Β’ Οι Τρείς Βασικές Εκδοχές
Του Γιάννη Κορομήλη
Πενιχρή και διαστρεβλωμένη η κυβερνητική ενημέρωση για τα πεπραγμένα της και για τους (ανύπαρκτους ως τώρα) σχεδιασμούς της για το μέλλον, αλληλοσυγκρουόμενες και αντιφατικές δηλώσεις των μελών της κυβέρνησης, δυσάρεστα και επαχθή πολλές φορές τα αποτελέσματα διαπραγματεύσεων ή συμφωνιών με εταίρους και «συμμάχους», μόνο στα χαρτιά (εχθρούς στην ουσία), δίνουν τροφή σε υποψίες και υποθέσεις. Οι υποθέσεις γενικά δεν είναι ο,τι καλύτερο για να καταλάβει τι πραγματικά συμβαίνει, πως ακριβώς έχουν τα πράγματα.
Ωστόσο είναι ανθρώπινο να καταφεύγει κανείς σ’ αυτές αφού δεν του δίνονται τα στοιχεία που χρειάζονται ώστε να καταλήξει σε βέβαια συμπεράσματα. Όπως μας λέει ο Φιλόστρατος ( τα ες τον Τυανέα Απολλώνιον, VIII,7): «Θεοί μεν γαρ μελλόντων, άνθρωποι δε γιγνομένων, σοφοί δε προσιόντων αισθάνονται», μ’ απλά λόγια: Οι άνθρωποι γνωρίζουν όσα γίνονται, όσα θα γίνουν στο μέλλον τα γνωρίζουν οι θεοί, κι απ’ τα μελλούμενα όσα πλησιάζουν (τα κοντινά) αντιλαμβάνονται οι σοφοί. Όμως ποιος άνθρωπος δεν θάθελε να ξέρει τι τον περιμένει, τα μελλούμενα δηλ. ιδιαίτερα όταν τα παρόντα είναι άσχημα, βασανιστικά; Λογικό λοιπόν, να πλουτίζουν τα μέντιουμ, οι αστρολόγοι, οι χαρτορίχτρες κ.λ.π. Πολύ λογικό να καταφεύγουν οι άνθρωποι σε υποθέσεις. Θα πράξουμε το ίδιο. Όχι βέβαια χωρίς καθόλου στοιχεία αλλά και ούτε με ατράνταχτα και αδιαμφισβήτητα.
Που το πάει λοιπόν ο κ. Τσίπρας; Υπάρχουν οι εξής εκδοχές.
1. Η κυβίστηση του περσινού καλοκαιριού με την ερμηνεία του «όχι» του δημοψηφίσματος σε «Ναι» και την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου από τον κ. Τσίπρα ερμηνεύτηκε ως στροφή 180Ο προς το ρεαλισμό». Οι επανειλημμένες εξάλλου δηλώσεις του Πρωθυπουργού ότι η κυβέρνηση θα σεβαστεί δεσμεύεις που ανέλαβε έναντι των δανειστών επιβεβαίωναν (θεωρητικά τουλάχιστον) τη στροφή που προαναφέρθηκε.
Μολονότι ακούγονται, από υπουργικά χείλη ή βουλευτικά ( Δρίτσας, Πολάκης, Μπαλαούρας κ.α.), πολλά και διάφορα με προέλευση των αριστερών ιδεοληψιών τους, ωστόσο δεν εισακούγονται μάλλον ή τέλος πάντων δεν προκαλούν τις δέουσες αντιδράσεις. Αλλά και οι υπουργοί παραμένουν υπουργοί. Ωσάν να μην ειπώθηκε τίποτα.
Η πρώτη συνεπώς εκδοχή είναι, σταδιακά μεν και με αντιδράσεις και σκαμπανεβάσματα, να πρόκειται για αποφασισμένη αλλά πορείας προς τη σοσιαλδημοκρατία. Παρόμοια στροφή έκανε κι ο Ανδρέας Παπανδρέου μετά την πρώτη «σοσιαλιστική» τετραετία διακυβέρνησης.
2. Η δεύτερη εκδοχή είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝ.Ε. να έχουν «ερωτευτεί σφόδρα» την εξουσία. Ετσι παρά τις σοβαρές ιδεολογικές τους διαφορές (όπως τουλάχιστον υποστηρίζουν) να συνεργάζονται απρόσκοπτα. Τόσο ώστε μετά το επτάμηνο της «πρώτης φορά Αριστεράς» κυβέρνησης (με λίγο από δεξιά δεξιά) να ξανασυνεργαστούν και στη «δεύτερη φορά Αριστερά» κυβέρνηση που προέκυψε από τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου. Μοναδικός σκοπός τους δηλαδή ήταν η κατάληψη της εξουσίας ΜΕ «βαρύ πυροβολικό» τον αντιμνημονιακό αγώνα.
Όταν η εξουσία κατακτήθηκε προτίμησαν να παραμείνουν στην κυβέρνηση, και να συνάψουν ένα νέο και επαχθέστερο μνημόνιο. Η εξουσία για την εξουσία (και τα μεγαλεία της) δηλαδή. Κατά τα άλλο λίγος λαϊκισμός και πολύ κουτόχορτο δεν κάνει και μεγάλο κακό. Έτσι σκεφτόταν. Τα αποτελέσματα δείχνουν το αντίθετο.
3. Κωλοτούμπες και στροφές, προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, να μην είναι τίποτα άλλο παρά ζητήματα τακτικής. Δηλ. «ένα βήμα μπρος δύο βήματα πίσω», όπως δίδαμε ο μέγας δάσκαλός τους, ο Βλαδίμητος Ιλίτς Ουλιάνωφ (Λένιν). Ένας και μοναδικός ο στόχος: Κατάληψη πρώτα της εξουσίας και εν συνεχεία διατήρησή της με κάθε θυσία, και μετατροπής του πολιτεύματος σε «λαϊκή» δημοκρατία (δικτατορία του προλεταριάτου).
Σαν αυτές των χωρών του π. «υπαρκτού σοσιαλισμού». Ή ίσως αυταρχικού πολιτεύματος λατινοαμερικανικού τύπου (Τσάβες, Μαδέρο κ.λ.π). Προς την ίδια κατεύθυνση γίνεται και η κατάληψη υψηλών κρατικών θέσεων από «ημετέρους» ανεξαρτήτως προσόντων.
Όλες λοιπόν αυτές οι αλλοπρόσαλλες και αντιφατικές φωνές που ακούγονται υπηρετούν (και γι αυτό εξαγιάζονται) τον μοναδικό αυτό σκοπό. Κατά το «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Ρήση που σηκώνει πολλή συζήτηση. Όπως πολλή συζήτηση σηκώνουν και οι εκδοχές που προαναφέρθηκαν.
Αυτά στη συνέχεια.
