Του Γιάννη Κορομήλη
Τέτοιες μέρες, πριν από 86 ακριβώς χρόνια (το 1093) γεννήθηκε στην Αυστραλία ένα αγοράκι. Λίγο αργότερα το ονόμασαν Ρούπερτ . Ρούπερ Μέρντοχ. Σαν φοιτητής υπήρξε θαυμαστής του Λένιν και θερμός αναγνώστης του Μαρξ. Με τα χρόνια έγινε κυρίαρχος των μέσων μαζικής ενημέρωσης σ΄όλο τον κόσμο. Και φυσικά πάμπλουτος. Ασφαλώς διέθετε σοβαρές ικανότητες, μπόλικο μυαλό και ελαστική συνείδηση. Αρκετοί πάντως μελετητές της ζωής και του «έργου» του υποστηρίζουν ότι περισσότερο απ΄όλα τα προσόντα του τον βοηθήθηκε το γεγονός ότι μελετώντας τον Μαρξ έμαθε πολύ καλά τα μυστικά της λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος.
Η ειρωνεία, είναι ότι τα έργα του Μαρξ (το κεφάλαιο κυρίως) μελέτησαν με εμβρίθεια οι μεγάλοι κεφαλαιοκράτες (για να εξακολουθήσουν να είναι κεφαλαιοκράτες) και εκείνοι που ονειρεύονταν να γίνουν κεφαλαιοκράτες (πολλοί τα κατάφεραν). Όπου όμως εφαρμόστηκε ο Μαρξισμός- όπως φυσικά εφαρμόστηκε- έφερε τη δικτατορία, τη φτώχια και την καθυστέρηση. Για αυτό και ο «υπαρκτός σοσιαλισμός» κατέρρευσε. Αλλά κι ο ίδιος ο Μαρξ (τραγική ειρωνεία) όλη του τη ζωή την πέρασε κυνηγημένος από την αστυνομία και … τους δανειστές του. Ποτέ δεν ήταν λίγοι.
Το 1883 στην κηδεία του , στο νεκροταφείο του Λονδίνου, μαζεύτηκαν … 10 άτομα. Για το «Κεφάλαιο», το γνωστότερο έργο του, ο ίδιος είχε πει: «Κανείς δεν έγραψε τόσα πολλά για το χρήμα, έχοντας ο ίδιος τόσο λίγο. Το Κεφάλαιο δεν έβγαλε ούτε καν τα τσιγάρα που κάπνισα όσο το έγραφα»!!
Πολλοί πάντως από αυτούς που είναι (ή παριστάνουν) θαυμαστές του εκμεταλλεύτηκαν το έργο του και πλούτισαν. Για να μην μιλήσουμε για τις ελίτ των ανά τον κόσμο Κ.Κ. όπου ανέλαβαν την εξουσία και για το πόσο σεβάστηκαν τη Δημοκρατία. Στα καθ΄ ημάς αρκετά μεγαλοστελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ ξεχωρίζουν για τις καταθέσεις και τα ακίνητα τους. Αυτά τα στελέχη αλλά και οι σύντροφοι τους του «Συνασπισμού της Ριζοσπαστικής Αριστεράς» θα πρέπει να θυμούνται μια από τις πιο γνωστές φράσεις του, που μάλιστα γράφηκε πάνω στον τάφο του: ¨οι φιλόσοφοι ερμήνευσαν τον κόσμο με διάφορους τρόπους: Όμως το θέμα είναι πώς τον αλλάξουμε».
Οι δικοί μας, μαρξιστές (διαφόρων αποχρώσεων), αυτοί τουλάχιστον που έχουν τα βασικά πόστα της σημερινής κυβέρνησης ή την στηρίζουν ως βουλευτές και ως κομματικά στελέχη του δημόσιου τομέα, αν και προεκλογικά εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο την παραπάνω φράση του Μαρξ, στην πορεία όχι μόνο την απαρνήθηκαν αλλά προτίμησαν, αντί της αλλαγής- ανέφικτης όπως αποδείχτηκε γενικότερα- την αντιγραφή του καπιταλιστικού παρελθόντος και μάλιστα των χειρότερων εκφάνσεων του. (Προσλήψεις «ημετέρων» από το παράθυρο, κομματικοποίηση του κράτους, πελατειακές σχέσεις, υπέρογκες αμοιβές των δικών τους, λαϊκισμός του χειρίστου είδους κ..π.).
Μα, θα πείτε, τα ίδια δεν έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις; Με μια ουσιώδη ωστόσο διαφορά: Δεν παρίσταναν τις «λευκές περιστέρες» όπως οι σημερινοί, που για δεκαετίες αρκετές, από τη σιγουριά της χωρίς σοβαρές ευθύνες αντιπολίτευσης, παρουσιάζονταν ως οι φορείς και οι κήρυκες της ηθικής και της δικαιοσύνης. Και στο όνομα αυτών και άλλων υποτιθέμενων αρετών τους, και υποσχόμενοι τα πάντα στους πάντες, μεταξύ αυτών «έναν άλλο δρόμο» εξόδου από την κρίση, μισθούς και συντάξεις στα προ κρίσης επίπεδα και πολλά πολλά άλλα που τα ξεχάσαν όλα όταν έγιναν κυβέρνηση. Όλα εκτός από τις ιδεολογικές ιδεοληψίες τους υπέρ του κρατισμού και κατά της ιδιωτικής πρωτοβουλίας άρα και των επενδύσεων. Αλλά μόνο με επενδύσεις μπορεί να μπουν τα θεμέλια για την έξοδο από την κρίση.
Στα λόγια βέβαια παριστάνουν τους δίκαιους και τους ηθικούς. Στην πράξη όμως κάνουν ακριβώς τα αντίθετα. Ισχύει και στην περίπτωση τους αυτό που έλεγε η Μάργκαρετ Θάτσερ για τους ισχυρούς και τις … κυρίες: « …Αν πρέπει να λες στους άλλους ότι είσαι, δεν είσαι»!
