Βρισκόμαστε λίγες μόνο ημέρες μετά τα όσα θλιβερά παρακολουθήσαμε κατά την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι, όταν η πόλη του φωτός επιχείρησε να εκπέμψει και να επιβάλλει σε όλο τον πλανήτη, το πιο βαθύ σκοτάδι. Κατ’ εντολή του πανίσχυρου “λόμπι” των ΛΟΑΤΚΙ, μετέτρεψε την τελετή, από μια γιορτή πολιτισμού σε μια κακόγουστη μίξη γιουροβίζιον και gay-pride, επιχειρώντας να προβάλλει ως αντιπροσωπευτικούς πρεσβευτές του Ολυμπισμού, ορισμένες θλιβερές διονυσιακές καρικατούρες, που δεν δίστασαν να προσβάλουν ακόμα και το θρησκευτικό συναίσθημα εκατομμυρίων ανθρώπων.
Δυστυχώς όμως, ο διασυρμός της Ολυμπιακής Ιδέας δεν σταμάτησε εκεί.
Έκπληκτοι παρακολουθήσαμε χθες έναν σωματώδη τρανς πυγμάχο από την Αλγερία, με ανδρικά χαρακτηριστικά, ανδρική σωματοδομή και κυρίως ανδρικά χρωμοσώματα ΧΥ, που δηλώνει γυναίκα, να ξυλοφορτώνει μια νεαρή Ιταλίδα πυγμάχο, η οποία εγκατέλειψε τον άνισο αγώνα σε μόλις 46 δευτερόλεπτα, αδυνατώντας να αντέξει περαιτέρω το γρονθοκόπημα του Αλγερινού “νταή”.
Πραγματικά, είναι από τις στιγμές εκείνες που δεν ξέρεις τι να σχολιάσεις!
Την άποψη της ΔΟΕ που επέτρεψε τη συμμετοχή του τρανς Αλγερινού πυγμάχου, ακυρώνοντας την απόφαση αποκλεισμού του από τη Διεθνή Ένωση Πυγμαχίας (ΙΒΑ), με το αιτιολογικό ότι, «το φύλο και η ηλικία των αθλητών βασίζονται στο διαβατήριό τους»;
Αλήθεια, στο όνομα του “είσαι ό,τι δηλώσεις”, υπάρχει περίπτωση να μεταφερθεί και στον αθλητισμό το παράδειγμα του 52χρονου Καναδού Stefonknee Wolschtt , ο οποίος εγκατέλειψε πρόσφατα την 8μελή οικογένεια του για να ξεκινήσει από την αρχή και πάλι τη ζωή του, δηλώνοντας επίσημα πλέον 6χρονο κορίτσι, “το οποίο” υιοθετήθηκε μάλιστα από θετή οικογένεια;
Δεν νομίζω ότι απέχουμε πλέον και πολύ από τον πλήρη παραλογισμό!
Μπορεί η φράση “είσαι ό,τι δηλώσεις” για κάποιους να αποτελεί κυρίαρχη ιδεολογία, αλλά εδώ τα πράγματα σοβαρεύουν ή καλύτερα απειλούν να ξεφύγουν από κάθε έλεγχο!
Αλήθεια, ποιος δίνει το δικαίωμα σε έναν άνδρα που δηλώνει γυναίκα, να θέτει σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα των γυναικών αθλητριών, να υποκλέπτει νίκες και διακρίσεις και να μη σέβεται τον πολυετή κόπο και ιδρώτα τους;
Αυτοί που μιλούν διαρκώς για συμπερίληψη, ενσυναίσθηση και δικαιοσύνη, είναι δυνατόν να κλείνουν επιδεικτικά τα μάτια, να μη βλέπουν την τεράστια αδικία και να πανηγυρίζουν μια ψεύτικη νίκη, που έχει καταστρατηγήσει το «ευ αγωνίζεσθαι»;
Πότε επιτέλους θα μιλήσει το φεμινιστικό κίνημα, για την ίδια τη γυναίκα;
Εκτός και αν καλύπτονται από τη γνωστή ρήση του φεμινιστικού κινήματος τρίτης γενιάς: «Οι γυναίκες έχουν μικρότερη μυϊκὴ δύναμη από τους άνδρες, όχι γιατί είναι πράγματι λιγότερο δυνατές, αλλά επειδή ο φαλλοκρατισμός και η πατριαρχία τις έχει κάνει να το πιστέψουν. Όλα είναι στο μυαλό μας!».
Πότε επιτέλους θα συνειδητοποιήσουν κάποιοι, ότι ναι μεν όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι – χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις – δεν είναι όμως όλοι ίδιοι;
Εκτός και αν όλοι αυτοί οι δικαιωματιστές και τα κινήματά τους, οραματίζονται αθλητικούς αγώνες με μια ενιαία κατηγορία, χωρίς διάκριση ανδρών γυναικών, χωρίς καμία ηλικιακή (έφηβοι, νέοι, ενήλικες κλπ) ή σωματική (σωματικό βάρος π.χ στην άρση βαρών, στην πάλη, στο τζούντο κλπ) κατηγοριοποίηση.
Επομένως, γιατί να μη δημιουργηθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στα πλαίσια της εφαρμογής των ίσων δικαιωμάτων και ευκαιριών και μια νέα κατηγορία για τα άτομα που δεν προσδιορίζονται ούτε ως άνδρες ούτε ως γυναίκες, αλλά ως non binary (ελληνικά: φυλοδιαφορετικό), με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον νικητή της φετινής γιουροβίζιον;
Ακολουθώντας την ίδια λογική, αφού υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται πλέον ως σκύλοι, γιατί να μην προβλέπονται στο Ολυμπιακό πρόγραμμα και κυνοδρομίες, δίνοντας στους συγκεκριμένους το δικαίωμα να τρέχουν “με τα τέσσερα”, στο όνομα των ίσων δικαιωμάτων;
Επειδή λοιπόν θα πρέπει να μπει κάποτε ένας φραγμός σε αυτή την κατρακύλα, η Ελλάδα που γέννησε το Ολυμπιακό Ιδεώδες, θα πρέπει άμεσα να αποφασίσει με ποιους θέλει να είναι και να αρνηθεί να χορηγήσει ξανά την ολυμπιακή φλόγα σε διοργανώσεις που είναι αποφασισμένες να αμαυρώσουν με κάθε τρόπο το Ολυμπιακό Πνεύμα.
Ευτυχώς, που μέσα σε όλη αυτή τη μαυρίλα, ξεχωρίζουν τα φωτεινά παραδείγματα των Ελληνικών συμμετοχών, με τους Έλληνες αθλητές να μας κάνουν συνεχώς περήφανους, με τα μετάλλια και τις επιδόσεις τους και κυρίως με το ήθος και τη στάση τους, που είναι η καλύτερη διαφήμιση, αλλά και διασφάλιση, του πραγματικού Ολυμπιακού Πνεύματος!
Κομνηνός Δελβερούδης
Βουλευτής ΝΙΚΗΣ Πιερίας
