Όταν ήμουν μικρός μού άρεζε να παίζω με τις γάτες. Τις πετούσα ψηλά στον αέρα για να πάρουν πολλές στροφές, αλλά αυτές δεν έχαναν την ισορροπία τους, έφερναν τούμπες και πάντα στο τέλος προσγειώνονταν πάλι στα πόδια τους.
Έτσι είμαστε οι Έλληνες από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Ξερόλες και ισχυρογνώμονες. Είμαστε απόγονοι των 7 σοφών και σοφιστών, του Πλάτωνα, Σωκράτη, Επίκουρου, Αριστοτέλη, Πρωταγόρα κλπ.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Όταν ο Απόστολος Παύλος επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Αθήνα τούς βρήκε όλους να φιλοσοφούν και να βγάζουν λόγους όλη μέρα στην Πνύκα. Κι αντί για ένα θεό είχαν καμιά διακοσαριά.
Αλλά και σήμερα, δεν υπάρχει Έλληνας που να μην έχει κατηγορηματική άποψη για τα πάντα. Οι πιο δημοφιλείς εκπομπές στην τηλεόραση (Θέλεις να γίνεις εκατομμυριούχος, Καταδίωξη, Τροχός της Τύχης, Ρουκ-Ζουκ κλπ.) είναι γνώσεων, εκεί όπου ακούς τις πιο απίθανες ερωτήσεις, όπως για παράδειγμα:
– Ποιος είναι ο μικρός παραπόταμος Huang στην επαρχία Feng που ανακαλύφθηκε τυχαία από έναν χωρικό στο δάσος της ζούγκλας Song της επαρχίας Sing της Μαλαισίας το 1386;
Ένα από τα μεγαλύτερα κουσούρια που έχουμε είναι ότι δεν αναγνωρίζουμε την άγνοια μας, αλλά νομίζουμε ότι είμαστε κινητή εγκυκλοπαίδεια και ότι τα ξέρουμε όλα. Μπορεί ο σοφός αρχαίος μας πρόγονος, ο Σωκράτης, να είπε “Ένα μόνο ξέρω καλά, ότι δεν ξέρω τίποτα”, εμείς όμως σήμερα πιστεύουμε ακράδαντα ότι σε όλα τα θέματα όχι μόνο είμαστε ενημερωμένοι, αλλά κι ότι τα ξέρουμε καλύτερα από όλους τους άλλους.
Αυτή η ελληνική νοοτροπία είναι πολύ χαρακτηριστική στην τηλεόραση, όταν στο στούντιο είναι καλεσμένοι πολλά άτομα γύρω από το τραπέζι.
Τι γίνεται τότε; Ξεκινάει ο ένας να μιλάει για να πει τη γνώμη του, αλλά δεν προλαβαίνει, ένας άλλος τον διακόπτει και λέει τα δικά του. Σε λίγο κι ένας άλλος διακόπτει τους δύο προηγούμενους. Ο παρουσιαστής λέει κι αυτός τα δικά του, μιλάνε όλοι μαζί, γίνεται μια χάβρα και ένα χάος, επικρατεί ένταση και εκνευρισμός και δεν καταλαβαίνεις τίποτα. Εννοείται ότι όλοι αποφεύγουν ή δεν προλαβαίνουν να μιλήσουν για το ζουμί της υπόθεσης και για την ταμπακιέρα.
Δεν είμαστε μαθημένοι να ακούμε, αλλά μόνο να μιλάμε. Επειδή είμαστε ξερόλες και ισχυρογνώμονες.
Κι αυτό συμβαίνει από αρχαιοτάτων χρόνων, από τον συμπατριώτη μας Αθηναίο Θεμιστοκλή, που είπε,
– Πάταξον μεν, άκουσον δε!
Νομίζουμε ότι είμαστε ο πιο έξυπνος λαός του κόσμου, αλλά μάλλον είμαστε οι πιο αγαθοί και ευκολόπιστοι. Μας πουλάνε και μας αγοράζουν. Μας δουλεύουν κανονικά. Απόδειξη, ότι λίγους μόλις μήνες μετά τις εκλογές μετανιώνουμε για αυτούς που ψηφίσαμε (“να κοπεί το χέρι μου αν τους ξαναψηφίσω”) και ζητάμε νέες εκλογές. Κι αρχίζουμε τις απεργίες, αποκλείουμε με τα τρακτέρ τους δρόμους κλπ.
Γι’ αυτό συχνά σε συζητήσεις ακούει κανείς τις εκφράσεις
– Αυτά που λες εγώ τ’ ακούω βερεσέ… Εγώ τα ξέρω καλύτερα…
– Τι να μας πεις κι εσύ τώρα…
– Αυτά δεν περνάνε σε μένα. Όταν εσύ πήγαινες, εγώ ερχόμουν…
