Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Φίλος αναγνώστης, σαφώς αντιπολιτευόμενος μας είπε για τη γλώσσα του σώματος: «Όταν κάνουμε χειραψία η παλάμη είναι στο πλάι ενωμένη με την παλάμη του άλλου. Δεν πρόσεξες ότι το χέρι που έτεινε ο πρωθυπουργός είχε την παλάμη προς τα πάνω δείγμα υποτέλειας και υποταγής;»
Φίλτατε, τα φαινόμενα απατούν. Δεν είχε την παλάμη προς τα πάνω αλλά τη χούφτα. Είναι σαν να του έλεγε «Δεν παρατάς τα λόγια να δώσεις κανένα ντόλαρ ή έστω μια επένδυση;» Τώρα τι φταίει ο Αλέξης αν ο Μπάρακ δεν ξέρει από ελληνικές χειρονομίες και του καπάκωσε το χέρι; Αυτό αμερικανιστί σημαίνει: «Πάρε τα λόγια και πολλά σας είναι»! Έτσι ολοκληρώθηκε η χειραψία και πήγαν μετά στην ακρόπολη για ένα διαφημιστικό, και μετά έγινε η περίφημη ομιλία για την δημοκρατία την οποία όλοι υμνούν κι όλοι πολεμούν.
Μερικούς τους έπιασε το παράπονο γιατί οι δικοί μας δεν λένε τόσο ωραία πράγματα. Η απάντηση είναι ότι, δεν είναι βέβαιο αν ξέρουν ιστορία και μετά γιατί η κοιλιά δεν γεμίζει με ωραία λόγια.
Γιατί και ο κ. Κατρούγκαλος έλεγε ωραία λόγια αλλά όταν πήγαιναν οι συνταξιούχοι μετά στην τράπεζα, έπαιρναν άντε να μην πούμε τι. Ώστε « δεί δη χρημάτων ω άνδρες, ή μάλλον παιδιά της Ελλάδος παιδιά». Διότι οι Έλληνες «αεί παίδες» και μας πήραν είδηση και μας δουλεύουν ψιλό γαζί, εγγλέζοι, τούρκοι κι αμερικανοί.
Ώστε από ωραία λόγια χορτάσαμε αλλά η προσοχή μας είναι στραμμένη στο Βερολίνο αν θα ανάψει λευκός καπνός για την μείωση του χρέους. Εδώ ο κ. Σόιμπλε μας έκοψε τον βήχα, γιατί αν πουν κάτι πριν τις γερμανικές εκλογές θα φάνε τέτοιο φούμο που δεν θα τους γνωρίζει ούτε ο Ομπάμα. Συνεπώς για να μάθουμε πότε επί τέλους θα δούμε χαΐρι και προκοπή, πρέπει να διαβάσουμε Όμηρο. Εκεί ο Οδυσσέας για να ξαναγίνει βασιλιάς στον πατρίδα του, αντιμετώπισε Κύκλωπες, Λαιστρυγόνες, δεν παρασύρθηκε από τις σειρήνες και κάποτε έφτασε. Εμείς είμαστε εδώ και χρόνια στις σειρήνες που πολύ μας αρέσουν αλλά δυστυχώς αν σήμερα δεν σε τρών, σου βάζουν φόρους μέχρι που να πεις «μπιρ Αλλάχ».
Αν δεν ξεφύγουμε από αυτές δεν πρόκειται να διώξουμε τους μνηστήρες όπως ο Οδυσσέας και να γίνουμε αφέντες στον τόπο μας.
Τώρα θα πείτε, μέρες που είναι γιατί δεν γράφουμε κάτι για το Πολυτεχνείο. Να πούμε για το παλιό που έβγαζε μηχανικούς, ή το σημερινό που βγάζει βόμβες μολότοφ; Ή μήπως για το νόημα που δεν είναι ότι έδιωξε τη Χούντα όπως λεν οι ανιστόρητοι, αλλά ότι δεν την φοβήθηκε, δεν την λογάριασε και δεν συμβιβάστηκε όπως πολλοί εξ ημών. Αλλά σεβασμός στο Πολυτεχνείο σαν ιδέα, σημαίνει και σεβασμό στο κτίριο και σε όσους βοήθησαν να ανεγερθεί. Αλήθεια πόσοι ξέρουν γιατί λέγεται Μετσόβιο;
Κώστας Δαλακιουρίδης
