Του Χρήστου Γκουγκουρέλα
Ως εκφραστής της χειρότερης τυπολογίας λαϊκισμού που γνώρισε η σύγχρονη νεοελληνική πολιτική ιστορία, ο νυν Πρωθυπουργός είναι δεδομένα και προεξεχόντως διπρόσωπος. Η αναντιστοιχία πολιτικού λόγου και έμπρακτης πολιτικής συμπεριφοράς είναι εξόφθαλμα διαγνώσιμη, αλλά, φρονώ, θα μείνει και ως σημειολογικό ‘‘μνημείο’’ ιστορικής αναφοράς.
Πάντως άκρως ενδιαφέρουσα πτυχή της πολιτικής του διπροσωπίας, ως έκφανσης ωμού μπιχεβιοριστικού αμοραλισμού, συνιστά η διαφορετικότητα της στάσης και των λόγων του ανάλογα με το αν οι ‘‘αποδέκτες’’ είναι το εσωτερικό (το εγχώριο) ακροατήριο ή, αντιστοίχως, οι παράγοντες και ‘‘παίκτες’’ της διεθνούς Πολιτικής.
Το πιο πρόσφατο, πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα ωστόσο, είναι το από 14-6-2017 άρθρο του στη γερμανική εφημερίδα ‘‘Die Welt’’ (Athen hat geliefert – jetzt braucht es Umschuldung, Η Αθήνα τα κατάφερε, τώρα απαιτείται αναδιάρθρωση χρέους), που δημοσιεύτηκε επίσης και στη γαλλική ‘‘Le Monde’’.
O Πρωθυπουργός στο άρθρο αυτό κομπορρημονεί ότι η Κυβέρνηση του απελευθέρωσε νομικά ‘‘υπερρυθμισμένους’’ (κλειστούς) επαγγελματικούς κλάδους (reglementierte Berufszweige liberalisiert), μετέβαλε το καθεστώς του ΦΠΑ (Mehrwertsteuerreform), απεγκλώβισε την αγορά ενέργειας (Energiemarkt refomiert) και απελευθέρωσε τη Δημόσια Διοίκηση από κομματικές πελατειακές δομές (Befreiung der oeffentlichen Verwaltung von parteiklientelistischen Strukturen). Αυτοπιστώνεται την πραγματοποίηση του συμπεφωνημένου με τους δανειστές προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων (das vereinbarte Privatisierungsprogramm realisiert) και την επιβολή νόμων για τη βελτιστοποίηση του προϋποθετικού πλαισίου των επενδύσεων (Gesetze zur Verbesserung der Rahmenbedingungen fuer Investitionen).
Είναι, λοιπόν, ο πολιτικός ηγέτης που στο Εξωτερικό εμφανίζεται ως υπέρμαχος του πιο φιλόδοξου προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων, της απελευθέρωσης της αγοράς ενέργειας, της απαγκίστρωσης των κλειστών επαγγελμάτων από τον κρατικίστικο προστατευτισμό και παρεμβατισμό και μάλιστα, ολίγον τι …αυτό-επαινευόμενος, δηλώνει ότι σε 2 χρόνια που κυβερνά υλοποίησε περισσότερες μεταρρυθμίσεις απ’ όσες όλα μαζί τα ευρωπαϊκά κράτη (In den zwei Jahren, in denen unsere Regierung in Amt ist, haben wir mehr Reformen umgesetzt als alle anderen europaeischen Staaten zusammen.) !!!
Και γιατί το κάνει αυτό; Προφανώς γιατί ‘‘ποντάρει’’ στον κατ’ αυτόν γεγονός ότι το εγχώριο κοινό ζει στο δικό του μικρόκοσμο, όπου πρυτανεύουν άλλες προτεραιότητες και επιπολάζουν διαφορετικές μυθοπλασίες και ιδεοληψίες, και δη λειτουργεί μέσα στον μικρόκοσμο αυτόν με… ‘‘μνήμη χρυσόψαρου’’.
Απευθυνόμενος, επί παραδείγματι, στους έλληνες πολίτες, στις Ευρωεκλογές του 2014, ως σκληρός και αδιαπραγμάτευτος πολέμιος του… ‘‘νεοφιλελευθερισμού’’, έλεγε: ‘‘Είμαστε οι μόνοι που εκφράζουν μια εναλλακτική λύση στον νεοφιλελευθερισμό. Αυτή είναι μια ευκαιρία. Και παρ’ ότι είμαστε το αουτσάιντερ σε αυτήν τη μάχη, έχουμε ένα πλεονέκτημα στον αγώνα μας: οι αντίπαλοί μας είναι υπέρμαχοι ενός συστήματος που έχει αποτύχει…’’.
Ενώ λίγο αργότερα, στις εκλογές του 2015, στον ΣΥΡΙΖΑ φωνασκούσαν: ‘‘Έχουμε αναλάβει την ευθύνη απέναντι στον ελληνικό λαό να αξιοποιήσουμε κάθε θετική εξέλιξη που μας φέρνει πιο κοντά στο τέλος των μνημονίων και δεν θα τον αφήσουμε έρμαιο στον ρεβανσισμό του ακραίου οικονομικού φιλελευθερισμού’’.
Αλλά το είπαμε ήδη. Αυτή είναι η ρητορική version για ‘‘εσωτερική κατανάλωση’’. Στο άνω άρθρο του ο Πρωθυπουργός τονίζει στους ‘‘απέξω’’ ότι για την ανάπτυξη στην Ελλάδα απαιτείται η σωρευτική εφαρμογή του διπόλου της ελάφρυνσης του χρέους και της πραγματοποίησης ενός φιλόδοξου προγράμματος ιδιωτικών επενδύσεων (ein ambitioniertes Wachstumsprogramm, ein Programm, das sich nicht etwa auf neue Schulden, sondern auf gezielte Initiativen zur Foerderung privater Investitionen in ganz Griechenland stuetzt.), ενός προγράμματος, επομένως, που θα βασίζεται στα υπολογίσιμα και πολυάριθμα κεφάλαια των… ‘‘κακούργων, των καπιταλιστών’’.
Περαιτέρω, στα διεθνή fora παρουσιάζεται ως κοπιώδης και κατά γράμμα εφαρμοστής αυτών που συμφώνησε με τους δανειστές της χώρας. Και επαίρεται ότι πήραμε, ως χώρα, μέτρα δημοσιονομικής πολιτικής για το 2019 και το 2020 για να άρουμε τις επιφυλάξεις των δανειστών (Vorbehalte der Kreditgeber abzubauen) αναφορικά με το αν μπορούμε να φέρουμε σε πέρας τις συμπεφωνημένες υποχρεώσεις μας.
Δίνει έτσι την εικόνα του ‘‘πρόθυμου εταίρου’’ και ‘‘καλού παιδιού’’ που όχι μόνο υλοποιεί όσα συμφώνησε με τους πιστωτές στο τρίτο και επαχθέστερο για τον ελληνικό λαό Μνημόνιο αλλά για να αποδείξει εμπράκτως ότι ‘‘τοις κείνων ρήμασι’’ πείθεται και εκτελεί, περηφανεύεται και από πάνω ότι ψήφισε και μετά τη λήξη του τρίτου μνημονίου μέτρα, δηλαδή επί της ουσίας το τέταρτο μνημόνιο!
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο όμως αυτός που κάνει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν για να αρθούν οι επιφυλάξεις των δανειστών, είναι ο ίδιος που μέσω twitter στις 11-11-2012 δήλωνε ότι ‘‘η μόνη ρεαλιστική και σωτήρια εναλλακτική πρόταση είναι η κατάργηση με ένα νόμο και σε ένα άρθρο όλων των μέτρων λιτότητας’’, ο ίδιος που ως Πρωθυπουργός μάλιστα σε του ομιλία (στις 20-12-2016) στο Ηράκλειο της Κρήτης διαλαλούσε στην εγχώρια εκλογική μάζα: ‘‘Δεν γίνεται πλέον η ευρωπαϊκή ακροδεξιά και ο λαϊκισμός, να υπαγορεύουν την πολιτική που θα ακολουθήσει η Ελλάδα. Η Ελλάδα μπορεί να είναι σε πρόγραμμα, αλλά ταυτόχρονα είναι μια ανεξάρτητη χώρα. Και εφόσον τηρεί τις δεσμεύσεις της και τους κανόνες δεν δέχεται υποδείξεις από κανέναν.’’, αυτός που θα χόρευε τις αγορές με το…νταούλι και τον ζουρνά!!!
Και φυσικά έξω ο Πρωθυπουργός είναι… αταλάντευτα ευρωπαϊστής. Στο άρθρο του χρησιμοποιεί κορώνες του τύπου ότι έλαβε δύσκολες αποφάσεις (schwierige Entscheidungen) για να εξασφαλιστεί η θέση της Ελλάδας στο κοινό ευρωπαϊκό μέλλον (gemeinsame europaeische Zukunft), η παραμονή της σε μια… γωνιά του κοινού ευρωπαϊκού σπιτιού (Wir respektieren die Regeln unseres gemeinsamen europaeischen Hauses).
Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί όμως για το εγχώριο κοινό μετατρέπονται σε ‘‘καταστρόϊκα’’, σε ‘‘δυνάστες’’, ‘‘τοκογλύφους και εκμεταλλευτές’’, με τις αναφορές μάλιστα σε συναφείς χαρακτηρισμούς να είναι κυριολεκτικά αναρίθμητες.
Τούτη η εμφανέστατη διπροσωπία είναι de natura ίδιον του μεγαλύτερου εχθρού των σύγχρονων δημοκρατιών, που δεν είναι άλλος από τον λαϊκισμό. Με τέτοιον Πρωθυπουργό και με τέτοια Κυβέρνηση η χώρα βολοδέρνει εγκλωβισμένη σε έναν πολύ επικίνδυνο πολιτικό αματερισμό και τυχοδιωκτισμό. Ο χρόνος όμως κυλά εις βάρος των πολιτών, του γενικού συμφέροντος, του μέλλοντος των επόμενων γενεών. Και αποκτά ιστορικές διαστάσεις πλέον η ευθύνη μας να απαλλαγούμε από τους λαϊκιστές και τους διπρόσωπους, η ευθύνη του Κυριάκου Μητσοτάκη να αλλάξει ριζικά και σαρωτικά τη χώρα, η ευθύνη όλων μας να υποστηρίξουμε την αλλαγή!!! Πριν είναι πολύ αργά…
Κατερίνη, 19-6-2017
ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΟΥΓΚΟΥΡΕΛΑΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ LLM
LLM IN EUROPEAN LAW
