Γράφει Σημέλα Ελ. Ελευθεριάδου
Δασολόγος MSc
Ο άνθρωπος, ανέκαθεν, έχει την ελευθερία, την ευχέρεια, να καθορίζει ο ίδιος τη συμπεριφορά του, να επινοεί και να πράττει, ώστε να μεταβάλλει το φυσικό περιβάλλον του και να δημιουργεί κοινωνία και πολιτισμό. Εξαιτίας, όμως, αυτής, της ελευθερίας, στο διάβα των αιώνων, αποδεσμεύτηκε από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, υπονομεύοντας την υγεία του, σωματική και ψυχική. Μοιραία, λοιπόν, εμφανίστηκε η “νόσος” η οποία είναι η ακραία έκφραση της ανελευθερίας του. Τα τελευταία χρόνια, όλος ο επιστημονικός και πνευματικό κόσμος, επιχειρεί να διαγνώσει, πώς και πόσο οι αλλαγές του κλίματος και οι ακραίες αναταραχές στο φυσικό περιβάλλον επηρεάζουν την υγεία του ανθρώπου, άρα την ίδια τελικά τη ζωή του.
Ο κορυφαίος των ιατρών της ανθρωπότητας, ο Ιπποκράτης επεσήμανε, τη μεγάλη αξία είτε απαξία του φυσικού περιβάλλοντος για την Υγεία του ανθρώπου. Στον 21ο αιώνα, έχουμε την οδυνηρή επίγνωση της κρίσιμης αυτής συμβολής του φυσικού περιβάλλοντος με αιχμή του δόρατος τα δασικά οικοσυστήματα. Ο άνθρωπος, κακούργησε όχι μόνο άμεσα προς την ανθρωπότητα, με τους πολέμους και τις γενοκτονίες, αλλά επίσης προς τη Φύση. Δίχως σωφροσύνη επιδιδόμαστε σε γιγαντιαία ανάπτυξη της φυσιοφθόρας βιομηχανίας, αγνοώντας με αυταπάτη μάλλον ή και με ηθική τύφλωση τα όρια της αντοχής και της ανοχής του φυσικού περιβάλλοντος.
Το φυσικό περιβάλλον, τα Δάση μας και τα, εν γένει, δασικά οικοσυστήματα (όπως οι ορεινοί λειμώνες), ως ο ζωογόνος χώρος του ανθρώπου, αξίζει την προστασία μας. Η Δασοπονία, είναι το μέσο για να θεραπεύσουμε τις “νόσους” και να διασφαλίσουμε, έτσι, όχι απλά το “ευ ζην”, αλλά, πλέον, το “ζην”. Η Δασική υπηρεσία, ως ο μόνος φορέας που έχει την τεχνογνωσία και την εμπειρία, για ορθολογική και αποτελεσματική άσκηση της Δασοπονίας, θα πρέπει να ενισχυθεί σε προσωπικό και μέσα, από την Πολιτεία. Θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί, ώστε να υλοποιηθούν οι ώριμες μελέτες που ήδη έχει εκπονήσει και συνεχίζει να εκπονεί. Η αρχή έγινε, με την επιστροφή της στο Υπουργείο Περιβάλλοντος & Ενέργειας. Ευελπιστούμε και στη συνέχεια, ώστε να προστατευθεί, ο εναπομείναν δασικός πλούτος της Χώρας και να αναγεννηθεί ο κατεστραμμένος από τις πυρκαγιές. Ευελπιστούμε προς όφελος της Υγείας των ανθρώπων που είναι και εκείνων που θα έρθουν.
