Του Γιάννη Κορομήλη
Το φαινόμενο δεν είναι τωρινό. Έχει τη δική του παλιά, παμπάλαια ιστορία. Άσχημη ιστορία. Τραγική αρκετές φορές. Που η, ιστορική και μια από τις μακροβιότερες στον κόσμο φυλή μας (τρεις όλες κι όλες: εμείς, οι Κινέζοι και οι Εβραίοι), το πλήρωσε πολύ ακριβά και πολλές φορές, χωρίς ωστόσο να βάλει μυαλό. Αν δούμε μόνο τα τελευταία 200 περίπου χρόνια από την παλιγγενεσία του 1821, θα απογοητευτούμε. Στον πολύχρονο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα πολλοί και γενναίοι οι καπεταναίοι. Πολεμούσαν με παλικαριά κι αυταπάρνηση τον Τούρκο δυνάστη. Κι όταν δημιουργούνταν κάποιο «διάλλειμα», κάποια ανάπαυλα, για διάφορους λόγους οι δικοί μας… σκοτώνονταν μεταξύ τους.
Στα 200 περίπου αυτά χρόνια είχαμε επτά πολέμους! Οι τέσσερις απ΄αυτούς μεταξύ μας, εμφύλιοι! Είχαμε το… μεγάλο προνόμιο όταν γλυτώσαμε από την καταστροφική τετράχρονη γερμανική κατοχή, εμείς και μόνο εμείς από όλους ανεξαιρέτως τους Ευρωπαίους να αλληλοσκοτωνόμαστε για άλλα τρία και πλέον χρόνια!! Γιατί;
Και σήμερα, ενώ ο γαλανός ουρανός μας γέμισε από μαύρα σύννεφα κι η γη μας αγκομαχάει από τα βάσανα μας, λόγω της οκτάχρονης σκληρής και άδικης κρίσης, τα κόμματα μας αντί να ομονοήσουν- όπως έκαναν σε όλα τα άλλα κράτη που βρέθηκαν στην ίδια περίπου μοίρα μ΄εμάς- να συνεννοηθούν, να συνεργαστούν, αφήνοντας κατά μέρος, για όσο καιρό χρειαστεί, τις όποιες ιδεολογικές και άλλες διαφορές τους, στον κοινό σκοπό της αντιμετώπισής της κρίσης, φαγώνονται μεταξύ τους. Μάλιστα όσο η κρίση αγριεύει και βαθαίνει τόσο και οι καυγάδες τους εντείνονται, αγριεύουν.
Ένας από τους πολιτικούς αρχηγούς τους έκανε και προεκλογικό του σύνθημα, συνθήματα μάλλον. Τι έλεγε; «Αυτοί ή εμείς». Και το άλλο: «Ή θα τους τελειώσουμε ή θα μάς τελειώσουν». Κι ένας συναγωνιστής του έδινε «ραντεβού στα γουναράδικα»! Γιατί; Πώς καταντήσαμε έτσι; Γίναμε τελικά «ανάξιοι αχθοφόροι ενός μεγάλου ονόματος», όπως έλεγε κάποτε ο Γεώργιος Παπανδρέου για τον Σοφ. Βενιζέλο;
Ακόμα και την περίοδο που διανύουμε, μια εξαιρετικά δύσκολη κι επικίνδυνη περίοδο, ανακινείται το πρόβλημα της ονομασίας των Σκοπίων κι ο πρωθυπουργός με τον υπουργό των Εξωτερικών κάνουν διαπραγματεύσεις χωρίς πρώτα να ενημερώσει τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς, χωρίς να ζητήσει τη γνώμη και τις απόψεις τους.
Οι πληροφορίες λεν πως θα συμφωνήσουν τους λίγους επόμενους μήνες (στο Βόρεια Μακεδονία μάλλον). Και οι κυβερνώντες λές και αυτοί και μόνο εκπροσωπούν το λαό. Επειδή πήραν 35% επί των έγκυρων δηλ. ούτε το 24% επί του συνόλου του εκλογικού σώματος; Επειδή δηλαδή εκπροσωπούν τον ένα στους τέσσερις Έλληνες, και ούτε; Είναι λένε, δημοκράτες. Σε τι σόι Δημοκρατία άραγε πιστεύουν ; Μήπως σαν αυτή του φίλου τους Μαδέρο της Βενεζουέλας; Γιατί η Δημοκρατία δυτικού τύπου δεν λειτουργεί έτσι. Ούτε βέβαια όπως λειτουργούσαν οι λαϊκές δημοκρατίες της Ανατολικής Ευρώπης.
Αλλά η χώρα μας βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Με τους αχόρταγους κι ανεκδιήγητους Τούρκους που θέλουν λέει μοίρασμα του Αιγαίου. Τους Σκοπιανούς που θέλουν λέει να λέγονται και με δική μας υπογραφή … Μακεδόνες. Ποιοι; Οι Σλάβοι, οι Αλβανοί, και οι Ρομά.
Συνεχίζεται
