– Δεν είμαι καλά! Σπαράζει η καρδιά μου!
– Το βλέπω!
– Δεν μπορώ, δεν μπορώ…
– Ό,τι και να πεις έχεις δίκιο.
– Βλέπω τον πατέρα που κλαίει και οδύρεται για το γιο που έφυγε από τον ιό και χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου!
– Τι να πεις;
– Η οικογένεια του είχε κάνει εμβόλιο αλλά αυτός όχι, είκοσι επτά χρονών παλληκάρι, φοβόταν τις παρενέργειες!
– Και γιατί λες;
– Τι να πω; Από πού να ξεκινήσω; Από τότε στην Ιταλία, που λέγανε ότι έθαβαν άδειες κάσες και κυκλοφορούσε η είδηση, ο Θεός να την κάνει είδηση, και διάβαζε ο κόσμος, και σκεπτόταν και φοβόταν, και πήρε απόφαση γιατί βρέθηκε ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Τι να αποφασίσω; Ποιος με κάνει και φοβάμαι πιο πολύ; Και αυτοί που λένε ότι σε δυο χρόνια μέσα θα αποδημήσουν εις Κύριον, διότι το λένε οι γραφές, όσοι εμβολιάστηκαν! Και μέσα στο χάος των ειδήσεων και των γνωμών και της κουτσής Μαρίας – εδώ θα ήθελα να ζητήσω ειλικρινά συγγνώμη από την κουτσή Μαρία διότι ο λόγος το λέει, δεν φταίει η ίδια – και γεννήθηκε ένα κίνημα που προσπαθεί κι αυτό να βρει το δρόμο του, ανάλογα που γίνεται δεκτό, πάει να γίνει πολιτικό, από πού κι ως που; Πάει να γίνει θρησκευτικό, από πού κι ως που; Πάει να γίνει κοινωνικό, αλλά δεν το αφήνει η ελευθερία του ατόμου και η δημοκρατία! Και τι γίνεται σε όλον αυτόν τον αχταρμά; Κάποιοι σίγουρα θα βγούνε κερδισμένοι, αλλά δυστυχώς πόσοι θα μπορούσαν να γλυτώσουν; Πόσοι; Όλοι αυτοί οι δημιουργοί των απόψεων δεν μπορεί να κατηγορηθούν για ηθική αυτουργία για όλες αυτές τις δολοφονίες που συμβαίνουν; Λένε ότι μπορούν τον εαυτό τους να τον διαθέσουν όπως θέλουν αυτοί. Με γειά τους και χαρά τους, ουδέν πρόβλημα, μαζί τους είμαι και δεν σήκωνω αντίρρηση καμία. Αλλά όταν αυτό το δήθεν ατομικό επηρεάζει την δημοσία υγεία, όταν η άποψη σου φέρνει την καταστροφή ,δε ν είναι ατομικό, παύει να είναι μόνο στο δικό του περιβόλι, καίει και το διπλανό περιβόλι και το παραδιπλανό, τον κάμπο ολάκερο, ανηφορίζει στα βουνά, μπορεί να αφανίσει λαούς και πολιτισμούς! Ναι, κι ας ακούγεται υπερβολικό!
– Μένω σιωπηλός!
– Αλλά δεν είναι καθόλου υπερβολές, είναι μηδαμινές μπροστά στις άλλες υπερβολές!
