Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Κάποτε, πριν από πολλά-πολλά χρόνια, όπως γράφει στη Βίβλο επί 7 συνεχόμενα χρόνια στην Αίγυπτο υπήρχε ευημερία, πλούσια παραγωγή και οι αγελάδες ήταν θρεφτάρια, έδιναν καθημερινά 30-40 κιλά ολόπαχο γάλα. Αμέσως μετά όμως ακολούθησαν άλλα 7 χρόνια μεγάλης ξηρασίας, φτώχειας και κρίσης. Οι αγελάδες δεν είχαν να φάνε και έγιναν ισχνές, δηλαδή πετσί και κόκκαλο και στέρεψε το γάλα τους.
Ένα παρόμοιο φαινόμενο ζούμε και στην χώρα μας. Πριν από μερικά χρόνια είχαμε δανειστεί πολλά λεφτά δισεκατομμύρια. Τα ξοδεύαμε σαν να ήταν δικά μας και περνούσαμε καλά. Παίρναμε 12 χοντρούς ακούρευτους μισθούς και συντάξεις, άλλον έναν μισθό και σύνταξη ως Δώρο τα Χριστούγεννα, Δώρο Πάσχα, Επίδομα Αδείας κι ένα σωρό αλλά επιδόματα.
Κάναμε ωραίες διακοπές, παίρνανε καινούργια αυτοκίνητα και εξοχικά σπίτια με καταναλωτικά και στεγαστικά δάνεια, γλεντούσαμε στα μπουζούκια, είχαμε 10 τραπεζικές κάρτες φορτωμένες.
Πηγαίναμε στην ταβέρνα και παραγγέλναμε τριπλάσια από όσα θα τρώγαμε, κι όταν φεύγαμε τα μισά έμεναν αφάγωτα στο τραπέζι.
Πηγαίναμε στο μανάβικο η την λαϊκή και ψωνίζαμε με τα τελάρα τα φρούτα και τα λαχανικά. Κοροϊδεύαμε και περιφρονούσαμε τους ξένους που ψωνίζουν με το κομμάτι μόνο δύο ντομάτες και αντί για ολόκληρο καρπούζι αγοράζουν μόνο μια φέτα.
Ήταν η περίοδος των παχιών αγελάδων.
Και φτάσαμε σήμερα στις ισχνές αγελάδες, τις κοκκαλιάρικες και αδύνατες.
Χρωστάμε τα μαλλιά της κεφαλής μας 370 δισεκατομμύρια με τόκο. Υποθηκεύσαμε τη χώρα μας για 99 χρόνια.
960.000 άνεργοι νέοι μας πτυχιούχοι έφυγαν και μετανάστευσαν στο εξωτερικό.
Έχουμε ένα εκατομμύριο άνεργους, κόκκινα δάνεια, δεν μπορούμε να πληρώσουμε τις 300 δόσεις του διακανονισμού και άρχισαν να κατάσχονται σπίτια.
Καθημερινά για να επιβιώσουν χιλιάδες περιμένουν στη σειρά για ένα πιάτο φακές στα συσσίτια.
Τώρα, όσοι έχουμε ακόμα λεφτά, ψωνίζουμε όπως οι ξένοι με το κομμάτι. 100 γραμμάρια ψιλές φέτες σαλαμάκι από το φτηνό της προσφοράς, 2 ντομάτες, 1 αγγουράκι, 1 πράσο, 2 μήλα…
