Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Την δεκαετία του 1960 με την φτώχεια και την ανεργία εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες μετανάστευσαν στο εξωτερικό. Εκεί στην ξενιτιά τα πρώτα χρόνια έκαναν μεγάλη οικονομία ιδίως στο φαγητό. Σε μια μεγάλη κατσαρόλα μαγείρευαν σούπες και έτρωγαν ολόκληρη την εβδομάδα.
Είκοσι χρόνια πριν από αυτήν την μετανάστευση, τον καιρό της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα, πάλι η κατσαρόλα έσωσε τους Έλληνες. Από τότε η φασολάδα έγινε το εθνικό μας φαγητό.
Σήμερα ζούμε παρόμοιες συνθήκες, μια ιδιότυπη «κατοχή». Με τα δανεικά δισεκατομμύρια που πήραμε, το εθνικό μας χρέος τριπλασιάστηκε και έχουμε υποθηκεύσει τη χώρα μας για 99 χρόνια στους δανειστές μας, τους Γερμανούς, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κ.ά.
Βρισκόμαστε μέσα σε μια μακρόχρονη οικονομική κρίση και συνεχίζουμε να είμαστε «Υπό Εποπτεία».
Εννιακόσιες χιλιάδες (900.000) νέοι μας μετανάστευσαν στο εξωτερικό.
Καθημερινά χιλιάδες συμπατριώτες μας επιβιώνουν με τα συσσίτια της εκκλησίας και άλλων φιλανθρωπικών οργανώσεων, με ένα πλαστικό πιάτο φακές και λίγο ψωμί. Παντού σ’ όλη τη χώρα λειτουργούν «κοινωνικά παντοπωλεία» για τους άπορους. Μας ήρθαν καπάκι και η πανδημία και η ακρίβεια.
Οπότε όπως όλα δείχνουν, για να επιβιώσουμε θα αναγκαστούμε να κάνουμε φοβερή οικονομία, δηλαδή θα ξαναγυρίσουμε στην κατσαρόλα και στις σούπες, χορτόσουπα, τραχανά, φασουλάδα, φακές, ρεβίθια, γιουβαρλάκια, κοτόσουπα, ψαρόσουπα, πατσά, κλπ.
