του Γιώργου Αρκτούρου
Την χρονιά που σήμερα τελειώνει, δεν πήγα στον κινηματογράφο. Είδα, όμως, πολλές ταινίες. Είδα ένα σωρό δικαιωματίστριες-ές να καταδικάζουν πρότυπα και συμπεριφορές, που όλως τυχαίως δεν τους ευνόησαν επαγγελματικά (όσο θα ήθελαν). Είδα κι αυτούς-ές που ευνοήθηκαν, αλλά μετά θυμήθηκαν τί εστί πραικόκκιον. Είδα τον απόλυτο εκφυλισμό του φεμινισμού. Είδα ένα τσούρμο ακαμάτηδες να κυλιούνται όλη μέρα μες στην λάσπη, σαν τα γουρούνια. Κι είδα κι αυτούς που στοιχημάτιζαν ποιό γουρούνι θα γυρίσει κερδισμένο (με χιλιάδες ευρώ), απ’ τον Άγιο Δομήνικο. Είδα βία στην πλατεία, μέρα μεσημέρι. Είδα και πορείες, των οποίων δεν ενδιέφεραν τα αιτήματα, αλλά το ποιός από τους συμμετέχοντες φορούσε μάσκα. Θα ‘ταν πιο κοντά στο είδος της ταινίας που είδα, αν ενδιαφερόμασταν για το τί εσώρουχο φορούσε. Είδα κόσμο να φοράει διπλή μάσκα, από ελεύθερη επιλογή, και είδα και κόσμο να φοράει μάσκα μέσα στο αυτοκίνητο, χωρίς κανέναν άλλον δίπλα του, ή πίσω του. Είδα χριστιανούς με μάσκες στις παραλίες, και είδα και άλλους να εξομολογούνται ότι κοιμούνται με μάσκα. Είδα υγειονομικό διχασμό στην Αυστρία. Είδα και εκλογές με τα ίδια πρόσωπα στην Γερμανία. Είδα την καλή φίλη του Σφαγέα της Βαγδάτης να φεύγει με το κεφάλι ψηλά, αφού είχα δει πρώτα την καταστροφή της Ευρωζώνης, ως αποτέλεσμα (και) των δικών της πολιτικών. Είδα την Christine Lagarde στην κορυφή της ΕΚΤ, αφού πρώτα διέπρεψε ως αιμοβόρο κοράκι του ΔΝΤ. Είδα την Πολωνία να πολώνεται ακόμα περισσότερο, κλασσικά, εις βάρος αυτών που συνήθως δεν φταίνε (σχεδόν) σε τίποτα. Είδα επανάληψη χιλιοπαιγμένων ανθρωποκυνηγητών, με την αστυνομία να κυνηγάει ανθρωποφαντάσματα, σε δρόμους στοιχειωμένους. Είδα υπαλλήλους να ζητάνε πιστοποιητικά με -κατά τ’ άλλα- ευαίσθητες προσωπικές πληροφορίες. Και είδα και τις βιβλιοθήκες κλειστές, για τουλάχιστον 6 μήνες. Είδα την ζωή μου στην χώρα που για να πας στο περίπτερο χρειάζεσαι ταυτότητα, διαβατήριο, κι έναν καλό δικηγόρο. Είδα τις μεγάλες εφημερίδες να μικραίνουν ακόμα περισσότερο, και είδα και τις μικρότερες να παίζουν με την φωτιά της λήθης. Είδα μαγαζιά κλειστά, και είδα και μαγαζιά ανοιχτά, χωρίς πελάτες. Είδα πωλητήρια και ενοικιαστήρια, περισσότερο απ’ όσες φορές έχω δει τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Είδα το επιτελικό κράτος να επιτελεί τον ρόλο του. Είδα την ΔΕΗ να γίνεται Ι.ΕΗ, και τον ΟΤΕ δεν τον είδα πΟΤΕ. Είδα την μετοχή της αγοράς ηλεκτρισμού ν’ ανεβαίνει, και είδα και ανθρώπους να καίγονται ζωντανοί, επειδή προσέφυγαν σε αυτοσχέδιες λύσεις θέρμανσης. Απ’ ό,τι φαίνεται, η μετοχή δεν είναι συμμετοχική. Είδα τα ψυγεία άδεια, και τις ψυχές των ανθρώπων γεμάτες ψυγεία. Είδα φωτιές, και σπίτια να καίγονται. Και είδα και άλλους που φώναζαν, επειδή διεκόπη προσωρινά η παροχή ρεύματος, και ως εκ τούτου δεν είχαν κλιματισμό. Είδα, όμως, και πυρκαγιές αποτέλεσμα βραχυκυκλώματος, που προέκυψε από την υπερβολική χρήση κλιματιστικών. Είδα τους πλέον άσχετους στις πλέον σημαντικές θέσεις, και είδα και τους πλέον σοβαρούς στιγματισμένους. Είδα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να επιδίδονται σε αγώνα αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Είδα την Ελευθεροτυπία στο κρεβάτι του Προκρούστη. Είδα πολλά εκατομμύρια απ’ τον κρατικό προϋπολογισμό να μοιράζονται στα φιλαράκια της ελεγχόμενης ενημέρωσης, αλλά δεν είδα καμία ουσιαστική ενημέρωση. Είδα την πράσινη ανάπτυξη να γίνεται μπλε, απ’ το κρύο και την πείνα. Και είδα και πρώην καταχραστές του Δημοσίου να καταχρώνται ακόμα περισσότερο της υπομονής μας. Είδα λεωφορεία να μην περνάνε, και είδα και άλλα να περνάνε, χωρίς να σταματάνε. Είδα δυστυχισμένα πρόσωπα, και είδα και κάποιους να γελάνε με την δυστυχία των άλλων. Είδα το Αιγαίο να ξαναγίνεται επιτάφιος. Είδα την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να παραδίδει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μαυρισμένες τις σελίδες απ’ τις συμβάσεις αγοράς εμβολίων. Ησυχία! Η Ευρωβουλή κοιμάται. Είδα την Βουλή των Ελλήνων να μετατρέπεται σε Βουλή των Ολίγων. Και είδα και τον Πρόεδρο της Βουλής να εκφράζει συλλυπητήρια για σπουδαίους αποθανόντες, πλην όμως δεν τον είδα να καταφέρεται με την ίδια λύπη υπέρ της αποθανούσης Δημοκρατίας. Είδα ανεργία. Είδα δυσπραγία. Είδα και πολλή προσωπική αδυναμία. Είδα παραπληροφόρηση. Και είδα και την μητρική της version, την υπερπληροφόρηση. Είδα γιατρούς να κουνάνε το δάχτυλο. Βοήθεια! Η επιστήμη ανέβηκε στην ταράτσα, κι απειλεί να δώσει σάλτο!! Είδα πολλούς θεατές σ’ αυτό το εργάκι. Είδα political correctness να πουλιέται με το κιλό. Είδα ταινίες απ’ την Κίνα να κατακλύζουν την ευρωπαϊκή αγορά. Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο δυνατό· όπως, άλλωστε, και η κινεζοποίηση. Να μην ξεχάσω να πω πως είδα την αντιπολίτευση να παίζει με τα βότσαλα, στην άμμο της κομματικής της επιβίωσης. Βλέπω, επίσης, την περιφέρεια να ερημώνει, ενώ η Αθήνα γίνεται ακόμα πιο απρόσωπη. Είδα πολλά, κι άλλα πολλά, μ’ ένα και μοναδικό εισιτήριο: την αντίσταση στο μοναδικό, πανανθρώπινο και διαχρονικό δεδομένο. Την βλακεία εννοώ. Μην σπαζοκεφαλιάζετε. Σε μερικά κινηματογραφικά διαλείμματα, είδα και κάποια καλά πράγματα. Όχι ασήμαντα, αλλά πολύ μικρά. Λυπάμαι. Αυτά είδα, αυτά λέω. And the Golden Raspberry Award goes to… the Government of Greece, its Prime Minister and all their voters.
