Διάβασα το βιβλίο «Χριστιανική ηθική» του Αγίου Νεκταρίου. Το βιβλίο διδασκόταν στους σπουδαστές της Εκκλησιαστικής Ριζαρείου σχολής της οποίας Διευθυντής για 14 χρόνια διετέλεσε ο Άγιος Νεκτάριος.
του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Στην σελίδα 66 γράφει : «Οποιοσδήποτε νόμος για να έχει κύρος πρέπει να υποστηρίζεται από την αγιότητα, την δικαιοσύνη και την δύναμη του νομοθέτη. Αν ένας νόμος δεν έχει κύρος, αγιότητα δικαιοσύνη και δύναμη, δεν μπορεί να πετύχει την εφαρμογή του και σταδιακά χάνει την σημασία του. Το κύρος του νόμου μπορεί να υποστηριχθεί και μόνο από την δύναμη, χωρίς την αγιότητα και την δικαιοσύνη, αλλά τότε αυτός ο νόμος είναι άδικος και τυραννικός.
Εκτός από την αγιότητα, την δικαιοσύνη και την δύναμη το κύρος κάθε νόμου πρέπει να στηρίζεται και πάνω στην αγάπη, ώστε ο νόμος να μην προκαλεί μόνο τον σεβασμό και τον θαυμασμό μας, αλλά και την ευγνωμοσύνη και την εμπιστοσύνη μας. Το κύρος κάθε αρχής και εξουσίας στην ανθρώπινη κοινωνία προέρχεται από τον Θεό».
Σε πολλά σημεία η Αγία Γραφή βεβαιώνει τα τελευταία λόγια του Αγίου Νεκταρίου. «Πάσα ψυχή εξουσίαις υπερεχούσαις υποτασσέσθω, ου γαρ έστι αρχή ει μη υπό Θεού» (Ρωμ.13,1). Όταν ο Χριστός σιωπούσε μπροστά στον Πιλάτο του λέει αυτός : « Εμοί ου λαλείς; ουκ οίδας ότι εξουσίαν έχω σταυρώσαί σε και εξουσίαν έχω απολύσαί σε; Απεκρίθη Ιησούς. Ουκ είχες εξουσίαν ουδεμίαν κατ’ εμού, ει μη ήν δεδομένον σοι άνωθεν».
Στην πρώην Σοβιετική Ένωση ένας Ανακριτής έψαχνε αφορμή να φυλακίσει έναν Επίσκοπο της Ορθόδοξης Εκκλησίας και τον ρωτάει: «-Για πες μου, η Σοβιετική εξουσία είναι από τον Θεό ή από τον διάβολο ; -Από τον Θεό», του αποκρίθηκε εκείνος. «Τότε, που είναι το πρόβλημα ;» τον ρωτάει ο Ανακριτής. « Δεν κάμνετε καλή χρήση της εξουσίας», του αποκρίθηκε ο Επίσκοπος.
Άρα λοιπόν σύμφωνα με την Ορθόδοξη Πίστη μας κάθε εξουσία προέρχεται από τον Θεό. Άραγε οι νόμοι της Ελληνικής Πολιτείας είναι σύμφωνοι με τα κριτήρια που θέτει ο Άγιος Νεκτάριος ; Δηλαδή αντλούν οι νόμοι στην Ελλάδα το κύρος τους από την αγιότητα, την δικαιοσύνη, ας πούμε και το ανώτερο από την αγάπη ή μόνο αντλούν το κύρος τους από την δύναμη των Κυβερνήσεων ; Νομίζω ότι όλοι γνωρίζουμε την απάντηση. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία μόνο από την δύναμη των Κυβερνήσεων. Ναι αλλά τότε σύμφωνα με τον Άγιο Νεκτάριο, οι νόμοι είναι άδικοι και τυραννικοί κι ας λέμε ότι έχουμε πολίτευμα Δημοκρατία.
Για παράδειγμα ξεκίνησε η εφαρμογή του νόμου για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Σύμφωνα λοιπόν με τον νόμο θα αξιολογηθεί η επιστημονική επάρκεια του εκπαιδευτικού, η εκπαιδευτική και παιδαγωγική του ικανότητα, η συμπεριφορά του στο Σχολείο και από αυτά θα κριθεί αν είναι άριστος, πολύ καλός, ικανοποιητικός ή μη ικανοποιητικός. Από την άλλη πρόσφατα η Υφυπουργός Παιδείας κ. Ζέττα Μακρή δήλωσε ότι αν σε ένα Σχολείο ένας εκπαιδευτικός προσφέρει το απόγευμα οικειοθελώς ενισχυτική διδασκαλία, εννοείται ότι αποκλείεται να κριθεί μη ικανοποιητικός. Αυτές οι αντιφάσεις δείχνουν ότι ο νόμος αυτός στηρίζεται μόνο στην δύναμη της Κυβέρνησης και όχι στην αγιότητα και την δικαιοσύνη.
Αλλά και όλους τους νόμους να εξετάσουμε θα βρούμε κάποιον να στηρίζεται όχι μόνο στην δύναμη της Κυβέρνησης, αλλά και στην αγιότητα και την δικαιοσύνη ; Μήπως ο νόμος της προηγούμενης Κυβέρνησης για την δυνατότητα αλλαγής φύλου από 15χρονους, ο νόμος που απαλλάσσει τους Υπουργούς από τις ευθύνες τους (από τους Υπουργούς μόνο ο Τσοχατζόπουλος έκλεψε το Δημόσιο;), μήπως ο υποχρεωτικός εμβολιασμός όλων των Ελλήνων, μήπως ο νόμος για το lockdown που υποβάθμισε την ζωή στην Ελλάδα, μήπως οι νόμοι που αλλάζουν τα Λύκεια και αυξάνουν όλο και περισσότερο τα φροντιστήρια, μήπως οι νόμοι για τα επιδόματα pass που δίνουν ελεημοσύνη στους πολίτες αντί να φροντίσουν να δημιουργήσουν μια υγιή Οικονομία στην Ελλάδα… Τέλος μήπως η Συμφωνία των Πρεσπών που υπέγραψαν και σεβάστηκαν προκάλεσε την εμπιστοσύνη και την ευγνωμοσύνη των Ελλήνων προς τις Κυβερνήσεις του ;
Και όμως στις 28 Οκτωβρίου 1940 ο νόμος που διέτασσε την Γενική Επιστράτευση των Ελλήνων στηριζόταν όχι μόνο πάνω στην αγιότητα και την δικαιοσύνη αλλά και την αγάπη. Γι αυτό και έγινε δεκτός με σεβασμό και ενθουσιασμό και συναγωνιζόντουσαν οι Έλληνες ποιος να πάει να θυσιαστεί πρώτος για να ζήσουν με τιμή οι γονείς τους, οι γυναίκες τους και τα παιδιά τους.
