Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Ρε, άμα δεν έχεις ευρύτητα μυαλού δεν μπορείς να γίνεις πολιτικός!
– Πόση ευρύτητα πια; Για πες!
– Να έχεις ανοιχτό μυαλό!
– Κοίτα να σου πω, έτσι όπως το θέτεις γίνεται ακόμη πιο πολύπλοκο!
– Τι εννοείς;
– Το ανοιχτό μυαλό παραπέμπει και αλλού, ανοιχτό κεφάλι, λίγο δολοφονικό, λίγο εγκληματικό, λίγο περιπετειώδες… λίγο από όλα τα θρίλερ…
– Ε, ρε, όχι κι έτσι!
– Άμα το σκεφτείς δεν έχουν και μεγάλη απόσταση! Κοντά κοντά είναι, αντάμα! Ρε, βάλ’ τα κάτω και σκέψου!
– Πες μου, όμως, πώς να σκεφτώ; Με ευρύτητα μυαλού ή …στενότητα; Διότι διαφορετικά θα σκεφτώ έτσι, διαφορετικά θα σκεφτώ αλλιώς!
– Με ευρύτητα, με ευρύτητα, διαφορετικά θα βγεις εκτός εαυτού, τα νεύρα σου θα πάθουν παλινδρόμηση, άστο καλύτερα… Δεν είναι καιρός για ευτυχισμένες στιγμές εκτός εαυτού!
– Καθυστερείς και αγχώνομαι!
– Δεν έπεσαν υπογραφές στην συμφωνία των Πρεσπών;
– Ναι!
– Τότε οι γείτονες γιατί κάνουν δημοψήφισμα; Γιατί σου λέει ένα ποσοστό διαφωνεί και ένα άλλο συμφωνεί; Και αν η κάλπη βγάλει αρνητικό αποτέλεσμα τι γίνεται; Θα ακυρωθούν οι εγγραφές;
– Λες;
– Που θες να ξέρω; Και πες ότι δεν ακυρώνονται οι υπογραφές, τότε γιατί γίνεται δημοψήφισμα; Έτσι για να γίνεται; Θα ακυρωθεί το δημοψήφισμα; Και γιατί δεν γίνεται πρώτα δημοψήφισμα και μετά οι υπογραφές;
– Γιατί μπορεί το αποτέλεσμα του εκ των προτέρων δημοψήφισμα να μην υπέρ των υπογραφών.
– Είδες λοιπόν που χρειάζεται μια ευρύτητα πνεύματος για να κατανοήσει κανείς τι ακριβώς θέλει να πει ο ποιητής; Πως να σκεφτώ; Που να καταλήξω; Ποιο δρόμο να ακολουθήσω; Τι τέλος πάντων θα πω ότι έτσι κι αλλιώς και αλλιώτικα; Γιατί να μην μπορώ να καταλάβω κι εγώ αυτά που γι’ αυτούς είναι παιχνιδάκι και συνεννοούνται αμέσως και ατάκα κι επιτόπου; Όχι πες μου γιατί; Το μυαλό μου είναι σε φάση συμπύκνωσης και οδυνηρής αρτηριοσκλήρωσης;
– Δε μου λες, πότε έκανες τελευταία φορά εξετάσεις;
