Γράφει ο Κώστας Δαλακιουρίδης
…και γέννησε ποντίκι λέει η παροιμία. Εδώ και καιρό προετοιμαζόμαστε για σκάνδαλα που θα συγκλονίσουν το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα και καταλήξαμε να ασχολούμαστε με χιλιάρικα και ενοίκια. Καλά για τόσο λιγούρηδες μας περνούν; Πώς θα τη βολέψουμε δίχως σκάνδαλα της προκοπής. Γιατί το είχαμε δέσει κόμπο με το που πήγε ο καπετάν Πάνος στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Θα τους τηγάνιζε χωρίς λάδι τους μιζαδόρους. Ειδικά για τα υποβρύχια που έγερναν.
Όμως ο χρόνος περνά και σκάνδαλα ακούμε και σκάνδαλα δεν βλέπουμε. Γιατί συμβαίνει το εξής: Αφού το συνειδητοποιήσαμε ότι προκοπή δεν πρόκειται να δούμε, τουλάχιστον να πληρώσουν όσοι φταίνε για το χάλι μας. Πώς να το κάνουμε. Είναι μια ηθική ικανοποίηση κι αυτό.
Στην περίοδο που μπήκαμε οι προσδοκίες είναι μεγάλες. Ο λαός θέλει θεάματα. Θέλει στάδια με λιοντάρια. Θέλει κλαυθμούς και οδυρμούς. Θέλει συγκινήσεις. Θέλει εικόνες. Όχι αόριστα πράγματα όπως «εκ των πραγμάτων συμπεραίνουμε ότι πρέπει να τσέπωσε τόσα». Για κουτσομπόλες της γειτονιάς μας περάσατε; Θέλουμε ντοκουμέντα. Να βλέπουμε το κάθαρμα που παίρνει τη μίζα να τα τσεπώνει χωρίς να τα μετρήσει και ο μάρτυρας να τον φωτογραφίζει. Ζητούμε πολλά; Στην ανάγκη ας προσημείωναν τα χαρτονομίσματα. Δηλαδή πώς πιάνουν τους γιατρούς με τα φακελάκια; Τόσο ηλίθιοι είναι; Ή θεωρούν τους άλλους ηλίθιους;
Όμως εδώ υπάρχει ένα τεχνικό πρόβλημα. Πώς να βάλεις εκατό χιλιάδες σε ένα φακελάκι τώρα που καταργήθηκαν τα πεντακοσάρικα; Άρα ορθώς οι μάρτυρες μιλούσαν για βαλιτσάκια και τσάντες σαμσονάιτ. Βέβαια αυτό θυμίζει αστυνομικές ταινίες όπου όλοι κυνηγούν το χρήμα και στο τέλος το κερδίζει ο πιο αδίστακτος κι ας αποφασίσουν οι αναγνώστες ποιος είναι ποιος.
Τώρα, μεταξύ μας, το κλίμα είναι ιδιαίτερα νοσηρό. Τοξικό θα λέγαμε. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση ψάχνουν για παραλείψεις και παρατυπίες. Το παραμικρό παίρνει πελώριες διαστάσεις για να ξεφουσκώσει την επόμενη μέρα. Τα λιοντάρια είναι νηστικά και χαλούν τον κόσμο με τους βρυχηθμούς τους. Μια κυβέρνηση που δεν έκανε ανασχηματισμό για σοβαρά πράγματα κάνει τώρα για φαιδρότητες. Η χώρα κινείται σε φαντασιακούς κόσμους όπου λογικό είναι το παράλογο. Σαν τους αγώνες κατς σε λάσπη όπου δεν διακρίνει κανείς τον αντίπαλο, και το μόνο που συνεγείρει τον κόσμο είναι τα χτυπήματα και μάλιστα τα ύπουλα.
– Δάγκωσε του το αυτί!
– Βγάλ’ του το μάτι!
– Δος του φάει λάσπη!
Και γίνεται ένα πανδαιμόνιο και οι λάσπες παίρνουν και τους θεατές οπότε πάνω στη σύγχυση να τος ο κ. Πάγκαλος: «Μαζί με τους γιατρούς τα φάγαμε!»
Κι εδώ φεύγουμε. Το έργο το έχουμε ξαναδεί!
Κώστας Δαλακιουρίδης
