Όλη αυτήν την προεκλογική περίοδο είμαστε σε μια διάχυτη ατμόσφαιρα ελπίδας και αισιοδοξίας. \
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Πέρασε ο βαρύς χειμώνας, πέρασε και ο Covid. Είμαστε στην άνοιξη και κάνουμε σχέδια για το καλοκαίρι. Ξεχάσαμε τις τουρκικές απειλές, το δυστύχημα στα Τέμπη, τους πλειστηριασμούς, τις εξώσεις, τη φτώχεια, την ακρίβεια, τους φουσκωμένους λογαριασμούς στο ρεύμα, τα καύσιμα κλπ., τους 800.000 άνεργους πτυχιούχους νέους μας, που πήραν τα μάτια τους και ξενιτεύτηκαν, ξεχάσαμε τις επιχειρήσεις που έκλεισαν, τους αγρότες και κτηνοτρόφους που λόγω πανάκριβων εφοδίων κει κόστους έπαψαν να καλλιεργούν και να έχουν ζώα, και γενικά ξεχάσαμε την κακομοιριά μας.
Οι χιλιάδες υγειονομικοί που ήταν άνεργοι, απλήρωτοι και σε αναστολή επέστρεψαν στη δουλειά στα νοσοκομεία. Νέες προσλήψεις ανήγγειλε η κυβέρνηση σχεδόν σε όλους τους κλάδους, μονιμοποιήσεις εκτάκτων, Πήραμε αύξηση σε μισθούς και συντάξεις, μερικοί πήραν και αναδρομικά. Πήραμε το καλάθι της νοικοκυράς, power pass, fuel pass, food pass, επίδομα Σαρακοστής, επίδομα Πάσχα, voucher κοινωνικού τουρισμού.
Όλα τα κόμματα υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια, έρχεται ανάπτυξη και ανάκαμψη, μεγάλες επενδύσεις, η βαριά μας βιομηχανία, ο τουρισμός, φέτος θα σπάσει κάθε ρεκόρ…
Όλα αυτά θυμίζουν τον Υπουργό.
Κάποτε, λοιπόν, πέθανε ένας Υπουργός κι όταν τον υποδέχτηκε ο Άγιος Πέτρος τού είπε,
– Καλωσόρισες! Επειδή στην προηγούμενη ζωή δεν ήσουν ένας συνηθισμένος απλός πολίτης αλλά υπουργός, θα σού δώσω την ευκαιρία, κατ’ εξαίρεση, να διαλέξεις πού θα ζήσεις την υπόλοιπη ζωή σου εδώ, είτε στον παράδεισο ή στην κόλαση. Ένας άγγελος θα σε συνοδέψει τώρα να τα δεις και τα δύο, και κατόπιν να αποφασίσεις.
Τον πήγε λοιπόν ο άγγελος πρώτα στον παράδεισο. Εκεί επικρατούσε μια απέραντη γαλήνη σε ένα μαγευτικό ειδυλλιακό περιβάλλον, όπου οι άνθρωποι σαν πικνίκ καθισμένοι στο καταπράσινο χορτάρι έλεγαν ύμνους με συνοδεία γλυκιάς μουσικής από άρπες.
Κατόπιν τον πήγε στην κόλαση. Εκεί επικρατούσε το αντίθετο, ένα πανηγύρι, έντονη μουσική, χοροί, τραγούδια, και γενικά μια μεγάλη ευφορία.
Μετά από αυτό, τον ρωτάει ο Άγιος Πέτρος,
– Λοιπόν, τι αποφάσισες;
– Δεν λέω, καλός μού φάνηκε ο παράδεισος, αλλά προτιμώ την κόλαση. Εξάλλου εκεί είδα και πολλούς γνωστούς μου πολιτικούς…
Τον πηγαίνει λοιπόν στην κόλαση, όμως μόλις μπήκε μέσα αντίκρισε μια φρικτή εικόνα, σαν την κόλαση του Δάντη, κραυγές πόνου, βασανιστήρια και απελπισία.
– Καλά, πώς γίνεται αυτό; Πριν από λίγες ώρες ήταν όλα διαφορετικά εδώ στην κόλαση. Τι συνέβη και άλλαξαν όλα;
– Ήταν προεκλογική περίοδος, αλλά τώρα έχει τελειώσει πλέον!
