Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Πολλοί αναρωτιούνται εύλογα, πώς βρέθηκαν τόσοι πολλοί (3.400 άτομα) εθελοντές στην Κατερίνη, τι είναι αυτό που τους παρακινεί να θυσιάζουν τον χρόνο τους και να προσφέρουν αμέτρητες ώρες προσωπική εργασία αφιλοκερδώς, ακόμα και να βάζουν από την τσέπη τους. Σε μια εποχή που γενικά έχουμε αποξενωθεί ο ένας από τον άλλον και λίγο-πολύ κλειστήκαμε στον εαυτό μας, πώς ερμηνεύεται αυτό το αντίθετο, η προσέγγιση, η αλληλεγγύη και η κοινωνική προσφορά; Κι ακόμα, με τι χρήματα και με τι μέσα οι εθελοντές έφτιαξαν την έδρα τους, τον Καπνικό Σταθμό έτσι όπως τον ξέρουμε, με τις κοινωνικές δομές (φαρμακείο, παντοπωλείο, βιβλιοθήκη κ.ά.).
Πολλά θα μπορούσαν να γραφούν σαν απάντηση, όπως π.χ. το ελληνικό φιλότιμο και το αίσθημα φιλοξενίας, το ανθρώπινο και χριστιανικό καθήκον αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο, η ευαισθησία που έχουν επειδή πολλοί προέρχονται από οικογένειες Πόντιων προσφύγων, η ικανοποίηση της προσφοράς κ.α.
Να θυμηθούμε πρώτα-πρώτα ότι όλα τα φάρμακα και τα τρόφιμα είναι προσφορά βασικά από την τοπική κοινωνία. Στις διάφορες εκδηλώσεις που οργανώνονται εκεί στον Καπνικό Σταθμό (μουσικές, χορευτικές, Χριστουγεννιάτικο Χωριό, Ανθοκομική Έκθεση κλπ.) η είσοδος είναι μεν πάντα ελεύθερη, με παράκληση όμως αντί εισιτηρίου ο κόσμος να φέρνει φάρμακα που τού περισσεύουν ή 1-2 κιλά τρόφιμα για τους άπορους (γάλατα, όσπρια κ.ά.).
Έτσι, για παράδειγμα, συγκεντρώνονται γάλατα όταν τα σχολεία και τα νηπιαγωγεία επισκέπτονται το Χριστουγεννιάτικο χωριό, και το καθένα φέρνει 1-2 κουτιά.
Είναι εξάλλου χαρακτηριστική τις μέρες αυτές η άμεση ανταπόκριση και προσφορά εκατοντάδων απλών συμπολιτών μας προς τους πρόσφυγες από την Ουκρανία, που ήδη φιλοξενούνται στον Καπνικό Σταθμό, χωρίς μάλιστα να υπάρχει κάποια πολιτιστική εκδήλωση από τους εθελοντές.
Επίσης ότι σε κάθε Διανομή Χωρίς Μεσάζοντες (ελαιόλαδο, όσπρια, αλεύρι, είδη οικιακής χρήσης κλπ.), που έχουν φτάσει τις 88, ο παραγωγός των προϊόντων ή ο συνεταιρισμός τους προσφέρει μια ποσότητα για τους άπορους που υποστηρίζει η Εθελοντική Ομάδα.
Παραμένει όμως το ερώτημα, από πού βρέθηκαν τα πολλά χρήματα για να πληρωθούν τα υλικά και οι εργασίες ανακαίνισης και εξοπλισμού ενός συγκροτήματος κτιρίων και εγκαταστάσεων, σχεδόν από την αρχή, αφού οι εθελοντές τα παρέλαβαν ερείπια και σε άθλια κατάσταση;
Ως προς τις εργασίες, αυτές είναι μια αφανής προσωπική προσφορά από τους εθελοντές ξυλουργούς, ηλεκτρολόγους, υδραυλικούς κλπ.
Ως προς τα υλικά, κι αυτά είναι μια αφανής προσφορά από τους 150 χορηγούς, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι από την ευρύτερη περιοχή της Πιερίας.
Κάθε φορά που ανακοινώνεται ή ολοκληρώνεται κάποια εκδήλωση, η Εθελοντική Ομάδα τους ονομάζει απλά στα σχετικά Δελτία Τύπου, αλλά καλό θα ήταν να μαθαίνουμε περισσότερα για τον καθένα. Γιατί το αξίζουν και για να τους προτιμούμε.
Αξίζει να αναφερθεί εδώ μια περίπτωση πολύ χαρακτηριστική, που δείχνει μια άλλη πλευρά του εθελοντισμού και απαντάει σ’ αυτό το ερώτημα.
Πριν από 60-70 περίπου χρόνια, τότε που στην χώρα μας μετά τον πόλεμο και την γερμανική κατοχή υπήρχε μεγάλη φτώχεια, ανασφάλεια και μεγάλα προβλήματα επιβίωσης, χιλιάδες οικογένειες μετανάστευσαν στη Γερμανία και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, στην Αμερική, στην Αυστραλία κ.α.
Ανάμεσα σ’ αυτές ήταν και μια οικογένεια από ένα μικρό χωριό της Πιερίας.
Εκεί στην ξενιτιά, συγκεκριμένα στην Γερμανία, μεγάλωσε και το κοριτσάκι τους. Πήγε στο γερμανικό Σχολείο, στο Λύκειο και κατόπιν με άριστα και υποτροφία στο πανεπιστήμιο.
Σαν επιστήμονας πλέον πήρε την πρωτοβουλία και δημιούργησε έναν ελληνογερμανικό Σύλλογο, ο οποίος σήμερα αριθμεί 1.200 μέλη.
Κάθε καλοκαίρι ερχόταν για διακοπές στη πατρίδα, στο χωριό, στην Κατερίνη, στις ηλιόλουστες παραλίες κλπ.
Μια μέρα τυχαία πέρασε κι από τον Καπνικό Σταθμό δίπλα από τα δικαστήρια Κατερίνης. Από περιέργεια μπήκε μέσα να δει τι γίνεται εκεί. Έμεινε κατάπληκτη και εντυπωσιασμένη με τους εθελοντές, οι οποίοι χωρίς χρήματα και με προσωπικές θυσίες είχαν φτιάξει υποομάδες και είχαν αναπτύξει πάνω από 20 δραστηριότητες, κοινωνικό φαρμακείο, ιατρείο, αποθήκη τροφίμων για τους άπορους, διανομές προϊόντων χωρίς μεσάζοντες, πυροπροστασία του Ολύμπου και των Πιερίων, βιβλιοθήκη, πολιτιστικές εκδηλώσεις, συναυλίες, χορευτικά, σεμινάρια, μεταφράσεις και εκδόσεις, διαγωνισμό διηγήματος, ανθοκομική έκθεση, Χριστουγεννιάτικο Χωριό κ.α.
Κι όταν μετά τις διακοπές επέστρεψε στη Γερμανία, δεν ξέχασε την πατρίδα κι όσα είχε δει. Κινητοποίησε αμέσως τον Σύλλογο. Μέλη του επισκέφτηκαν την Κατερίνη και την Εθελοντική Ομάδα και είδαν από κοντά τις δράσεις της.
Αποτέλεσμα:
Εδώ και 7 χρόνια μέχρι σήμερα ο Σύλλογος αυτός έχει στείλει στην Εθελοντική Ομάδα Δράσης Νομού Πιερίας αμέτρητες φορές φάρμακα, σχολικά είδη, τρόφιμα, κουβέρτες, υλικά για επισκευές του Καπνικού Σταθμού, για εξοπλισμό κλπ.
Κι όχι μόνον αυτά, αλλά έχει στείλει ακόμα και πανάκριβο ιατρικό εξοπλισμό για το νοσοκομείο μας και το ΕΚΑΒ, είδη πρώτης ανάγκης για τους σεισμοπαθείς της Ελασσόνας, επί 12 μήνες για τις 300 οικογένειες των πυροπαθών πέρσι στην Εύβοια κ.α.
Τα περισσότερα οικοδομικά υλικά για την αποκατάσταση και επισκευή των κτιρίων του Καπνικού Σταθμού, οι σύγχρονες τουαλέτες με τον εξοπλισμό τους, οι πτυσσόμενες πολυθρόνες για τις εκδηλώσεις στην αυλή του Καπνικού Σταθμού (μουσικές, χορευτικές κ.ά.) είναι προσφορά από αυτόν τον Σύλλογο, στον οποίο ηγείται η συμπατριώτισσα μας αυτή.
Ένας άλλος Έλληνας μετανάστης, που μετά από χρόνια επέστρεψε από την Αμερική στην Κατερίνη με τη σύζυγο του, διέθεσε μεγάλο τετραψήφιο ποσό για να γίνει η θεατρική εξέδρα-σκηνή μέσα στον Καπνικό Σταθμό, η μεγαλύτερη στον νομό 145 τ.μ. η ανταλλακτική βιβλιοθήκη κ.ά.
Είναι αλήθεια αυτό που λένε ότι ο Έλληνας στην ξενιτιά αισθάνεται δυο φορές Έλληνας. Και δεν ξεχνά ποτέ τις ρίζες του, τον τόπο και την πατρίδα του.
