Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Στις μεγάλες ποδοσφαιρικές διοργανώσεις, όπως είναι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (Mundial), τους Ολυμπιακούς Αγώνες και το EURO – που παρακολουθούμε αυτές τις μέρες, συμμετέχουν οι καλύτερες εθνικές ομάδες. Έπαιξαν προκριματικά και απέκλεισαν πολλές άλλες ομάδες.
Καθεμιά από αυτές τις εθνικές ομάδες στελεχώνεται (το ρόστερ όπως λέγεται) με τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλου του κόσμου.
Παρ’ όλα αυτά, συχνά συμβαίνουν εκπλήξεις. Μεγάλες και δυνατές ομάδες χάνουν και αποκλείονται από λιγότερο δυνατές, όπως π.χ. πρόσφατα αποκλείστηκαν στο EURO τα φαβορί Ολλανδία και Πορτογαλία.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
Την απάντηση δίνουν δύο πολύ γνωστές ελληνικές παροιμίες:
Οι ποδοσφαιριστές αυτοί για να φτάσουν να παίζουν στην Εθνική Ομάδα, έχουν παίξει μέχρι τώρα αμέτρητα παιχνίδια με τις τοπικές ομάδες στις οποίες ανήκουν και έχουν συμβόλαια. Είναι χορτάτοι από δόξα και δημοφιλία. Αυτό που τους ενδιαφέρει πλέον είναι μόνο τα λεφτά. Από αυτά τα συμβόλαια παίρνουν πολλά εκατομμύρια, ενώ από την Εθνική Ομάδα παίρνουν ελάχιστα κανένα πριμ και συγχαρητήρια. Γιατί να προσπαθούν και να τα «δίνουν όλα» με την Εθνική Ομάδα;
Εξάλλου, και να θέλουν να προσπαθήσουν δεν έχουν δυνάμεις. Όλο το χρόνο έπαιξαν μέρα-παρά-μέρα πολύ εξαντλητικά παιχνίδια με τις υποχρεώσεις των ομάδων τους σε Πρωτάθλημα, Κύπελο, Τσάμπιονς Λήγκ, Γιουρόπα Λήγκ κ.ά. – για να δικαιολογήσουν και τα πολλά εκατομμύρια που παίρνουν. Έχουν μεγάλη ανάγκη να ξεκουραστούν. Γι’ αυτό τους βλέπεις δεν τρέχουν, δεν προσπαθούν στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους. Όποτε παίρνουν τη μπάλα, αντί να κάνουν μπάσιμο και να πάρουν πρωτοβουλία, την πασάρουν σε κάποιον άλλο συμπαίκτη τους, σαν να παίζουν αγγαρεία για να περάσει η ώρα.
Κυρίως όμως τους ενδιαφέρει να μη τραυματιστούν. Η καριέρα ενός ποδοσφαιριστή είναι πολύ μικρή, 10-15 χρόνια το πολύ. Εάν τραυματιστεί και δεν μπορεί να παίζει πλέον, θα μείνει άνεργος στο υπόλοιπο της ζωής του.
Γι’ αυτό «δεν βάζουν τα πόδια τους στη φωτιά», ούτε πηδάνε για κεφαλιά με μεγάλη δύναμη, για να μη χτυπήσουν το κεφάλι με το κεφάλι του αντίπαλου παίκτη – όπως συνέβη στο EURO με τον παίκτη της Δανίας που έπεσε αναίσθητος και έζησε από θαύμα.
Πάνε πια οι παλιές εποχές, τότε που οι παίκτες έπαιζαν για τη δόξα «και τη φανέλα». Γι’ αυτό σήμερα καμιά φορά μικρές σε δυναμικότητα ομάδες νικούν ισχυρότερες και κάνουν εκπλήξεις.
