– Λίγο ηλίθιος νιώθω! Γιατί να το κρύψω;
– Έλα ρε μεγάλε! Εσύ; Εσύ;
– Ναι εγώ, εγώ που να πάρει και να σηκώσει!
– Γιατί ρε;
– Διότι αντιλαμβάνεσαι πάντα ότι τάχαμ δήθεν η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, αλλά εσύ ο μέγας Έλληνας, ένα βήμα προς τα εκεί τον κάνεις, δεν το κάνεις;
– Έλα ρε, άσε τα μελοδραματικά!
– Τι να τα αφήσω; Μας αφήνουν αυτά; Μας έχουν περιλάβει κι εμείς εκεί, μέσα στο βάθος η χαβούζα!
– Λοιπόν, λέγε γιατί με έχεις εκνευρίσει τα μάλα!
– Πρώτον, θυμάσαι το πάλαι ποτέ, πριν από χρόνια, όχι και πολλά, όπως στα παραμύθια που μας έλεγε μια φορά κι ένα καιρό η γιαγιά και το γυαλιστερό μας μάτι θάμπωνε από τις μεγάλες κινήσεις σοβαρότητας, φαινομενικά μεν, αλήτικα δε, με τεράστιες φανφάρες δε, με πανηγύρια, και τεράστιες χαρές, οϊμέ, πέρα βρέχει, ας βρέξει κι εδώ λίγο!
– Σαν Πυθία μιλάς!
– Άμα θες έτσι φαίνεται! Άμα δεν θες, τα βλέπεις ξεκάθαρα! Ψάξε και βρες και ξεκίνα τα μοιρολόγια, τράβα τα μαλλιά σου…
– Εγώ ρε; Θα βάλω την γιαγιά την Αφροξιλάνθη, ξέρει από τέτοια…
– Βάλε όποια θες! Θυμάσαι την τελετή προσέγγισης των Σκοπίων μετά των ημετέρων! Συμφωνίες, χαμόγελα, χειραψίες, αλί και τρις αλί..
– Ναι, ναι!
– Και τώρα αρπαζόμαστε διότι δεν τηρούνται οι κανόνες και οι συμφωνίες, λες και δεν το ξέραμε ότι κάποια στιγμή έτσι θα γίνει. Αλλά καλά; Μόνο εμείς είμαστε ξύπνιοι και το ξέραμε από την αρχή;
– Ύπνο βαθύ γευόμαστε…
– Και το άλλο, που ξαφνικά θυμήθηκαν να μας πουν ότι εμείς το γυφτοελληναριό δουλεύουμε περισσότερο από όλους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, έτσι είπε η Γιούροστατ, όχι δεν μας είπε γυφτοελληναριο, αυτό είναι δική προσχώρηση, διότι όταν μας έχουν συνέχεια σκωτσέζικο ντους, δεν ξες προς τα που να πας, προς τα που να σκεφτείς, προς τα που να μουτζώσεις… Θυμάσαι που λέγαν κάποτε ότι για την οικονομική κρίση φταίει η τεμπελιά των Ελλήνων; Για μισθούς δε, δεν μιλάμε, πλέουμε στο χρήμα, όλο βουτιές είμαστε και απολαμβάνουμε την παρέα του Σκρουτζ Μακ Ντακ!
– Ποιος είναι αυτός πάλι;
– Α, δεν τον ξέρεις; Άλλη φορά για αυτόν!
