Του Γιάννη Κορομήλη
Οι άγιες μέρες των εορτών του Πάσχα τελειώνουν την Κυριακή του Θωμά. Ας τις τιμήσουμε αναφερόμενοι στον Θεάνθρωπο και τη διδασκαλία Του.
Διαβάζω την Καινή Διαθήκη από τα εφηβικά μου χρόνια. Και τις δεκαετίες που πέρασαν έκτοτε μέχρι σήμερα. Με την πάροδο του χρόνου καταλάβαινα περισσότερα. Αρκετά όμως ήταν κι αυτά που δεν καταλάβαινα. Σήμερα πλέον κατέληξα σε δυο συμπεράσματα: 1. Η Καινή Διαθήκη είναι το σοφότερο και καλύτερο από κάθε άλλο βιβλίο που διάβασα (και διάβασα αρκετά). Δικαίως έχει διαχρονικά παγκοσμίως την μεγαλύτερη κυκλοφορία από όλα τα βιβλία που κυκλοφόρησαν και κυκλοφορούν. Είναι δηλ. το πρώτο best seller όλων των εποχών. Ακόμη και μεγαλύτεροι άθεοι έχουν δημόσια παραδεχτεί ότι περιέχονται σ΄αυτήν πραγματικές αλήθειες που δεν έχουν ειπωθεί ποτέ πριν ή μετά.
2. Ανάμεσα σ΄αυτά που δεν καταλάβαινα, δυο τρία νομίζω πως τα κατάλαβα πλέον. Το ένα από αυτά είναι το: «Εγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ ». Που θα πει: Εγώ όμως σας λέω να μην προβάλλεται αντίσταση στον πονηρό. (Κατά Ματθ.ε΄, 39). Μας διδάσκει δηλαδή ο Κύριος να μην αντιστεκόμαστε στον Σατανά και στα έργα του; Δύσκολα το καταλαβαίνει κανείς. Για να διευκολυνθούμε ας δούμε τα προηγηθέντα και τα επόμενα. Πρόκειται για απόσπασμα από την «Επί του Όρους ομιλία» του Κυρίου, μια από τις ωραιότερες, αν όχι την ωραιότερη ομιλία, που εκφωνήθηκε ποτέ. Πολλοί επιστήμονες- ειρήσθω εν παρόδω- υποστηρίζουν ότι ο Ιησούς Χριστός την έκανε στην ελληνική γλώσσα της εποχής. Το απόσπασμα έχει ως εξής: «Ηκούσατε ὅτι ἐρρέθη, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος. ᾿Εγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ· ἀλλ᾿ ὅστις σε ραπίσει ἐπὶ τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην. Καὶ τῷ θέλοντί σοι κριθῆναι καὶ τὸν χιτῶνά σου λαβεῖν, ἄφες αὐτῷ καὶ τὸ ἱμάτιον· καὶ ὅστις σε ἀγγαρεύσει μίλιον ἕν, ὕπαγε μετ᾿ αὐτοῦ δύο· τῷ αἰτοῦντί σε δίδου καὶ τὸν θέλοντα ἀπὸ σοῦ δανείσασθαι μὴ ἀποστραφῇς» (Ματθ ε΄38-42).
Σε ελεύθερη μετάφραση μας λέει τα εξής: Ο νόμος σάς λέει ότι εκείνος που πλήγωσε και τραυμάτισε κάποιον πρέπει να τιμωρηθεί με ίσης ποιότητας, αξίας και σημασίας ποινή. Αν π.χ. βγάλει μάτι να του αφαιρεθεί κι αυτόν ένα μάτι. Εγώ όμως σας λέω μην αντιστέκεστε στο πονηρό. Αν δηλαδή κάποιος συνάνθρωπος σου, υποκινούμενος από τον πονηρό, σε κάνει κάποιο κακό εσύ μη του ανταποδώσεις με κακό. Αλλά όποιος σε κτυπήσει στο δεξιό μάγουλο γύρισε να σε χτυπήσει και στο αριστερό.
Και εκείνον που θέλει να σε οδηγήσει σε δίκη προκειμένου να πάρει το υποκάμισο σου χάρισε και το πανωφόρι σου. Κι αν κάποιος θελήσει να πας, με το ζόρι μαζί του και χωρίς να πληρωθείς, ένα μίλι, εσύ πήγαινε μαζί του δυο μίλια. Αν κάποιος σου ζητήσει ελεημοσύνη, να του δώσεις (με αγάπη και διάκριση) κι αν κάποιος άλλος σου ζητήσει να του δανείσεις χωρίς τόκο, μην τον περιφρονήσεις.
Αυτά είπε ο Ιησούς. Σε μας τους ανθρώπους, τους περισσότερους έστω, φαίνονται ως λόγια ενός θεού ανίσχυρου και παθητικού. Χωρίς καμία σχέση με την πραγματικότητα που ζούμε. Ενός Θεού που τοποθετεί τους πιστούς του στην τάξη των οιονεί θυμάτων, «των κορόιδων» θα μπορούσε κανείς να πεί. Αλλά ήταν όντως τέτοιος Θεός ο Χριστός; Ασφαλώς όχι γιατί, πέραν των άλλων και προπαντός, θυσιάστηκε, έχυσε το αίμα του, για μας τους ανθρώπους. Τότε πως εξηγείται αυτή η «αντίφαση» λόγων και έργων;
Συνεχίζεται
