Αυτές τις μέρες, με την ευκαιρία της μεγάλης εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, σε Ιερό Ναό της πόλης μου που πανηγυρίζει, έφεραν την κάρα (κρανίο) της Αγίας Νεομάρτυρος Ελένης της εκ Σινώπης του Πόντου. Η κάρα φυλάσσεται στον Ιερό Ναό Αγίας Μαρίνας Τούμπας στην Θεσσαλονίκη.
Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Ακούγοντας από τον Ιερέα που μετέφερε την κάρα της Αγίας Ελένης την ιστορία της, έμεινα έκπληκτος. Ήταν 15χρονο κορίτσι στην Σινώπη του Πόντου και πηγαίνοντας να αγοράσει νήματα για τον αργαλειό την είδε ο Τούρκος Πασάς Ουκούζογλου, διοικητής της Σινώπης. Τόσο εντυπωσιάστηκε από την ομορφιά της που αμέσως την ερωτεύτηκε, διέταξε να την φέρουν μπροστά του και προσπάθησε να την μιάνει 2- 3 φορές, αλλά δεν μπόρεσε, γιατί ένα αόρατο τείχος την προστάτευε. Εκείνη την ώρα η Ελένη έλεγε από μέσα της τον εξάψαλμο.
Κατάφερε να δραπετεύσει και να πάει στο σπίτι της. Ο Τούρκος Πασάς απείλησε την Δημογεροντία της Σινώπης πώς αν δεν του πάνε την Ελένη θα σφάξει όλους τους χριστιανούς. Θυσίασαν λοιπόν την Ελένη, αλλά επειδή και πάλι αρνήθηκε να ικανοποιήσει τις ακόλαστες ορέξεις του, την έσφαξε ο Πασάς, την έβαλε σ’ ένα σακί και την πέταξε στην θάλασσα στις 1 Νοεμβρίου 1800.
Τι ηρωικό πρότυπο που είναι η αγία Ελένη για τα παιδιά της Ελλάδας ! Δυστυχώς όμως ελάχιστοι μαθητές και μαθήτριες αν έχουν ακούσει και μόνο το όνομά της. Να ομολογήσω ότι κι εγώ τυχαία έμαθα γι αυτήν τα τελευταία χρόνια που έπεσε ένα βιβλιαράκι στα χέρια μου για τα κορίτσια Νεομάρτυρες. Προσκυνώντας το κρανίο της αγίας μου έκανε εντύπωση επειδή είχε ραγίσματα. Μετά από τον Ιερέα άκουσα ότι της κάρφωσε ο Πασάς 2 καρφιά στο κεφάλι και μάλιστα το ένα είναι ακόμα μέσα στο κρανίο.
Δηλαδή τέτοια μαρτύρια και η 15χρονη Ελένη δεν δεχόταν να μολύνει την ψυχή της και το σώμα της. Και εμείς και τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, μεγαλώσαμε και μεγαλώνουμε χωρίς να ξέρουμε ούτε το όνομά της. Καλά, τι πρότυπα έχουμε, ποιών τα ονόματα και τις ζωές γνωρίζουμε ; Θα πάρω με την σειρά τις γενιές.
Η δική μας η γενιά που περάσαμε τα 60 μεγαλώσαμε με τον Μπλέκ, τον Μικρό Σερίφη, τον Ζαγκόρ, Όμπραξ, Ποπάυ, Σεραφίνο, και βέβαια τον Μίκυ Μάους. Η χαρά μας, το ενδιαφέρον μας, οι γνώσεις μας, η απασχόλησή μας, ήταν περιορισμένα στον αγώνα των ΗΠΑ να απελευθερωθούν από τους Άγγλους και στον αγώνα τους με τους Ινδιάνους. Στοίβες τα περιοδικά, εικονογραφημένα και μη, κι εμείς να ρουφάμε άπληστα τις σελίδες τους. Θυμάμαι που έκλεβα και αυγά από το κοτέτσι για να αγοράσω τον Μπλέκ. Τα κορίτσια είχαν την Κατερίνα, την Μανίνα, και εγώ δεν ξέρω τι άλλο να γεμίσουν ανοησίες τα μυαλά τους.
Στα παιδιά μας η τεχνολογία προχώρησε. Απολάμβαναν παρόμοιο περιεχόμενο σε βιντεοκασέτες. Ατέλειωτες ώρες με ταινίες της Μπάρμπι , Ραπουνζέλ, τα αγόρια με τα γουέστερν με Ινδιάνους, και άλλα παρόμοια. Πάλι όμως η ιστορία των ΗΠΑ. Στα εγγόνια μας υπάρχει και το διαδίκτυο, και γίνονται όλα ακόμα πιο προηγμένα. Τώρα πολλά τα παρακολουθούν και στην αγγλική γλώσσα, μιας και μας έχουν πείσει ότι από το Νηπιαγωγείο πρέπει να μάθουν αγγλικά.
«Τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ, τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; » (Ματθ.16,26). Ωραία πιαστήκαμε στην παγίδα και εμείς και τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας. Γεμίσαμε το μυαλό μας με κάθε σαβούρα των ΗΠΑ, και το μόνο που δεν σκεφθήκαμε είναι ότι ζημιώσαμε την ψυχή μας.
Και απορούμε κι από πάνω. Μα γιατί σήμερα γίναμε όλοι μας τόσο δειλοί ; Δεν πιστεύω να αμφιβάλλετε γι αυτό ; Και σε κορονοϊούς να μην αναφερθώ, ούτε σε Τέμπη, ούτε σε Δικαστές, τους συλλόγους Διδασκόντων των σχολείων μόνο να πιάσω θα περιγράψω τόνους δειλίας !
Ας το πάρουμε απόφαση φίλοι μου, ότι σπέρνεις θα θερίσεις. Αν θέλουμε ηρωισμό και μεγαλοψυχία από τα παιδιά μας και όχι την βαρβαρότητα που δυστυχώς συχνά βλέπουμε σήμερα, πρέπει να τους καλλιεργούμε πρότυπα όπως η Αγία Ελένη από την Σινώπη του Πόντου. Όταν τέτοια πρότυπα γεμίζουν τις ώρες τους, τότε θα κερδίσουν και αυτή την ζωή και την άλλη που δεν θα έχει τέλος. Αμήν.
