Εις ώτα μη ακουόντων
Στην φυσική υπάρχει η έννοια της εντροπίας που δείχνει τον βαθμό τάξης ή αταξίας σε ένα σύστημα. Ένα γραφείο τακτοποιημένο έχει πολύ μικρή εντροπία γιατί δεν έχει πολλά πράγματα να κάνει κανείς για να το βελτιώσει. Η εντροπία αυξάνεται όσο πιο χαοτική είναι η κατάσταση. Γενικά όλα τα φαινόμενα στο σύμπαν την μεγαλώνουν με εξαίρεση τη νόηση κι αυτό είναι ένα μεγάλο μυστήριο. Βέβαια και η ίδια η ζωή την μειώνει αλλά πρόσκαιρα. Τα πάντα αλλάζουν μέχρι να καταλήξουν στον θερμικό θάνατο καθώς οι ενέργειες κάθε μορφής καταλήγουν σε εκφυλισμένη θερμότητα. Αυτήν δεν ξαναχρησιμοποιείται . Το ελατήριο ξεκουρδίστηκε και ποιος θα το κουρδίσει. Ο ήλιος; Μέχρι πότε;
Θα πείτε τώρα και τι μας νοιάζει εμάς για την εντροπία και για τον ήλιο.
Το θέμα για μας είναι διαφορετικό. Η χώρα μας έχει μεγάλο βαθμό εντροπίας και για να ελαττωθεί χρειάζεται σκέψη κι αυτό είναι το πρόβλημα. Μετά υπάρχει και κάτι άλλο. Η φύση αναθέτει σε μερικούς οργανισμούς το θέμα της καταστροφής. Ένας τέτοιος οργανισμός ή και άνθρωπος δεν μπορεί να φερθεί διαφορετικά. Είναι το ίρτζι του, το χούι του ο χαρακτήρας του. Αυτό το βλέπουμε στα παιδιά των Εξαρχείων. Δεν αλλάζουν με τίποτε. Πρέπει να καταστρέφουν όσα οι άλλοι φτιάχνουν. Είναι τα παιδιά του θανάτου αφού αυτό είναι το όριο της εντροπίας. Κι αντί να τα τους δώσουμε από ένα κασμά να κατεδαφίσουν τα άχρηστα, απασχολούμε τα ΜΑΤ.
Μερικοί τον νόμο της εντροπίας τον έμαθαν διαφορετικά. Πρέπει πρώτα να γκρεμίσουν για να χτίσουν σωστά. Βέβαια μόνο το πρώτο σκέλος είναι σίγουρο και τον ακολουθούν με σχολαστικότητα. Πριν μερικούς μήνες άρχισε ν’ ανεβαίνει η οικονομία και τα έχασαν. «Βρε τι πήγαμε να πάθουμε» είπαν και βάλθηκαν να το διορθώσουν. Έτσι άρχισαν να τρενάρουν τη διαπραγμάτευση και τα πράγματα έσιαξαν (όχι βέβαια για μας). Εμείς εκεί πιστοί! Τώρα πώς θέλουμε από τα παιδιά της διαμαρτυρίας να πάψουν να διαμαρτύρονται; Και πώς θέλουν μερικοί να τους βάλουν με το ζόρι να κυβερνήσουν αφού στο τέλος τα κάνουν μπάχαλο; Θα πάνε κόντρα στην φύση τους; Θα πάνε τα μαθήματα του κ. Αλαβάνου χαμένα;
Γι’ αυτό άλλωστε δεν μπορούν να κάνουν χωριό με άλλο κόμμα. Όλοι απορούν πως γίνεται ένα «αριστερό» κόμμα να συνεργάζεται με ένα «ακροδεξιό». Τα πράγματα είναι απλά· αν είναι κόμματα της εντροπίας ταιριάζουν μια χαρά.
Γι αυτό μην περιμένετε εκλογές. Έχουν δουλειά ακόμα να κάνουν, και την κάνουν πάρα πολύ καλά. Προσωπικά το απολαμβάνουμε. Άλλωστε όλοι οι άνθρωποι θέλγονται από τις καταστροφές γι αυτό και οι ταινίες με σεισμούς λοιμούς και καταποντισμούς έχουν πέραση. Εμείς όλα αυτά τα έχουμε καθημερινά μπροστά μας και διαμαρτυρόμαστε. Αυτό αν μη τι άλλο είναι αχαριστία. Το είπε και ο κ. Γιάννης Μπαλάφας : «το γνώριζαν οι πολίτες για τα μέτρα που έρχονται» (γι αυτό και μας ψήφισαν). Τελικά μήπως εκτός από έθνος ανάδελφο είμαστε και έθνος εντροπίας; (ή μάλλον της ντροπής;)
Ο Γιωργάκης το γνώριζε πολύ καλά και γι’ αυτό το αγαπημένο του ζεϊμπέκικο ήταν το «γεννήθηκες για την καταστροφή!»
Κώστας Δαλακιουρίδης.
