Του Γιάννη Κορομήλη
Στις σύγχρονες «δημοκρατίες» λαϊκή κυριαρχία δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο. Κατά περίεργο τρόπο σκεφτόμαστε σαν να υπήρχε: Πάρτε για παράδειγμα τα εκλογικά συστήματα ή τον αριθμό των κομμάτων. Για το πρώτο η Αριστερά κυρίως αλλά και άλλα μικρά, των άκρων συνήθως, κόμματα υποστήριζαν πως το δικαιότερο εκλογικό σύστημα είναι η απλή αναλογική. Με το απλό και αληθοφανές επιχείρημα: Στη δημοκρατία η εξουσία ασκείται από το λαό.
Απάτη ή αυταπάτη στην καλύτερη περίπτωση. Πουθενά δεν συμβαίνει αυτό. Ας μη συμβαίνει. Αυτοί συνεχίζουν τον σε λάθος βάση συλλογισμό τους. Αφού λοιπόν ο λαός κρατεί (δημο- κρατία ή λαοκρατία) το δίκαιο είναι και η σύνθεση της βουλής να είναι ακριβώς αντανάκλαση του εκλογικού σώματος. Κι αυτό επιτυγχάνεται (σωστή άποψη) μόνο με την «απλή και άδολη» αναλογική.
Μ’ άλλα λόγια αν ένα κόμμα πήρε ας πούμε 5% των ψήφων στις εκλογές τότε θα πρέπει να εκπροσωπείται στη Βουλή των 300 (της χώρας μας) με 300Χ0,05= 15 βουλευτές. Ή αν πήρε όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές, 35,5% τότε θα έπρεπε να διαθέτει 300Χ 0,355= 100,5 = 101 βουλευτές.
Όμως πήρε 145 κι αυτό είναι άδικο. Πήρε, χωρίς να το δικαιούται 40 έδρες παραπάνω λόγω του ισχύοντος εκλογικού νόμου που είναι μιας μορφής ενισχυμένη αναλογική. Και αυτές τις 40 έδρες τις πήρε από τα άλλα κόμματα – το δεύτερο κυρίως, αλλά και τα κάτω των 3% που, κατά το νόμο, δεν εκπροσωπείται στη Βουλή. Ενώ ψηφίστηκε από κάποιες χιλιάδες πολίτες η ψήφος των οποίων μεταφέρθηκε στην ουσία στο πρώτο κόμμα.
Έτσι βλέποντας το κανείς σκέφτεται: οι άνθρωποι έχουν δίκιο. Κάθε ψήφος έχει την ίδια αξία και πρέπει να υπολογίζεται στο κόμμα που δόθηκε και να μεταφράζεται στον αντίστοιχο αριθμό βουλευτών. Κάνουν όμως, σκεφτόμενοι μ’ αυτό τον τρόπο, δύο βασικά λάθη: 1. Γιατί γίνονται οι εθνικές εκλογές; Πρώτη και εύκολη απάντηση είναι: μα για να αποκτήσει η χώρα βουλευτές και κυβέρνηση.
Εννοείται βέβαια ότι όσο καλύτερη είναι η κυβέρνηση και η Βουλή τόσο το καλύτερο για τη χώρα. Σωστά. Η απλή αναλογική δεν μας το εγγυάται αυτό. Απλά μεταβιβάζει την ευθύνη στο λαό – ακριβοδίκαια θα έλεγε κανείς – και στους εκλεκτούς του. Αλλά, δυστυχώς, οι εκλεκτοί του λαού, οι εντολοδόχοι, μόλις ορκισθούν δεν αποφασίζουν σύμφωνα με αυτό που συμφέρει στους «εντολείς» τους, αλλά, όπως, κατά την ελεύθερη κρίση τους, λέει το Σύνταγμα, πιστεύουν.
Το πώς αποφασίζουν το είδαμε πολύ καλά τα χρόνια της κρίσης, όπου αντί να κατεβάσουν το χρέος που αυτοί κατά βάση δημιούργησαν και γδέρνουν στην κυριολεξία το λαό με τους φόρους και τα μέτρα τους, στο χρέος συνεχώς μεγαλώνει.
Όσο για το λαό ποιος τον λογαριάζει; Πήγες στην κάλπη, ψήφισες, τελείωσες. Θα σε φωνάξουμε αργότερα μετά από δύο ή τρία χρόνια να ξαναψηφίσεις. Ως τότε δούλευε (αν έχεις δουλειά), πλήρωνε (είτε δουλεύεις, είτε όχι) και σκάσε. Και αυτό ίσχυε και ισχύει πάντα. Ανεξαρτήτως εκλογικού συστήματος ( πλειοψηφικό, ενισχυμένης ή απλή αναλογικής, μεικτό κ.λ.π.).
Πολλά συστήματα δοκιμάσαμε χωρίς στην πραγματικότητα να δούμε διαφορά. Άρα τι νόημα έχει να ζητάει κανείς απλή αναλογική; Μήπως έχει καμία σχέση η όποια κυβέρνηση και να βγει με το τι θέλει τι θέλει ο λαός; Το είπε μια φορά στις εκλογές φτάνει και περισσεύει. Δεν χρειάζεται να μπλέκεται στα πόδια των εκλεκτών του κοσμάκης. Τους εμποδίζει στα μεγαλοφυή έργα τους.
Συμπέρασμα αφού δεν έχει την εξουσία ο λαός τα περί απλής αναλογικής είναι λόγια χωρίς αντίκρισμα. Εδώ ένα δημοψήφισμα έκανε πέρσι ( το μόνο μετά το 1974) και ενώ η πλειοψηφία (62%) είπε «Όχι» ο πρωθυπουργός είπε ότι δεν κατάλαβαν καλά και πως το «Όχι» δεν ήταν «όχι» αλλά… «Ναι». Τι να πει κανείς μ’ αυτό το παιδί. Πριν λίγο μόλις καιρό επανέλαβε την κωλοτούμπα του δημοψηφίσματος.
Στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη φορά. Το κορυφαίο καθοδηγητικό όργανο του κόμματος. Έκανε λοιπόν ο κ. Τσίπρας την εισήγηση του κλήθηκαν τα μέλη της Επιτροπής να ψηφίσουν και την … καταψήφισαν (δικαίωμα τους θα πείτε) ναι, αλλά δείτε τη συνέχεια. Παίρνει το λόγο ο μεγάλος πρόεδρος της Επιτροπής και λέει: Δεν καταλάβατε καλά σύντροφοι. Εσείς καταψηφίσατε την εισήγηση μου.
Πρέπει λοιπόν να ξαναψηφίσετε. Και … ξαναψήφισαν. Αυτή τη φορά κατάλαβαν και ψήφισαν αντίθετα! Είπαν ναι στην εισήγηση τα ου προέδρου το 93% (!) των μελών. Μεγάλο νούμερο ρε παιδιά. Δεν σας θυμίζει «λαϊκή» Δημοκρατία;
Συνεχίζεται
