Τελικά κατάλαβα ότι το αυγό από μόνο του δεν μπορεί να κλωσσήσει τον εαυτό του γιατί πρέπει να υπάρχει πρώτα μια κότα για να το γεννήσει. Και τότε μού ήρθε η εξής επιχειρηματική φαεινή ιδέα, που βασιζόταν στην απλή μαθηματική μέθοδο του πολλαπλασιασμού με την γεωμετρική πρόοδο:
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Το σχέδιο αυτό είχε και το μεγάλο πλεονέκτημα, να μη χρειάζεται χρηματοδότηση και δάνειο από τράπεζα. Η όλη επένδυση μου θα ήταν μόνον 10 κότες και ένας πετεινός. Αυτές οι 10 κότες θα γεννούσαν από 100 αυγά η καθεμιά, οπότε σύντομα θα είχα 1.000 αυγά. Αυτά τα 1.000 αυγά θα τα κλωσούσαν, οπότε θα είχα 1.000 νέες κότες, και μάλιστα αλανιάρες ελευθέρας βοσκής, οι οποίες σύντομα θα μου έδιναν 100.000 αυγά κ.ο.κ. Έτσι, θα γινόμουν ιδιοκτήτης ενός τεράστιου πτηνοτροφείου και θα πουλούσα χιλιάδες κοτόπουλα και εκατομμύρια αυγά!
Το όνειρο μου αναζωπυρώθηκε και ωρίμασε όταν από την Ευρωπαϊκή Ένωση άρχισαν να έρχονται επιδοτήσεις εκατομμύρια με το ΕΣΠΑ (Ευρωπαϊκό Σύστημα Παραγωγικότητας) και την ΚΑΠ (Κοινή Αγροκτηνοτροφική Πολιτική) που ευνοούσαν την επιχειρηματικότητα μέσω ΟΠΕΚΕΠΕ.
Έτσι, έβαλα μπροστά το σχέδιο μου. Πήγα στο χωριό και επιθεώρησα το παλιό σπίτι του παππού με τη χορταριασμένη αυλή και την γειτονική πλαγιά όπου θα έβοσκαν οι αλανιάρες κότες μου.
Ήμουν ενθουσιασμένος, αλλά ένας φίλος δυστυχώς μού έκοψε τη φόρα.
– Πού πας ρε συ ξυπόλυτος στ’ αγκάθια; Αυτά που σκέφτεσαι δεν αξίζουν ούτε τρία αυγά Τουρκίας. Το ξέρεις ότι με τον νέο Νόμο δεν επιτρέπεται να έχεις παραπάνω από 5 κότες και 2 κουνέλια; Εκτός από αυτό, ξεχνάς το κυριότερο. Για να μπεις σ΄αυτά τα προγράμματα πρέπει να έχεις πολύ γερές γνωριμίες. – – Δεν κάθεσαι καλύτερα στ’ αυγά σου;
Έτσι, μού κόπηκαν τα φτερά και το όνειρο μου αναβλήθηκε άλλη μια φορά.
Έχασα τα αυγά και τα πασχάλια.
Κι όπως λέει και η σοφή παροιμία, «Πάρε το αυγό και κούρεψ’ το»!
