Η είδηση της ημέρας είναι ότι χάθηκε ο Τίτο, ο γάτος που ταξίδευε με το αεροπλάνο στην Βολιβία. Το κλουβί που τον μετέφερε βρέθηκε ανοιχτό και η αεροπορική εταιρία που τον ψάχνει επιστράτευσε καί συνεργάζεται με ένα μέντιουμ σκυλιών!
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Το μέντιουμ επικοινώνησε μαζί του και αποφάνθηκε ότι είναι καλά στην υγεία του και ότι δεν κινδυνεύει.
Κινητοποιήθηκε επίσης η πυροσβεστική, η αστυνομία και ειδικά εκπαιδευμένοι διασώστες του βολιβιανού ΕΚΑΒ!
Ο συγκεκριμένος γάτος έχει πολύ ισχυρή όσφρηση και πολλές φιλοζωικές οργανώσεις προτείνουν να ερευνηθεί η κουζίνα του εστιατορίου στο αεροδρόμιο…
Μια παρόμοια περιπέτεια είχε και η Λούα, μια γάτα από την Κατερίνη, χωρίς, πάντως, να γίνει τόσο διάσημη όπως ο Βολιβιανός Τίτο.
Η ιστορία έχει ως εξής:
Συναντιούνται δυο φίλοι στην Κατερίνη
– Έχω μια γάτα, πολύ ζωηρή και ζημιάρα. Με τα νύχια της έχει καταστρέψει όλα τα δερμάτινα έπιπλα. Την αγαπώ, αλλά θέλω και να την ξεφορτωθώ. Σε όσους πρότεινα να την πάρουν κανείς δεν την θέλει. Τι να κάνω;
– Πολύ εύκολο. Την παίρνεις με το αυτοκίνητο, πηγαίνεις 8 χιλιόμετρα μακριά στα χωράφια και εκεί την αφήνεις έξω από ένα χωριό. Όλο και κάποιος θα την περιμαζέψει. Κι ούτε γάτα, ούτε ζημιά !
Πράγματι, αυτό κάνει, αλλά την άλλη μέρα η γάτα έχει επιστρέψει στο σπίτι, στην Κατερίνη.
– Αυτή τη φορά θα την πας πολύ μακριά, πάνω στο βουνό, στα Πιέρια, στην Άνω Μηλιά, ή καλύτερα στο Ελατοχώρι με τις ταβέρνες. Από εκεί πολύ δύσκολα θα ξαναγυρίσει πίσω.
Πράγματι, αυτό κάνει, αλλά μετά από 5 μέρες η γάτα έχει επιστρέψει στο σπίτι, στην Κατερίνη.
– Μία λύση μόνο απέμεινα. Αυτή τη φορά θα την βάλεις μέσα σε ένα τσουβάλι στο πορτ-μπαγκάζ του αυτοκινήτου. Θα ανέβεις στον Όλυμπο, μέχρι τα Πριόνια. Από εκεί θα φορτωθείς το τσουβάλι, θα ανέβεις την πλαγιά δεξιά μέχρι την Πετρόστρουγκα, θα κατέβεις 1-2 χιλιόμετρα το φαράγγι – πρόσεξε τα σκυλιά στη μάντρα! – θα μπεις στο δάσος με τα έλατα και εκεί την αμολάς και ξεμπερδεύεις. Στο γυρισμό πίνεις και κανα τσίπουρο ή τρως μερικά σουβλάκια και μια γίδα βραστή στην ταβέρνα στα Πριόνια ή τον Σταυρό, κι όλα μέλι-γάλα.
Μετά από μερικές μέρες οι δυο φίλοι ξανασυναντιούνται.
– Πολύ εξαντλημένο και αδύνατο σε βλέπω. Τι έγινε, την ξεφορτώθηκες;
– Άστα, πού να στα λέω! Έκανα ό,τι μου είπες, αλλά μετά τα Πριόνια με τόσες στροφές, ανηφοριές και κατηφοριές, έχασα τον προσανατολισμό μου, μέχρι να φτάσω στο μέρος εκείνο μέσα στο δάσος. Κάποια στιγμή χάθηκα και δεν μπορούσα να γυρίσω πίσω, χώρια που είχα πεθάνει στην κούραση και δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου. Ο Θεός με λυπήθηκε, πάντως, και επέζησα, και δεν άφησα τα κόκαλά μου εκεί στην ερημιά.
Ευτυχώς είχα τη γάτα μαζί μου!.
Την έβγαλα από το τσουβάλι, μπροστά αυτή, από πίσω εγώ – ήξερε το δρόμο της επιστροφής – σιγά σιγά μέχρι να νυχτώσει γυρίσαμε πίσω!.
