– Ξέρεις κάτι τις;
– Αν δεν μου πεις, πώς να το ξέρω αυτό το κάτι τις;
– Κάπου πήρε το μάτι μου δεν θυμάμαι που, μια αφίσα εκλογική προφανώς, που σκεπτόμενος μετά ο στόχος της ήταν η αύξηση ψήφων λόγω της υπόσχεσης…
– Α! καλά τώρα όλο υποσχέσεις! Υπάρχει κόμμα που να μην υπόσχεται, να δελεάσει, …θυμάσαι το παλιό, κι όμως λεφτά υπάρχουν;
– Ναι, ρε, αφού υπήρχαν …στις τράπεζες, μεγάλη η μόδα τα δάνεια, πάρε κι εσύ μπάρμπα, μετά ήρθε ο λογαριασμός και πάει ο μπάρμπας μετώκησεν εις τόπους χλοερούς αγνώστου προορισμού!
– Τι χαμός, τι καημός! Τότε υπήρχε χρήμα! Ζωάρα! Δώσε κι εμένα μπάρμπα! Και να το ένα και να το άλλο! Επίγειος παράδεισος η Ελλάς…
– Για να καταλήξουμε στα επίγεια κάτεργα!
– Ε, τα παραλές!
– Και γιατί παρακαλώ; Έχουμε πόσα χρόνια που δεν σηκώσαμε κεφάλι, να το ένα να το άλλο, πάνω από δεκαετία ή λίγο λέω;
– Κάτι έλεγες στην αρχή και το ξεχάσαμε!
-Α! έλεγα για μια αφίσα…
– Η οποία;
– Εν ολίγος υποσχόταν ότι είσοδος σε σχολές ελεύθερη…
– Τι ελεύθερη; Όποιος θέλει πάει και γράφεται; Κάτι δεν κατάλαβες!
– Όχι ρε! Σου λέει τέλος η βάση του δέκα! Όλοι μέσα και με τρία και με δύο μη σου πω!
– Λίγο τραβηγμένο ακούγεται! Για να έχεις δυο ας πούμε πως θα τα καταφέρεις στην σχολή σου;
– Ξέρω περιπτώσεις που τα παράτησαν, έχασαν το χρόνο τους, άλλοι κουτσά στραβά κάτι έκαναν… αλλά πες μου τώρα υποτίθεται ότι από τις σχολές βγαίνουν επιστήμονες γνώστες του αντικειμένου τους! Βγαίνοντας έξω τι γίνεται;
– Αχ αυτό το βραχιόλι που θέλουν όλοι, αλλά δεν μπορούν να το αποκτήσουν όλοι!
– Είναι θέμα κυβερνήσεων και κυβερνήσεων, αν το καλοσκεφτείς όλα γίνονται προς άγραν ψήφων…
– Κι ύστερα; Βάλε πόσα έξοδα γονιών, πόσα όνειρα γονιών…
– Όλα ξεκινάνε από την αρχή, από την πολλή αρχή… Αλλά κανείς δεν δίνει την πρέπουσα φροντίδα, να γεννηθεί μια παιδεία, να …παιδευτούν γονείς και παιδιά, σε πόλεις, σε χωριά, σε πλαγιές κι ακόμη ψηλότερα…
– Μα τι ζητάς; Αυτά είναι μεγαλοπρεπή όνειρα… Όνειρα θερινής νυκτός… Που να προλάβουν να χτίσουν την εικόνα τους για να έχει και συνέχεια η ζωή τους… Μα τι λες;
– Έτσι είναι! Αλλιώς δεν υπάρχει όνειρο πραγματοποιήσιμο, μόνιμα μέσα σε ένα τούνελ που η άλλη άκρη του δεν έχει φως!
– Έτσι είναι, τριάντα έξι κατασκευαστές πλυντηρίων συνιστούν Skip, αυτοί ξέρουν! Εμείς ξέρουμε;
