Μετά τις 20 Αυγούστου οι δανειστές μας λένε ότι θα χαλαρώσουν λίγο τα λουριά και τη θηλειά που έβαλαν στο λαιμό μας εδώ και 12 χρόνια με τα μνημόνια. Μέχρι τώρα ήμασταν έτοιμοι για χρεοκοπία, όπως οι διασωληνωμένοι στις ΜΕΘ (Μονάδες Εντατικής Θεραπεία), αλλά τώρα λένε ότι θα πάρουμε εξιτήριο. Όχι από την εποπτεία, αυτή θα συνεχίζει, αλλά απλά από την ενισχυμένη, οπότε θα παραμείνουμε στην ΜΕΘ, αλλά χωρίς να είμαστε διασωληνωμένοι.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Ακούω και μεγάλα λόγια, όπως π.χ. ότι “Ανοίγει μια νέα εποχή αυτόνομων επιλογών για την ανάπτυξη της χώρας και την ευημερία των πολιτών της”.
Αυτά τα μεγάλα, γενικά και αόριστα λόγια τα είπε ο ίδιος ο πρωθυπουργός μας, και μάλιστα χωρίς να βγάζει προεκλογικό λόγο.
Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτή η “έξοδος από την ενισχυμένη εποπτεία” μου θυμίζει την ηρωική και απεγνωσμένη έξοδο των πολιορκημένων του Μεσολογγίου.
Μου θυμίζει επίσης και το ανέκδοτο με το ιατρικό συμβούλιο μέσα στο χειρουργείο με τον βαριά ασθενή:
“Συνάδελφοι, όπως βλέπετε η κατάσταση του είναι απελπιστική. Τι λέτε, να τον χειρουργήσουμε, η να τον αφήσουμε να ζήσει;”.
Όταν κάποιος παίρνει εξιτήριο από το νοσοκομείο οι γιατροί του δίνουν αυστηρές εντολές και οδηγίες, τι να προσέχει στο εξής για να μη ξαναπάθει τα ίδια και χειρότερα.
Κάτι τέτοιο ακριβώς μας λένε τώρα οι Ευρωπαίοι Υπουργοί Οικονομικών του Eurogroup. Μας δίνουν και προθεσμία 3-4 μήνες μέχρι το φθινόπωρο για να κάνουμε είκοσι δύο (22) πολύ επώδυνες ” μεταρρυθμίσεις”.
Κι εκτός από αυτές, να κόψουμε το κεφάλι μας να ξεπληρώσουμε τα δάνεια που χρωστάμε, να “ολοκληρώσουμε τους ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων”, στην Δικαιοσύνη, στην αναβάθμιση της υγείας, στο κτηματολόγιο, στην κωδικοποίηση της εργατικής νομοθεσίας, στην εξόφληση των ληξιπρόθεσμων οφειλών” κλπ. κλπ.
Λένε κι άλλα:
Ότι “Η Ελλάδα μακροπρόθεσμα παραμένει ευάλωτη στην ικανότητα να αποπληρώσει το χρέος της επειδή έχει ανισορροπίες μακροοικονομικές”.
Επίσης, ότι ” Υπάρχει επίμονο επενδυτικό κενό “.
Επίσης, ότι “Έχουν ξεπεράσει κάθε όριο και βρίσκονται σε δυσθεώρητα ύψη τα μη εξυπηρετούμενα (κόκκινα) δάνεια.
Τα ίδια και χειρότερα λέει και η δική μας Τράπεζα Ελλάδος, δηλαδή ότι, όταν μπήκαμε στα μνημόνια χρωστούσαμε σχετικά λίγα, και σήμερα, που θα βγούμε κι απ’ την ενισχυμένη εποπτεία, αντί να τα έχουμε ξεπληρώσει ύστερα από τις περικοπές, κουρέματα και αιματηρές θυσίες, χρωστάμε αμέτρητα τα μαλλιά της κεφαλής μας (έχουμε δανειστεί πάνω από 300 δισεκατομμύρια, δηλαδή μακράν το μεγαλύτερο στην παγκόσμια ιστορία) κι έχουμε βάλει και υποθήκη για 99 χρόνια ό,τι έχουμε και δεν έχουμε ως χώρα (υπέργειο, υπόγειο και υποθαλάσσιο πλούτο).
Πέρσι ακριβώς τέτοια εποχή, 1η Ιουλίου, η κυβέρνηση μας φήφισε το λεγόμενο «Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα», το οποίο λέει ότι μετά από 3 χρόνια, από το 2025 και μετά, πρέπει να έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα του ΑΕΠ 4%. Πολύ ωραίο και φιλόδοξο. Όμως, με τα χάλια που έχουμε – και επιδεινώθηκαν με την κρίση της Ουκρανίας και της ακρίβειας – αυτά τα λεφτά μάλλον θα βγουν «ματωμένα» με νέους φόρους και περικοπές.
Η παροιμία λέει, «Άλλαξε ο Μανωλιός, κι έβαλε τα ρούχα αλλιώς», δηλαδή το 5ο Μνημόνιο που ζούμε σήμερα το βάφτισαν Μεσοπρόθεσμο.
Όσοι λένε ότι βγήκαμε από τα μνημόνια ξεχνάνε ότι το «Μνημόνιο» σημαίνει δύο πράγματα:
- Χρεοκοπημένο κράτος, το οποίο δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος του χωρίς να πάρει νέα δάνεια.
- Όρους λιτότητας που επιβάλλονται στο χρεοκοπημένο κράτος για να το “βοηθήσουν” να προσποιείται ότι εξυπηρετεί το χρέος του (είτε με νέα δάνεια είτε με επιμήκυνση παλαιότερων δανείων).
Ακριβώς αυτό είμαστε. Χρειαζόμαστε νέα δάνεια, αφού ακόμα και οι νέοι φόροι δεν θα φτάνουν για να κάνουμε πλεόνασμα 4%. Πέρσι, που ψηφίσαμε το Μεσοπρόθεσμο μνημόνιο, το χρέος μας είχε ξεπεράσει τα 380 δισεκατομμύρια.
Μετά από όλα αυτά, κύριε Πρωθυπουργέ, λυπάμαι, αλλά δεν συμμερίζομαι την αισιοδοξία σου, νομίζω ότι δεν καταλαβαίνεις την πραγματικότητα – η μάλλον την καταλαβαίνεις και μας δουλεύεις.
Αυτό που ξέρω εγώ είναι πολύ απλό. Όταν χρωστάς και δεν μπορείς να τα πληρώσεις, οι δανειστές, αφού σε ξεζουμίσουν και σου πάρουν ό,τι έχεις και δεν έχεις (τα λεγόμενα «χρυσαφικά»), σταματούν να σε δανείζουν πλέον, και σου παίρνουν και το σώβρακο.
