Εις ώτα μη ακουόντων
Όσα δεν λένε τα χείλη λένε τα χέρια και το σώμα. Με αυτά τα μέσα εκφράζουν οι άνθρωποι μύχιες σκέψεις και συναισθήματα. Παρακολουθώντας τον κ. Ομπάμα στην δημόσια εμφάνιση με τον κ. Τσίπρα διαπιστώσαμε ότι λίγο πολύ μας δουλεύουν! Ο κ. Ομπάμα προσπαθούσε να κρύψει την πλεονεκτική του θέση καθώς δεν ήθελε να δείξει ότι ουσιαστικά αυτός ήταν ο οικοδεσπότης.
Καθόταν σχετικά άνετα στο βάθος της πολυθρόνας εντελώς ψύχραιμος με συναίσθηση της ανωτερότητας και κυριαρχίας. Αυτή η εντύπωση επιτεινόταν από στη στάση οριζόντιου καμπαναριού που σχημάτιζαν τα χέρια του.
Ο κ. Τσίπρας τώρα καθόταν στην άκρη το καθίσματος έτοιμος να δραπετεύσει με το γνωστό χαμόγελο που σαγηνεύει τους έλληνες αλλά γρήγορα σοβάρεψε γιατί σκέφθηκε ότι «μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια».
Όμως τα χέρια του δεν σταμάτησαν στιγμή να αναζητούν κάποια ταιριαστή θέση. Στην αρχή τα είχε μπλεγμένα όπερ σημαίνει «τι ήθελα εγώ κι έμπλεκα». Ενώ τα σφιγμένα μέχρι ασπρίσματος χέρια έδειχναν απογοήτευση όπως «τι μου ήρθες τώρα που βγήκε ο Τραμπ». Μετά τα έβαλε πάνω στο παντελόνι με τις παλάμες προς τα κάτω σαν να ήθελε να προστατέψει τις τσέπες του όπερ μεταφράζεται σε «φύλαγε τα ρούχα σου να έχεις τα μισά».
Τις πραγματικές του όμως σκέψεις τις εξέφραζε όταν έξυνε με το ένα χέρι την παλάμη του άλλου. Αυτή χειρονομία σημαίνει αναμονή για κάτι ευχάριστο. Θυμίζει το γκαρσόν όταν σου φέρνει το λογαριασμό και περιμένει κάποιο φιλοδώρημα. Ή πάλι αυτόν που λέει, «με ξύνεται η παλάμη, λεφτά θα πάρω» αλλά η αμέσως επόμενη θύμιζε το «ο νηστικός καρβέλια ονειρεύεται.»
Τώρα φεύγοντας ο κ. Ομπάμα συγχρόνως με τη χειραψία, έπιασε το Αλέξη σφιχτά από το μπράτσο μέχρι που το τσαλάκωσε το σακάκι. Αυτό το αφήνουμε αμετάφραστο αφού όποιος έχει μάτια βλέπει.
Όμως ο κ. Ομπάμα ήταν ειλικρινής στην εκτίμησή του για την ανάκαμψη. «Είστε σε καλό δρόμο», (κοντεύετε οι μισοί να πεθάνετε από την πείνα), «αλλά έχετε ακόμα αρκετό αγώνα» (μέχρι που να πεθάνουν κι άλλοι μισοί).
Όμως μας βοήθησε αρκετά με το χρέος (μήπως δικά του ήταν τα δανεικά;) και με τους πρόσφυγες (έχουμε λύση για να μην αδειάσει η χώρα).
Αλλά και ο διάλογος με τον κ. Παυλόπουλο ήταν αποκαλυπτικός. Ο δικός μας πρόεδρος του έλεγε για το Κυπριακό, τα Σκόπια και τη συνθήκη της Λωζάνης κι αυτός απαντούσε για το πόσο καλά φερόμαστε στους πρόσφυγες που η πατρίδα του δημιούργησε.
Δεν ξέρουμε τι θα ειπωθεί στις ιδιαίτερες συναντήσεις, μολονότι το τελικό συμπέρασμα θα έλθει μετά την επίσκεψη του Ομπάμα στην Γερμανία. Κατά τα φαινόμενα εκεί θα μας ράψουν το καινούργιο κουστούμι. Κάτι όμως μας λέει ότι δεν θα είναι στα μέτρα μας και θα μας στενεύει στη μέση και τις μασχάλες ενώ δεν θα έχει καθόλου τσέπες. Μήπως και να είχε τί τις θέλαμε;
Κώστας Δαλακιουρίδης
