– Η ελπίδα, της ελπίδας, …ω ελπίδα!
– Τι έγινε αρχίσαμε να ελπίζουμε, να ευχόμαστε, να παρακαλάμε να γίνει η ελπίδα πραγματικότητα;
– Θα έχει πολύ χιούμορ ως φαίνεται!
– Η ελπίδα; Μπορεί μια ελπίδα να έχει χιούμορ;
– Αν είναι πολλές!
– Δεν καταλαβαίνω πάλι! Ελπίδες και χιούμορ… Τι θες να πεις ρε;
– Η ελπίδα είναι η ελπίδα! Από τότε που άρχισαν να δίνουν ονόματα σε θύελλες, καταιγίδες και καιρικές ανωμαλίες και …σκληρά κέφια εξαρτάται πάντα από το νονό!
– Το νονό;
– Αυτός ρε που ονοματίζει τις …επικίνδυνες καιρικές μεταβολές! Δεν μπορεί να βαφτίζονται από μόνα τους τα φαινόμενα. Κάποιος πρέπει να εμπλέκεται!
– Κατάλαβα!
– Αυτό που περιμένουμε τώρα, ονομάστηκε ελπίδα!
– Κατάλαβα, κάτι άκουσα ότι θα έχουμε κρύα και χαρές, πετρέλαια και βάλε το χέρι στην τσέπη. Και αυτό το ονόμασαν ελπίδα;
– Κοίτα να σου πω, λόγω χιούμορ και για να μην κάνουμε τα πράγματα χειρότερα ψυχολογικά σου λέει δεν πετάμε καμιά ελπίδα έτσι να την έχουμε …να βρίσκεται βρε αδερφέ! Διότι που πας κακομοίρη χωρίς ελπίδα; Που πας καραβάκι με τέτοιο καιρό;
– Αχα!
– Σου λέει ελπίζουμε να τελειώσει η πανδημία, να έχουμε λεφτά για πετρέλαιο, να λιγοστέψει η ακρίβεια…
– Αυτό το τελευταίο που το πας…
– Που το πάω;
– Θέλω να πω ότι κάθε μέρα όλο και κάτι ανακαλύπτεις να έχει σκαρφαλώσει λίγο.
– Μόνο λίγο;
– Όχι, κάθε μέρα, όλο και τσούκου τσούκου πάει κι έρχεται, τι έρχεται δηλαδή, σκαρφαλώνει και λες, πότε έγινε αυτό, πας την άλλη μέρα στο σούπερ μάρκετ και βλέπεις πάλι η σκάλα εκεί, πάλι να έχει πεισμώσει και να μην το κουνάει ρούπι! Και βάλε λίγο το ένα, λίγο το άλλο, μαζεύεται όλο μαζί στο τέλος και το λίγο γίνεται πολύ, και το πολύ ακόμη πιο πολύ, και μετά ακόμη πιο πολύ από το πιο πολύ και έτσι όπως πάει θα φτάσουμε στην κορφή της σκάλας, άσε που έχω και υψοφοβία, πως θα ανέβω μέχρι εκεί!
– Δεν θα ανέβεις εσύ ρε, οι τιμές θα ανέβουν!
– Ακόμα χειρότερα, με τη μυωπία που έχω πώς να δω το ύψος το …απύθμενο;
