Του Γιάννη Κορομήλη
Πολύ κρίσιμες οι ερχόμενες βουλευτικές εκλογές Α΄ – Όποτε και να γίνουν
Όπως έχουν τα πράγματα οι βουλευτικές εκλογές θα γίνουν τον επόμενο χρόνο. Πιθανοί μήνες: Ιανουάριος ή Φεβρουάριος, Μάιος, Οκτώβριος. Λίγες σχετικά οι πιθανότητες για τις αρχές του 2019. Δεν αποκλείονται ωστόσο. Θα γίνουν αν τελικά όλα έρθουν στραβά για την κυβέρνηση (περικοπές συντάξεων, συμφωνία Πρεσπών, κρίση στην Ιταλία, αγορές). Οι κυβερνώντες επιθυμούν διακαώς να γίνουν στη λήξη της τετραετίας. Θα τις κάνουν νωρίτερα μόνο όταν και εφόσον δεν μπορούν να τις αποφύγουν. Αναγκαστικά.
Ο Μάιος συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες αλλά και κάποιες δυσκολίες. Η σημαντικότερη των οποίων είναι το γεγονός ότι θα πρέπει να γίνουν ταυτόχρονα ή έστω σε δυο διαδοχικές Κυριακές, τέσσερες εκλογές.
Των οποίων οι τρεις (Ευρωεκλογές, Περιφερειακές, Δημοτικές) θα γίνουν ούτως ή άλλως τον Μάιο. Οι Ευρωεκλογές καθορίζονται από την Ε.Ε άρα ανεξάρτητα από τις κομματικές σκοπιμότητες της ελληνικής κυβέρνησης.
Οι άλλες δύο (σε περιφέρειες, δήμους) είναι στην απόλυτη επιλογή του πρωθυπουργού. Δηλαδή όποτε αυτός κρίνει ότι τον συμφέρει να γίνουν.
Γι΄ αυτό είδαμε τον τ. Υπουργό Εσωτερικών Π. Σκουρλέτη (με εντολή Τσίπρα προφανώς) να τις μεταφέρει πρώτα το Οκτώβριο 2019. Με το επιχείρημα ότι δεν πρέπει να συμπέσουν με τις Ευρωεκλογές· αργότερα όμως – πάλι με εντολή Τσίπρα- με άλλη αντίθετη επιχειρηματολογία να τις ξαναγυρίζει πίσω στο Μάιο. Ως προς τις βουλευτικές το να γίνουν κι αυτές μαζί με τις προαναφερθείσες αποτελεί ένα ισχυρό ενδεχόμενο.
Βέβαια τέσσερες μαζί πέφτει πολύ. Ιδιαίτερα για τους μεγάλης ηλικίας ψηφοφόρους (τους ολιγογράμματους ή αναλφάβητους προπάντων) ωστόσο στο Μαξίμου έχουν την ελπίδα ότι πολλοί από του αγανακτισμένους με την Κυβέρνηση θα «εκτονωθούν» ψηφίζοντας ευρωβουλευτές (ή και δημάρχους) άλλου κόμματος και θα ξαναψηφίσουν στις βουλευτικές ΣΥΡΙΖΑ (ή και ΑΝΕΛ). Το πόσο βάσιμη είναι αυτή η ελπίδα είναι πολύ συζητήσιμο.
Θα αποδειχθεί σίγουρα αν γίνουν τελικά τετραπλές εκλογές.
Ανεξάρτητα πάντως από το πότε θα γίνουν οι βουλευτικές εκλογές, για τη χώρα όσο νωρίτερα τόσο καλύτερα, αλλά σιγά να μην σκάσουν γι αυτό. Το ζητούμενο για τους κυβερνώντες είναι να παραμείνουν, όσο μπορούν περισσότερο στην εξουσία. Το σημαντικότερο, το πολύ σημαντικότερο είναι τι Βουλή θα προκύψει. Τι ποσοστά και με ποια σειρά θα εξασφαλίσουν τα κόμματα. Μεγαλύτερα και μικρότερα. Κυρίως πόσα και με τι συνολικό ποσοστό έγκυρων ψηφοδελτίων θα μείνουν εκτός Βουλής. Και τούτο διότι από το ποσοστό των εκτός Βουλής κομμάτων (κάτω του 3%) θα εξαρτηθεί αν το πρώτο σε ψήφους κόμμα θα πάρει πάνω από 150 βουλευτές. 151 ή περισσότερους. Από το ποσοστό του εκτός Βουλής κομμάτων είναι μεγάλο π.χ μεγαλύτερο του 15% τότε το πρώτο κόμμα έχει αυτοδυναμία με 35% περίπου. Αντίθετα αντί του 15% συγκεντρωθεί ένα 7%-8% τότε η αυτοδυναμία εξασφαλίζεται με το πρώτο κόμμα να συγκεντρώνει γύρω στο 40%. (Ποσοστά και έδρες θα τα γράψομε επακριβώς όταν προκηρυχθούν- πρώτα ο Θεός- οι εκλογές).
Αλλά σε τι συνίσταται η μεγάλη σημασία των βουλευτικών εκλογών του 2019; Οι εκλογές αυτές είναι οι κρισιμότερες όλων των προηγούμενων. Όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα στη χώρα μας αλλά και διεθνώς η Ελλάδα μόνο με την καλύτερη δυνατή κυβέρνηση θα μπορέσει να βγει πραγματικά από τα μνημόνια και την κρίση. Με μια κυβέρνηση, όπως η σημερινή για παράδειγμα, ή εκείνη που υπέγραψε το πρώτο μνημόνιο (το 2010) που έδεσε τη χώρα χειροπόδαρα και έφερε το ΔΝΤ στην Ευρώπη, δεν πρόκειται να δούμε «άσπρη» μέρα, όχι εμείς αλλά ούτε και τα δισέγγονά μας.
Το πώς, με ποιες προϋποθέσεις δηλ., θα μπορούσε να προκύψει η καλύτερη, για τη χώρα και το λαό, θα το αναλύσουμε στη συνέχεια..
