– Καλή χρονιά, ρε!
– Καλή χρονιά, ρε!
– Με υγεία, ρε !
– Με υγεία, ρε!
– Δεν την βλέπω, ρε!
– Ποια; Την χρονιά ή την υγεία! Ή μήπως και τις δυο;
– Μια μια τις ερώτησεις!
– Γιατί; Θα κουραστείς να μου απαντήσεις;
– Σιγά την κούραση! Απλώς θα το δούμε συνδυαστικά το θέμα ή ένα ένα;
– Δεν βαριέσαι! Όπως θες εσύ! Μην σε κουράσουμε κιόλας!
– Αφού σου είπα ρε, δεν κουράζομαι, γιατί να κουραστώ; Θα σκάψω;
– Μόνο σωματικά κουράζεσαι εσύ;
– Εμ, τι να σου πω; Πως αλλιώς;
– Πνευματικά δεν κουράζεσαι;
– Ε, δεν είναι το ίδιο!
– Δεν είναι το ίδιο, ε; Εμ, ούτε ψυχολογικά, ούτε νευρολογικά, ούτε τα νεύρα κανταΐφι, ούτε τα νεύρα κρεμασμένα στα μανταλάκια πάνω στο μπουγαδόσχοινο;
– Σιγά, σιγά…, όλα αυτά μαζί;
– Τι; Χώρια; Αυτά, πάνε σαν τους Χιώτες, δυο δυο, και μετά γίνονται τέσσερις και πάει λέγοντας, οπότε καταλαβαίνεις, αρχίζει γυαλίζει το μάτι, νιώθεις κάτι σαν καρφίτσες να τρυπούν τον εγκέφαλο, και μπαμ εκρήγνυται ο εγκέφαλος και …εξαφανίσου από μπρος μου αν θες τη ζωή σου!
– Δηλαδή, θες να πεις, ότι…
– Δεν θέλω να πω τίποτα, θέλω να κάνω, αλλά δεν μπορώ, από δω ο ιός, από κει τα κρούσματα, από κει μπες και βγες, άνοιξε τα παράθυρα, κλείσε τα παράθυρα, όλα ένα γαϊτανάκι πολύχρωμο που αν δεν το ξέρεις καλά, πάνε ξεδιάλυνε το, τζάμπα φασαρία, αντιλαβού; Τι γίνεται; Ακριβώς τίποτα! Άντε να πω, να κάτσω να ασχοληθώ, και; Κανείς δεν ακούει, κανείς δεν βλέπει, ρίχνει τις ρουκέτες και όποιον πιάσει ο χάρος και ποιος ξέρει αν θα του αρέσουν τα ραδίκια μόνο στην κατσαρόλα!
– Ρε, που θα πάει, θα τελειώσει!
– Θα τελειώσει δεν λέω, αυτό που με τρομάζει είναι αν τελειώσει καλά, ήρεμα, άσχημα, υπέροχα, ανακουφιστικά και πάει λέγοντας. Γκέγκε! Να δούμε, θα νικήσει ή θα τον νικήσουμε;
– Θα το νικήσουμε το τέρας ρε, είμαι σίγουρος!
– Για να νικήσουμε το τέρας θα πρέπει να νικήσουμε πρώτα και την αγαπημένη μας, αφελή μας βλακώδη νοοτροπία μας!
– Καλή χρονιά, μπρε! Όλα θα τα καταφέρουμε. Όλα, μη χολοσκάς!
