα, δόγματα.
