Του Γιάννη Κορομήλη
Ειλικρινά δεν ξέρουμε πώς να ονομάσουμε την Συμφωνία των Πρεσπών. Ούτε μπορούμε να καταλάβουμε με τι μυαλό, τι ανταλλάγματα (αν υπάρχουν ανταλλάγματα για παραχωρήσεις στο κρατίδιο των Σκοπίων, όσιων και ιερών της χώρας μας) υπόγραψαν Τσίπρας και Κοτζιάς αυτή τη συμφωνία αναγνωρίζοντας στους Σλαβο-Αλβανο- Ρομά των Σκοπίων την ονομασία Βόρεια Μακεδονίας- που βέβαια αυτό το Βόρεια δεν το θυμούνται καν οι γείτονες- Προτιμούν βέβαια το σκέτο «Μακεδονία»- «Μακεδόνες». Αναγνωρίζοντας τους επίσης ότι μιλούν τη … Μακεδονική γλώσσα, που ουδέποτε, υπήρξε . Παραφρασμένα βουλγαρικά (σλάβικα) μιλούν οι άνθρωποι. Όσο για την εθνότητα ουδέποτε υπήρξαν Μακεδόνες δηλαδή Έλληνες. Αν πάλι είναι ή θέλουν τόσο πολύ να είναι Έλληνες ας κάνουν αιτήσεις να τους δοθεί η εθνικότητα μας . Αν και χιλιάδες Σκοπιανοί πήραν τα τελευταία 20 χρόνια την Βουλγαρική υπηκοότητα.
Κι αν υποθέσουμε ότι αυτοί είναι «Μακεδόνες», εμείς οι πραγματικοί Μακεδόνες, τι είμαστε τελικά; Μακεδόνες κι εμείς; Δηλαδή έχουμε πρωθυπουργό τον «Μακεδόνα» επίσης κ. Ζόραν Ζάεφ; Είμαστε Έλληνες, θα μας πουν. Δηλ. Έλληνες, όχι Μακεδόνες; Και οι Μακεδόνες από αρχαιοτάτων χρόνων ήταν Έλληνες (όπως κι ο Μ. Αλέξανδρος) αλλά ήταν Μακεδόνες. Όπως και οι Ηπειρώτες ήταν Έλληνες , και οι Θράκες Έλληνες κ.λ.π. Την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου τα όρια της Μακεδονίας ήταν εκεί που είναι σήμερα τα όρια μας με το κρατίδιο των Σκοπίων. Αυτό αποφάνθηκαν 373 επιστήμονες, παγκοσμίου φήμης ιστορικοί, γεωγράφοι, Διεθνολόγοι, κλ.π. με την υπογραφή τους, επίσημα. Ουδέποτε στο παρελθόν η περιοχή των Σκοπίων ήταν στη Μακεδονία. Η αρχαία Μακεδονία είχε τα σύνορα της περίπου εκεί που είναι και τα σημερινά. Η περιοχή (τώρα) Τίτο Βελλες, Σκοπίων κ.λ.π. ανήκαν στο κράτος της Παιανίας. Πώς ξαφνικά ο κ. Τσίπρας και με τι σκοπό ή ποια ανταλλάγματα αγνοεί την ιστορική πραγματικότητα και κάνει ό,τι θέλει; Το κάνει γιατί δεν υπάρχει θεσμικός ουσιαστικός, αποφασιστικός έλεγχος. Κι όπως έγραψε κι ο π. Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ανώτατος δικαστικός Μιχ. Δ. Στασινόπουλος: «Η κρατική εξουσία που δεν υπόκειται σε έλεγχο, παραφρονεί».
Και προς ενίσχυση του αξιώματος της προηγηθείσης παραγράφου ο Μ.Δ. Στασινόπουλος γράφει παρακάτω, αναδεικνύοντας την αναγκαιότητα του ελέγχου: «Η εξουσία συγκρατείται με τη λογική, μόνο με τη λειτουργία ενός ελέγχου. Συνεπώς η ύπαρξη ελέγχου είναι βασική ανάγκη για τη κανονική λειτουργία κάθε μιας εξουσίας ανθρώπου πάνω σε άνθρωπο. Και είναι συνυφασμένη με την Ελευθερία (…). Όπως και στα άγρια θηρία, η δύναμη του ανθρώπου, αν μείνει ανενόχλητη, έχει την τάση να μεγαλώνει ολοένα. Είναι μέσα στη φύση της. Είναι μια παράδοξη αδυναμία, αυτή η αδιάκοπη τάση του ανθρώπου ν΄ αυξάνει τις εξουσίες του».
Ο κ. Τσίπρας – δυστυχώς για τη χώρα- αποτελεί αδιαμφισβήτητη απόδειξη της αλήθειας των προαναφερθεισών απόψεων του Μ.Δ Στασινόπουλου. « Εμποτισμένος» από την εφηβική του ηλικία με τα δόγματα Μαρξ- Λένιν- Στάλιν περί «δικτατορίας του προλεταριάτου» και του ενός μόνο κόμματος, περί της βίας (ως «μαμής της Ιστορίας») κ.λ.π., μόλις πήρε την εξουσία αμέσως θέλησε να την μονοπωλήσει. Τον ενοχλούσαν οι δικαστικοί, τον ενοχλούσε που δεν είχε 3-4 κανάλια δικά του απολύτως, τον κούραζε να λειτουργεί συναινετικά, με συνεννόηση και ομοψυχία με τα υπόλοιπα κόμματα (πλην Καμμένου που χωρίς αυτόν δεν θα έπαιρνε την εξουσία).
Τον «πόλεμο» κατά των Δικαστικών τον είδαμε και τον βλέπουμε. Την αδιαφορία, αν όχι την απέχθεια του κατά τον πολιτικών απόψεων των άλλων κομμάτων και των ηγεσιών τους τη ζούμε καθημερινά. Και το Σύνταγμα, από την αναθεώρηση του 1986 και μετά, καταργώντας της ως τότε αρμοδιότητες του Προέδρου της Δημοκρατίας , κατέστησε το πολίτευμα πρωθυπουργοκεντρικό. Σε ποιον λοιπόν θα δώσει λόγο;
Συνεχίζεται
