Όχι μόνο δεν κάνουμε παιδιά τα τελευταία χρόνια, αλλά κινδυνεύουμε να χάσουμε και την εθνική μας ταυτότητα, γιατί οι αλλοεθνείς και αλλόθρησκοι πρόσφυγες και οι κάθε είδους μετανάστες που ήρθαν στη χώρα μας γεννούν κατά μέσο όρο 5 παιδιά, ενώ εμείς μόνον ένα.
Αν συνεχίσει αυτό, σε μερικά χρόνια θα είμαστε μειονότητα μέσα στην ίδια μας τη χώρα.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Παρόμοιο πρόβλημα έχει και η Κύπρος, όπου το 27% των παιδιών που γεννήθηκαν πέρσι εκεί είναι από μετανάστες.
Έχουν προταθεί διάφορες λύσεις, όπως π.χ. να δίνεται μεγάλο επίδομα τέκνων.
Φαίνεται, πάντως, ότι θα έχουμε αποτελέσματα μόνον εάν αλλάξουμε διατροφικές συνήθειες και επανέλθουμε στην λεγόμενη “μεσογειακή διατροφή”, όπου τρώγαμε λιγότερο κρέας και περισσότερο ψάρια.
Και να παρατήσουμε γύρους και χάμπουργκερ.
Οι ιχθυοκαλλιέργειες στη χώρα μας, κυρίως σε τσιπούρα και λαυράκι, έχουν αναπτυχθεί τόσο πολύ, ώστε να πραγματοποιούν ετήσιες εξαγωγές πάνω από 400 εκατομμύρια ευρώ.
Κάθε εβδομάδα με όλα τα μεταφορικά μέσα, εξάγονται από την Ελλάδα περισσότερο από 2.000 τόνοι ψαριών από ιχθυοκαλλιέργειες με προορισμό 30 χώρες του εξωτερικού, και από αυτά το 98% είναι τσιπούρα και λαβράκι.
Η Ιταλία είναι ο καλύτερος μας πελάτης, απορροφά 44.000 τόνους. Ακολουθούν η Ισπανία με 14.000 τόνους, η Γαλλία με 11.000 τόνους, η Πορτογαλία και Αγγλία με 6.000 τόνους καθεμιά.
Η Τουρκία μας ανταγωνίζεται, με παραγωγή 90.000 τόνους.
Εμείς στην Ελλάδα καταναλώνουμε ετησίως 21.000 τόνους ψάρια ιχθυοκαλλιέργειας. Δεν επαρκούν όμως, και εισάγουμε από το εξωτερικό, περίπου το 80%. Κατέχουμε παγκόσμιο ρεκόρ σε ψαροταβέρνες: 9.500 σε όλη τη χώρα!
Γενικά, το φρέσκο ψάρι δεν λείπει από το Ελληνικό τραπέζι, όπως και οι άλλες νοστιμιές της θάλασσας: μύδια, καλαμάρια, σουπιές, χταποδάκι, κ.ά.
Πρόσφατες έρευνες διάσημου πανεπιστημίου της Ευρώπης κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι Έλληνες που καταναλώνουν άφθονα ψάρια και θαλασσινά, ζουν περισσότερα χρόνια και έχουν μεγάλες επιδόσεις στον έρωτα, επειδή τα ψάρια και τα θαλασσινά αποτελούν άριστο αφροδισιακό.
Τα ψάρια και ιδιαίτερα τα θαλασσινά (μύδια, καλαμάρια, γαρίδες κλπ.) αποτελούν αφροδισιακές τροφές και αυξάνουν την λίμπιντο και την γονιμότητα.
Η ελληνική κουζίνα με ψάρια και θαλασσινά έχει βραβευτεί σε διεθνείς διαγωνισμούς. Για παράδειγμα, πρόσφατα σε μεγάλη δημοσκόπηση σε παγκόσμιο επίπεδο, τρία ελληνικά πιάτα βρίσκονται μέσα στην πρώτη εικοσάδα: γαρίδες σαγανάκι, καλαμάρι γεμιστό με φέτα και σαρδέλα παντρεμένη.
Η σαρδέλα παντρεμένη υποδηλώνει ακριβώς αυτό που λέει το σχήμα και το όνομα της, δηλαδή ότι εάν τρως τακτικά ψάρια, ο νους σου θα είναι συνέχεια στο κρεβάτι – όπως δηλαδή κάνουν οι νιόπαντροι!
Εξάλλου, το λέει και η παλιά παροιμία:
“Φάε ψαράκι, κι έλα το βραδάκι”…
Να και μια εύκολη συνταγή:
ΥΛΙΚΑ
- 1 κιλό σαρδέλες
- 1 σκελίδα σκόρδου τριμμένη
- 1 φλ. τσαγιού ψιλοκομμένο μαϊντανό
- Ελαιόλαδο, Αλάτι, Πάπρικα
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
Καθαρίζουμε καλά τις σαρδέλες και αφαιρούμε τα κεφάλια.
Από τη ράχη προς την ουρά αφαιρούμε προσεκτικά το κεντρικό τους κόκκαλο.
Αφού τις φιλετάρουμε, στρώνουμε σε ένα μεγάλο πυρέξ τις μισές (με το δέρμα προς τα κάτω, προς τον πάτο).
Από πάνω απλώνουμε σκόρδο και μαϊντανό και στη συνέχεια τις «παντρεύουμε», δηλαδή πάνω από κάθε μια ανοιχτή σαρδέλα, τοποθετούμε μια άλλη (αυτή τη φορά με το δέρμα προς τα πάνω).
Στη συνέχεια ρίχνουμε τα μπαχαρικά μας και ελαιόλαδο.
Ψήνουμε στους 170 βαθμούς για 30 με 35 λεπτά, ανάλογα την ένταση του φούρνου μας.
Μπορούμε να συνοδεύσουμε τις «παντρεμένες» μας σαρδέλες με μια νόστιμη πατατοσαλάτα ή χόρτα εποχής. Αλλά και σκέτες αποτελούν πρώτης τάξεως ουζομεζέ.
Συνοδεύονται με ένα ποτηράκι λημνιό κρασάκι.
Και για επιδόρπιο, τραγανός χαλβάς Αχιλλαδέλη Λήμνου, που λιώνει στο στόμα
