ΕΙΣ ΩΤΑ ΜΗ ΑΚΟΥΟΝΤΩΝ
Οι απόλυτοι
Δεν υπάρχει πιο αποκρουστικό πράγμα από ανθρώπους που έχουν απόλυτες απόψεις. Φυσικά ο καθένας έχει τις απόψεις του και τις υπερασπίζεται. Όμως όταν αυτές δεν έχουν κανένα σημείο επαφής με τις αντίθετες και είναι ακραίες τότε δεν έχεις απέναντι άνθρωπο αλλά οχιά που το μόνο που ξέρει είναι να δαγκώνει. Αν ο καθένας οχυρωνόταν πίσω από τις απόψεις του δεν θα είχαμε κοινωνία αλλά ένα τσούρμο παλαβούς.
Τώρα άμα τύχει αυτές τις ακραίες απόψεις να τις έχει βουλευτής που δουλειά του είναι να βρίσκει μέσες λύσεις τότε αλίμονό μας. Διαβάσαμε αυτά που έγραψε στο φέισμπουκ ο κ. Πολάκης κι ανατριχιάσαμε. Τόσο μίσος, τόση μισαλλοδοξία. Μετά τι να περιμένουμε από νεαρούς που γράφουν χωρίς να βουτούν τη πένα τους στο μυαλό;
Έγραψε (αφού τον αποδοκίμασε ο κ. Τσίπρας): Να το ΕΠΑΝΑΛΑΒΩ για να τελειώνουμε με τις “παρανοήσεις”: Η ιστορία της Ελλάδας μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους είναι η ιστορία της πάλης δυο παρατάξεων. Της προοδευτικής δημοκρατικής αριστερής που εξέφραζε την κοινωνική πλειοψηφία ΚΑΙ της συντηρητικής που εξέφραζε την εκάστοτε μειοψηφία των εκμεταλλευτών και της ολιγαρχίας. Η πρώτη είχε Κολοκοτρώνηδες, Μακρυγιάννηδες, αγωνιστές της εθνικής ανεξαρτησίας και των εργατικών δικαιωμάτων, Βελουχιώτηδες, 114, Πολυτεχνείο, Αλλαγή. Η δεύτερη φτιάχτηκε από τους κοτζαμπάσηδες τους Τουρκοκρατίας και σε αυτήν βρήκαν καταφύγιο, από μαυραγορίτες και δοσίλογους μέχρι υπόκοσμο των Γκοτζαμάνηδων και χουντικούς! Τέλεια και παύλα! Η ιστορία γράφει και δεν ξεγράφει!»
Αν αυτός δεν είναι κείμενο ενός ακραίου μανιχαϊστή τι άλλο είναι. Από εδώ το καλό από εκεί το κακό. Οι μισοί έλληνες καλοί και οι άλλοι μισοί κακοί! Και η βουλή τον κρατάει και τον καμαρώνει. Βέβαια τον ανέχονται. Εδώ τα ίδια τα στελέχη του Σύριζα όταν πρόκειται να μιλήσει είναι έτοιμοι για καρδιακό επεισόδιο κι έχουν τα υπογλώσσια σε πρώτη ζήτηση.
Τώρα βέβαια υπάρχει η απορία «και πού τα ξέρει αυτός;» Γι’ αυτό κανονικά τέτοιους τους αφήνουμε στο περιθώριο αλλά έλα που διαμορφώνει την κοινή γνώμη ποτίζοντας τη νεολαία δηλητήριο. Το να πούμε, «έλα μωρέ Πολάκης είναι αυτός», δεν φτάνει.
Πριν μερικά χρόνια ένα βουλευτής είπε ότι «όπως παντού έτσι σε κάθε κόμμα υπάρχουν και καλοί και κακοί». Ο αρχηγός έγινε θηρίο ανήμερο και τον πέταξε εκτός κόμματος. Και δεν βρέθηκε ένας να περάσει τον αρχηγό από πειθαρχικό.
Λίγο αργότερα ένας βουλευτής της ίδια παράταξης είπε, «είμαστε όλοι καραγκιόζηδες»! Αυτό ο αρχηγός το θεώρησε φυσιολογικό. Φαίνεται ότι η πολιτικοί έχουν άλλα κριτήρια που δεν συμπλέουν με την κοινή λογική. Βέβαια ξεχάσαμε να πούμε ότι ο δεύτερος βουλευτής ανήκε σε βαρονέτο που εξηγεί τη μακροθυμία του αρχηγού.
Όμως εκείνα ήταν απλά πταίσματα και τυχαίες ατάκες πάνω σε ειλικρινείς συζητήσεις. Εδώ όμως έχουμε στάση ζωής.
Βέβαια για να βγάζει το άχτι του αυτός ο κύριος το κόμμα του χάνει ψήφους. Μπορεί να κερδίζει πέντε παλαβούς αλλά χάνει εκατό λογικούς. Γι’ αυτό οι απέναντι προσεύχονται στον μεγαλοδύναμο να τον έχει καλά με τα ίδια μυαλά. Τι να πούμε; Αλίμονο στον Αλέξη!
Κώστας Δαλακιουρίδης
