Επισκέψιμη Μουσειακή Αποθήκη Μακρυγιάλου: έως πότε αυτή η απαξίωση;
Η Επισκέψιμη Μουσειακή Αποθήκη χτίστηκε με ευρωπαϊκούς πόρους στο κέντρο του Μακρυγιάλου Πιερίας, σε γη παραχωρημένη από την τοπική κοινότητα με σκοπό να γίνει ένας οργανισμός πολύπλευρος (εργαστήριο, τόπος μελέτης, χώρος αποθήκευσης αρχαιοτήτων), με κυρίως μουσειακό χαρακτήρα. Εκεί θα φιλοξενούνταν και θα εκτίθεντο ευρήματα από όλη τη βόρεια Πιερία. Ευρήματα που χρονολογούνται από τη νεολιθική εποχή, μέχρι και την ύστερη βυζαντινή περίοδο. Το Υπουργείο Πολιτισμού όμως , το «υποβίβασε» μόνο σε μουσειακή αποθήκη, ουσιαστικά υποβαθμίζοντάς το a priori.
Κατ’ αρχάς, μπορεί κάποιος/α να επισκεφθεί το κτίριο μόνο συγκεκριμένες ώρες κατόπιν τηλεφωνικής επικοινωνίας και συνεννόησης (όχι λόγω πανδημίας, έτσι ήταν γενικώς και προ αυτής) με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πιερίας. Για να γίνει αυτό αντιληπτό δηλαδή, ο/η χ επισκέπτης/τρια είτε είναι , λόγου χάρη, από τη Θεσσαλονίκη, το Νόβι Σαντ ή το Μόναχο δε μπορεί απλά να την επισκεφτεί σε συγκεκριμένες ώρες λειτουργίας αλλά υποχρεούται να επικοινωνήσει με την ΕΦΑ, να συνεννοηθεί και να κλείσει ραντεβού για συγκεκριμένη ώρα επίσκεψης. Αυτό ουσιαστικά απωθεί δυνητικούς επισκέπτες. Επίσης δεν υπάρχει σήμανση στον κόμβο του Μακρυγιάλου που να πληροφορεί για την ύπαρξη της Επισκέψιμης Μουσειακής Αποθήκης, αλλά ούτε υπάρχει και μια μεγάλη, ευδιάκριτη σήμανση στο ίδιο το κτίριο.
Στον επάνω όροφο, που είναι ο καθαρά εκθεσιακός, θα μπορούσε να στηθεί μια μόνιμή ή και περιοδικές εκθέσεις με ευρήματα, τα οποία ήδη υπάρχουν και φυλάσσονται στις αποθήκες του κτιρίου ή σε άλλους χώρους της Υπηρεσίας. Για παράδειγμα, πολύ σημαντικό θα ήταν να εκτεθούν στο κοινό τα ενεπίγραφα αγγεία της αρχαίας Μεθώνης, τα οποία συνηγορούν στην άποψη ότι η ελληνική γραφή καθιερώθηκε στη Μακεδονία στα τέλη του 8ου αι. π.Χ. κι όχι στον 6ο αι. (όπως εικαζόταν έως πρόσφατα).
Όσο τα χρόνια περνούν παρά το φιλότιμο, το μεράκι και τον επαγγελματισμό που χαρακτηρίζει το προσωπικό του συγκεκριμένου φορέα, ένα κτίριο το οποίο θα μπορούσε να αποτελεί σημείο αναφοράς για όλη τη βόρεια Πιερία, μένει εκτός προσκηνίου. Υπάρχει μια έκδηλη απαξίωση που προκαλεί μεγάλο προβληματισμό. Είναι τόσο μεγάλα και απροσπέλαστα τα γραφειοκρατικά εμπόδια που δεν επιτρέπουν να γίνουν έστω κάποιες βασικές παρεμβάσεις; Δεν υπάρχουν δυνατότητες χρηματοδότησης για ένα τόσο σημαντικό φορέα; Δεν αξίζει η βόρεια Πιερία παρεμβάσεις με θετικό πολιτιστικό, τουριστικό, κοινωνικό και οικονομικό αντίκτυπο;
Η μη ανάδειξη των αρχαιολογικών θησαυρών και της πολιτιστικής κληρονομιάς της βόρειας Πιερίας στερεί ευκαιρίες τουριστικής, οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης όχι μόνον στις εκεί τοπικές κοινότητες, αλλά στην Πιερία στο σύνολό της. Η απαξίωση ενός , δυνητικά, τόσο σημαντικού φορέα ο οποίος με την κατάλληλη ανάδειξη θα προσέλκυε επισκέπτες από τους γύρω νομούς και τουρίστες από Ελλάδα και εξωτερικό, δε μπορούσε παρά να κινητοποιήσει μέρος της τοπικής κοινωνίας του Μακρυγιάλου. Μια σημαντική πρωτοβουλία για τη διεκδίκηση των αναγκαίων προς την ανάδειξη μιας μουσειακής εικόνας και τη διαμόρφωση ενός μουσειακού χαρακτήρα για το κτίριο αυτό έχει ξεκινήσει και καλό είναι να φανούμε όλοι οι Πιεριείς αρωγοί, ο καθένας και η καθεμιά από το μετερίζι μας.
Τσερτεκίδης Γεώργiος
Πολιτικός Επιστήμων
MA Κοινωνιολογίας
