του Κων/νου Τζέκη
Ένας οικοδόμος ανεβασμένος πάνω σε μια σκαλωσιά ασχολείται με οικοδομικές εργασίες. Τα μέτρα προστασίας του είναι πλημμελή και κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να καταπέσει.
Την ώρα εκείνη περνάει από το δρόμο ένας πολίτης άσχετος με την εργασία του οικοδόμου. Απευθύνεται προς τον εργαζόμενο και τον διαβεβαιώνει ότι είναι ασφαλής και δεν πρόκειται να γκρεμοτσακιστεί γιατί κατά την κρίση του έλαβε όλα τα κατάλληλα μέτρα.
Ο οικοδόμος σε κάποια στιγμή απροσεξίας και λόγω των επισφαλών μέτρων προστασίας του πίπτει στο έδαφος και τραυματίζεται.
Ερωτάται ο πολίτης που τον συμβούλεψε και τον διαβεβαίωσε ότι τα μέτρα ασφαλείας του είναι τα προσήκοντα φέρει κάποια ευθύνη; Ασφαλώς όχι αφού δεν τον καθόρισε ο Νόμος υπεύθυνο για την ασφάλεια του οικοδόμου. Ευθύνη έχει ο μηχανικός, ο εργοδηγός και ο ιδιοκτήτης της οικοδομής.
Ο νομικός όρος ευθύνη δηλώνει την υποχρέωση που έχει κάποιος να δίνει λόγο για τις ενέργειές του, να λογοδοτεί για ό,τι ενδεχομένως συμβεί, να ανταποκρίνεται στα καθήκοντα ή τις αρμοδιότητες που έχει αναλάβει.
Στην καθημερινή μας πορεία πολλές φορές καλούνται εκείνοι που έχουν την ιδιότητα του αρμόδιου, όπως οι γνώσεις και ο Νόμος τους την καθόρισε, να αποφασίσουν για την προστασία των πολιτών για θέματα ασφάλειας, προστασίας από διάφορους κινδύνους κλπ να θέτουν κανόνες, να θέτουν υποχρεώσεις και απαγορεύσεις, να επιβάλουν τη συμμόρφωση στους κανόνες, όπως σε θέματα γενικότερου συμφέροντος, υγείας, ασφάλειας, προστασίας του περιβάλλοντος κλπ.
Συνεπώς όσοι δεν έχουν την ιδιότητα του αρμόδιου και συνεπώς του υπεύθυνου, μπορεί να αμπελοφιλοσοφούν χωρίς καμία ευθύνη. Όλοι όσοι αερολογούν την πλάκα τους κάνουν και δυστυχώς εξαπατούν τους εύπιστους ή εκείνους που ψάχνονται για διαφορετικές προσεγγίσεις των προβλημάτων της κοινωνίας.
Εκείνοι όμως προς τους οποίους απευθύνονται οι προτροπές και οι απαγορεύσεις για τη δική τους αγωγή και ασφαλή πορεία, πρέπει να έχουν αυξημένη υπευθυνότητα. Φυσικά το αυτό ισχύει και για τους αρμόδιους.
Η υπευθυνότητα, δηλώνει το αίσθημα ευθύνης, τη συναίσθηση της ευθύνης, την απόλυτη επίγνωση και συνείδηση των υποχρεώσεων.
Δεν φθάνουν συνεπώς μόνο οι σωστές και λυσιτελείς αποφάσεις από τους αρμόδιους που έχουν την ευθύνη για τις τύχες του συνόλου των πολιτών, αλλά θα πρέπει για να επιτύχουν οι προσπάθειες για τον επιδιωκόμενο σκοπό, να χαρακτηρίζεται ολόκληρη η κοινωνία από υπευθυνότητα, διαφορετικά υπάρχουν ρωγμές με ανυπολόγιστες συνέπειες.
Παράδειγμα τα τροχαία ατυχήματα. Επειδή οι πολίτες δεν έχουν ενστερνιστεί πλήρως τις προτροπές και υποχρεώσεις της οδικής ασφάλειας, θρηνούμε χιλιάδες νεκρούς κάθε χρόνο χωρίς να υπολογιστούν οι ανάπηροι κλπ.
Τα δύσκολα έρχονται όπως τουλάχιστον φωνάζουν οι αρμόδιοι. Επειδή δεν εμβολιάζεται μεγάλο τμήμα του πληθυσμού και ο καθένας έγινε γνώστης των εμβολίων, μέχρι και ο τενίστας Θεέ μου φυλακή το στόμα μου, και περιμένουν να δούνε πως τα πάνε οι εμβολιασμένοι, μάλλον τους θεωρούν πειραματόζωα οι ανεμβολίαστοι, θα δούμε την πανδημία να τρώει τις σάρκες μας και ύστερα θα χτυπάμε το κεφάλι μας.
Πρώτη φορά θα μου πείτε συμβαίνει αυτό;
Ευτυχώς όχι για τους υπεύθυνους που τους υπενθυμίζει κάθε φορά ο δύσπιστος ότι έχουν πάρει τη σωστή απόφαση με ευθύνη και υπευθυνότητα.
