Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Σαν νότιοι που είμαστε λέμε πολλά. Λόγω του κλίματος που είναι αρκούντως θερμό ανοίγουμε το στόμα να πάρουμε αέρα και μια και το ανοίγουμε λέμε και καμιά κουβέντα παραπάνω. Λόγια του αέρα που μιας κι έχουν φτερά πετούν και φεύγουν, «έπεα πτερόεντα» που έλεγαν οι Αρχαίοι.
Κι όταν τα λέμε μεταξύ μας λίγο το κακό. Όταν όμως απευθύνονται σε βόρειους και μάλιστα αξιωματούχους πρέπει να τα μετράμε. Να μασάς καλά τα λόγια σου πριν βγουν από το έρκος των οδόντων τουτέστιν από το στόμα σου, έλεγαν οι παππούδες μας. Δεν μπορείς να αποκαλείς τον κ. Σόιμπλε «ο τρελός με το πριόνι» ή έστω «ο πυρομανής στην αποθήκη με τα πυρομαχικά» και να περιμένεις να το ξεχάσει όπως κάνουμε αναμεταξύ μας. Ούτε να πεις για τον κ. Τραμπ «να μη μας εύρει αυτό το κακό» δηλαδή να έβγαινε πρόεδρος.
Πολύ περισσότερο δεν μπορείς να βρίζεις σαν μαθητευόμενους οικονομολόγους τα στελέχη του ΔΝΤ και να περιμένεις κατανόηση. Κάποιος από το κόμμα μπορεί να το πει άνετα. Αλλά όποιος εκπροσωπεί την χώρα του σίγουρα όχι.
Ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν πραγματική σφίγγα. Δεν του έπαιρνες κουβέντα. Κι όταν μιλούσε ιδίως όταν αναφερόταν σε ξένους έβγαζες τα λόγια του με το τσιγκέλι που λένε.
Γνώριζε ότι όσοι εκπροσωπούν ισχυρές χώρες ή θεσμούς έχουν μνήμη ελέφαντα και κάποια στιγμή θα στο ξεπληρώσουν στο πολλαπλάσιο. Αυτά που ακούγονται ότι δήθεν οι ηγέτες δεν έχουν προσωπικά και λειτουργούν αποκλειστικά και μόνο για το συμφέρον της χώρας τους δεν είναι τόσο ακριβή. Δεν παύουν να είναι άνθρωποι με εγωισμό και τα παραδείγματα είναι πάμπολλα.
Δυστυχώς στην χώρα μας δεν το έχουμε καταλάβει. Μια φορά ο κ. Πάγκαλος σαν υπουργός εξωτερικών αν δεν απατόμαστε, είχε πει ότι «η Γερμανία είναι ένας οικονομικός γίγαντας αλλά πολιτικός νάνος», για να του επιβάλει ο Αντρέας να ζητήσει αμέσως συγγνώμη από τον κ. Χέλμουτ Κολ.
Παρασυρόμαστε από την εντύπωση που θα προκαλέσουμε στο εσωτερικό για να μας πουν «μπράβο, τούς τα είπε έξω από τα δόντια» αλλά αυτό είναι προσωρινό. Τα αισθήματα όπως οργή, θυμός κι αγανάκτηση δεν είναι δικαιολογία. Στο κάτω κάτω, αν έχεις το τσαγανό, να του τα πεις του άλλου σε ιδιωτική συνάντηση αντί να του χαμογελάς. Αλλά τότε δεν θα το ακούσουν οι κουτσαβάκηδες των Αθηνών.
Παρατηρούμε ότι μετά την μεταπολίτευση και με ελάχιστες εξαιρέσεις οι πολιτικοί μας δεν είναι έτοιμοι για πρωθυπουργοί. Αναλαμβάνουν βαρύτατες ευθύνες χωρίς να έχουν κάποιου είδους εκπαίδευση που σταματά στην κατάκτηση της εξουσίας. Το ότι θα τους δικάσει η ιστορία ελάχιστη παρηγοριά θα δώσει σε όσους καταστράφηκαν οι ζωές τους από ανεύθυνες πολιτικές. Το ότι αυτά συμβαίνουν και εις Παρισίους δεν νομίζουμε ότι μας δίνει κάποια ικανοποίηση. Το σκέψου, σκέψου πριν κυβερνήσεις είναι μια σοφή συμβουλή. Κι ακόμα πιο σοφή το «καλύτερα να σιωπάς παρά να μιλάς», όταν πρόκειται να αμολήσεις κοτσάνα.
Κώστας Δαλακιουρίδης
