Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
-Τελικά τι θα απογίνει;
– Τι θες να απογίνει; Ό,τι απογίνεται πάντα!
– Ρε, όλοι για την κουτάλα μαλώνουν!
– Ποια είναι αυτή η κουτάλα πάλι;
– Η κουτάλα, ρε, που μαγειρεύουμε!
– Και; Μου φαίνεται παρασύρθηκες από τις εκπομπές μαγειρικής στην τηλεόραση!
– Ρε; Συνήλθε! Όποιος έχει τι κουτάλα τι είναι;
– Κουταλάρχης;
– Τι ακούω και δεν πέφτω κάτω! Έτσι να λιποθυμήσω! Καημό το ‘χω!
– Τι; Δεν είναι;
– Όχι, ρε, δεν είναι!
– Τι είναι τότε;
– Αυτός που έχει την κουτάλα την βάζει μέσα στην κατσαρόλα και ανακατεύει! Κοινώς μαγειρεύει!
– Μάγειρας δηλαδή!
– Άντε γεια! Μου την έχεις σπάσει!
– Κάτσε, ρε! Κάτσε ρε! Θέλουμε κι εμείς να μάθουμε. Άμα δεν κάνουμε ερωτήσεις πώς θα μάθουμε;
– Εσύ δεν κάνεις ερωτήσεις! Μ&%8!@#ς λες!
– Καλά, ό,τι πεις, αλλά για λέγε!
– Ρε, δεν βλέπεις πως τσακώνονται; Έτσι εσύ, έτσι εμείς, αλλιώτικα αυτοί, φασίστες εσείς, εμείς ρε φασίστες; Εσείς είστε! Και πάει λέγοντας! Και το συμπέρασμα; Σαν να μας έχουν αφήσει έρμαιους στην τύχη μας, αδέσποτα σκυλιά να ψάχνουμε και να μη βρίσκουμε!
– Τι θέλουμε να βρούμε;
– Εγώ εσένα και εσύ εμένα!
– Αφού εμείς εδώ είμαστε! Αφού σε βλέπω! Εσύ με βλέπεις;
– Ναι σε βλέπω!
– Άρα δεν χρειάζεται να ψαχνόμαστε! Πάει λύθηκε το πρόβλημα!
– Ό,τι πεις! Κανένα πρόβλημα! Αρκεί να λυθούν οι διαφορές μεταξύ τους διότι δεν μας βλέπω καλά! Όλοι σώζουν αλλά κοιτώντας διαφορετικά! Κατάλαβες;
– Μήπως έχουν στραβισμό; Γιατί δεν παν σε οφθαλμίατρο; Κάτι θα τους πει!
– Δεν θα τους πει τίποτα! Αφού θέλουν τον στραβισμό τους! Είναι ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τους! Αλλιώς θα ήταν ίδιοι!
– Εγώ νομίζω ότι και τώρα ίδιοι είναι!
– Λες; Δεν νομίζω!
– Ρε, δε λες ότι θέλουν να μας σώσουν;
– Ναι!
– ¨Άρα όλοι τους είναι σωτήρες!
– Άρα σωθήκαμε!
– Δόξα τον Πανάγαθο! Πάει κι αυτό!
– Ναι, πάμε για άλλα!
