Του Κων/νου Τζέκη
Πήγε στο κατάστημα ηλεκτρικών ειδών της γειτονιάς του και ζήτησε να αγοράσει μια τηλεόραση.
Έχουμε βλέπετε καθημερινά γεγονότα, άλλοτε φωτιές, άλλοτε πλημύρες, άλλοτε ο Ερτογάν άλλοτε οι ατέρμονοι πολιτικοί διαξιφισμοί για τίποτα το ουσιαστικό, αλλά για το “θεαθήναι” και ο άνθρωπος επειδή μαλώνει με την οικογένειά του για τα θέματα που πρέπει να επιλεγούν στην τηλεόραση το βράδυ, αποφάσισε να ανεξαρτητοποιηθεί.
Βλέπετε διαφέρουν οι προτιμήσεις τους, καθώς εκείνοι θέλουν το Μπάτσελορ και το Μπίγκ Μπράδερς και αυτός θέλει να παρακολουθήσει ντοκιμαντέρ ή να εμπεδώσει τα πολιτικά ώστε να είναι πλήρως ενημερωμένος στο καφενείο με την παρέα του.
Κάτι ψιθύρισε στο αυτή του υπαλλήλου και αυτός γεμάτος απορία, κατευθύνθηκε προ της αποθήκη του καταστήματος και έφερε σε ένα κουτί την τηλεόραση.
Ο πελάτης πλήρωσε ότι του ζήτησαν και βγήκε χαρούμενος από το κατάστημα, φόρτωσε την τηλεόραση στο σαράβαλό του, που απορεί πως δουλεύει, αφού έχει να το συντηρήσει από αμνημονεύτων χρόνων και κατευθύνθηκε προς το σπίτι του.
Η οικογένειά του, είδε την πρωτοβουλία του συζύγου με απορία και ενθουσιασμό που επί τέλους είπαν τώρα δεν θα μαλώνουν για τις επιλογές των προγραμμάτων.
Εγκατέστησε την τηλεόραση στο σαλονάκι του που το αγαπούσε και προτιμούσε να ησυχάζει εκεί, έβαλε το ουισκάκι του και έκλεισε πίσω του την πόρτα.
Η οικογένειά του έστησε αυτί. Ησυχία μέσα στο δωμάτιο. Ούτε ψίθυρος. Ύστερα από πολλές παλιμβουλίες επιτέλους αποφάσισαν να ανοίξουν την πόρτα, περίεργοι για την ησυχία που επικρατούσε στο χώρο.
Σκοτάδι στο δωμάτιο. Στο άναμμα των φώτων τον αντίκρισαν να κάθεται στην αναπαυτική του πολυθρόνα και να απολαμβάνει το ποτό του στα σκοτεινά.
Γιατί δεν ανοίγεις την τηλεόραση; Γιατί είσαι στα μαύρα σκοτάδια;
Μα δεν παίζει, αφού την αγόρασα χαλασμένη. Σιγά που θα μου χάλαγαν τη διάθεσή μου οι ανέραστοι, βαρεμένοι, ανεύθυνοι και εγωιστές πολιτικοί ή θα μου συγκινούσαν οι εναγώνιες κραυγές των δημοσιογράφων για το παραμικρό που συμβαίνει στη χώρα, είπε.
Μα γιατί τότε αγόρασες μια χαλασμένη τηλεόραση; Έτσι να τους αισθάνομαι πίσω από το μαύρο κουτί και να μην μπορούν να μου κουδουνίζουν τα αυτιά και να μου χαλάνε την ώρα μου και τη διάθεσή μου. Ήρθε η ώρα της εκδίκησης.
Καθημερινότητα στη μούγκα λοιπόν. Καλύτερα μούγκα, παρά να του φωνάζει κάθε πρωί η γυναίκα του ξυπνώντας τον, Τάσο βάψε τα μαλλιά σου επί τέλους σαν τον Αλέξη να γίνεις περισσότερο ελκυστικός. Ποιόν Αλέξη βρε γυναίκα τον Τσίπρα; Όχι καλέ αυτόν αλλά τον Παππά αυτόν τον κούκλο που ξετρελαίνει τις γυναίκες που τον διεκδικούν.
Μαύρο στον Αλέξη, μαύρο στον Ατσούν, μαύρο στους πολιτικούς, μαύρο στους αδέξιους ειδικούς επί παντός.
Σας παρακαλώ φέρτε μου τις εφημερίδες μου. Γιατί μου τις βάλατε σε ένα κουτί και δεν ακούω το χρατς των φύλλων όταν γυρίζω σελίδα!!! Γιατί;
